“آژنگ نیوز”:جبهه آزادیبخش ملی با هدف سرنگونی دولت تحت حمایت آمریکا در ویتنام جنوبی و اتحاد مجدد ویتنام شمالی و جنوبی در چنین روزی در سال ۱۹۶۰ میلادی تشکیل شد. این جبهه به ریاست نگوین هوو تو، بازوی سیاسی ویت کنگها بود.این یک سازمان سیاسی به رهبری کمونیستها بود که هدف اصلی آن سرنگونی دولت تحت حمایت ایالات متحده در ویتنام جنوبی و دستیابی به اتحاد ملی تحت حکومت کمونیستی بود و به عنوان جناح سیاسی چریکهای ویت کنگ (VC) عمل میکرد.
ویتنام شمالی در کنفرانسی که «جایی در جنوب» برگزار شد، تشکیل جبهه ملی برای آزادی جنوب را اعلام کرد. این سازمان که بیشتر با نام جبهه آزادی ملی (NLF) شناخته میشود، برای تکرار موفقیت ویت مین، سازمان ملیگرای فراگیر که با موفقیت ویتنام را از استعمار فرانسه آزاد کرد، طراحی شده بود.
NLF با آن بخشهایی از جامعه ویتنام جنوبی که از دولت و سیاستهای رئیس جمهور نگو دین دیم ناراضی بودند، تماس گرفت. صد نماینده به نمایندگی از بیش از دوازده حزب سیاسی و گروه مذهبی – چه کمونیست و چه غیر کمونیست – در این کنفرانس حضور داشتند. با این حال، از همان ابتدا، جبهه آزادیبخش ملی تحت سلطه کمیته مرکزی حزب لائو دونگ (حزب کمونیست ویتنام شمالی) بود و به عنوان دولت سایه شمال در ویتنام جنوبی خدمت میکرد. رژیم سایگون، جبهه آزادیبخش ملی را «ویت کنگ» نامید، که مخفف تحقیرآمیز ویتنام کنگ سان (کمونیستهای ویتنامی) بود.
نیروی مسلح آزادیبخش ملی، نیروهای مسلح آزادیبخش خلق (PLAF) بود. در فوریه ۱۹۶۵، PLAF به تأسیسات ارتش ایالات متحده در پلیکو و کی نون حمله کرد، که رئیس جمهور لیندون بی. جانسون را متقاعد کرد که یک ماه بعد اولین نیروهای زمینی ایالات متحده را به ویتنام جنوبی اعزام کند. در نهایت، بیش از ۵۰۰۰۰۰ سرباز آمریکایی برای مبارزه با PLAF و ارتش خلق ویتنام (PAVN یا ارتش ویتنام شمالی) به ویتنام اعزام شدند.
NLF در طول حمله تت ۱۹۶۸ به اوج قدرت خود رسید، زمانی که کمونیستها حمله هماهنگ گستردهای را علیه مراکز کلیدی شهری در سراسر ویتنام جنوبی آغاز کردند. اگرچه نیروهای ویت کنگ در طول حمله شکست سختی خوردند، اما به پیروزی روانی بزرگی دست یافتند، زیرا این حمله باعث شد بسیاری از حامیان قدیمی جنگ، پیشبینیهای خوشبینانه دولت جانسون را زیر سوال ببرند.
گروه گزارش