“آژنگ نیوز”:لشکرکشی گالیپولی نماد حماقت چرچیل در جنگ جهانی اول است.لشکرکشی گالیپولی در سال‌های ۱۹۱۵-۱۹۱۶ در ترکیه در طول جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) رخ داد. این لشکرکشی بزرگ شامل نیروهای بریتانیایی، فرانسوی، استرالیایی و نیوزیلندی (ANZAC) بود و برای عبور از تنگه داردانل به دریای سیاه و در نتیجه فراهم کردن مسیر تدارکاتی جدید به روسیه انجام شد.

اهداف

در جنگ جهانی اول، قدرت‌های متحد بریتانیا، فرانسه و روسیه (به‌علاوه متحدانشان) علیه قدرت‌های مرکزی آلمان، اتریش-مجارستان و امپراتوری عثمانی (و متحدانشان) جنگیدند. از آنجایی که صحنه اصلی نبرد در جبهه غربی در فرانسه و بلژیک درگیر جنگ سنگر به سنگر شد، متفقین به دنبال نقطه ضعف جایگزینی بودند که در آن منافع دشمن می‌توانست آسیب ببیند. یکی از این نقاط می‌توانست شبه‌جزیره گالیپولی (که دریای اژه را به دریای سیاه متصل می‌کند) باشد که در آن زمان توسط امپراتوری عثمانی کنترل می‌شد و یک مسیر حیاتی برای کشتیرانی بود. این مسیر، گذرگاهی باریک است که تنها ۴۸ کیلومتر (۳۰ مایل) طول و کمتر از ۱.۶ کیلومتر (یک مایل) عرض در باریک‌ترین نقطه خود دارد. این مسیر در طول قرن‌ها، از فاجعه نبرد آدریانوپل، زمانی که امپراتور روم والنس (حکومت ۳۶۴-۳۷۸) کشته شد، ارتش‌های جاه‌طلب بسیاری را به خود جذب کرده است. در واقع، این بخش از مدیترانه شرقی حتی در افسانه‌ها نیز بر سر آن جنگیده شده و محل جنگ تروا است.

گالی - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

عکسی از یکی از سواحل پیاده شدن متفقین در جریان نبرد ناموفق گالیپولی در سال‌های ۱۹۱۵-۱۹۱۶ در تنگه داردانل در طول جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸)

امید می‌رفت که نبرد گالیپولی در نهایت قسطنطنیه (استانبول امروزی) را به تصرف خود درآورد و در نتیجه امکان ارسال آزادانه تدارکات به روسیه فراهم شود. در واقع، امپراتوری روسیه از متحدان خود خواسته بود که جبهه جدیدی در تنگه داردانل باز کنند. یکی دیگر از نتایج سودمند این بود که آلمان نیروهای خود را از جبهه غربی خارج کند تا متحد عثمانی خود را تقویت کند. یک جاه‌طلبی مبهم‌تر این بود که با کنترل این منطقه، امپراتوری عثمانی حتی ممکن است فروپاشی کند. حتی جاه‌طلبانه‌تر، چنین فروپاشی‌ای متفقین را قادر می‌ساخت تا جبهه جدیدی علیه آلمان باز کنند و احتمالاً بن‌بست در جبهه غربی را بشکنند.

نتیجه

در جریان نبرد؛استحکامات عثمانی همچنان مستحکم باقی ماند و یک نبرد فرسایشی هشت ماهه در نهایت با عقب‌نشینی متفقین پایان یافت. این لشکرکشی که به عنوان یک شکست پرهزینه بدنام شد، منجر به تلفات ۲۵۰ هزار نفری متفقین شد و وینستون چرچیل، وفادارترین مروّج آن، از سمت خود در نیروی دریایی بریتانیا برکنار شد.

گروه تاریخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *