“آژنگ نیوز”:سیستم غنیمت چگونه کار می‌کرد؟ سیستم غنیمت به وفاداران سیاسی و دوستان با مناصب دولتی پاداش می‌داد. این به جای کمک به کارآمدتر شدن دولت آمریکا، منجر به بی‌کفایتی و فساد گسترده شد.
با بررسی تاریخچه موضوع در می یابیم که «سیستم غنیمت» نامی بود که به رویه استخدام و اخراج کارگران فدرال، زمانی که دولت‌های ریاست جمهوری در قرن نوزدهم تغییر کردند، داده شد. این سیستم همچنین به عنوان سیستم حمایتی شناخته می‌شود. این رویه در زمان ریاست جمهوری اندرو جکسون، که در مارس ۱۸۲۹ به قدرت رسید، آغاز شد. هواداران جکسون آن را به عنوان تلاشی ضروری و به تعویق افتاده برای اصلاح دولت فدرال به تصویر می‌کشیدند. مخالفان سیاسی جکسون تفسیر بسیار متفاوتی داشتند، زیرا روش او را استفاده فاسد از حمایت سیاسی می‌دانستند. و اصطلاح سیستم غنایم قرار بود یک لقب تحقیرآمیز باشد.
این عبارت از سخنرانی سناتور ویلیام ال. مارسی از نیویورک گرفته شده است. مارسی در سخنرانی خود در سنای ایالات متحده، ضمن دفاع از اقدامات دولت جکسون، جمله معروفی گفت: «غنائم متعلق به پیروز است.» به عنوان یک اصلاح در دوران جکسون در نظر گرفته شده بود هنگامی که اندرو جکسون در مارس ۱۸۲۹، پس از انتخابات پرآشوب ۱۸۲۸، به قدرت رسید، مصمم بود نحوه عملکرد دولت فدرال را تغییر دهد. و همانطور که انتظار می‌رفت، با مخالفت قابل توجهی روبرو شد.
جکسون ذاتاً نسبت به مخالفان سیاسی خود بسیار مشکوک بود. وقتی به قدرت رسید، هنوز از سلف خود، جان کوئینسی آدامز، کاملاً عصبانی بود. از نظر جکسون، دولت فدرال پر از افرادی بود که با او مخالف بودند. وقتی جکسون احساس کرد که برخی از ابتکاراتش مسدود شده است، خشمگین شد. راه حل او این بود که یک برنامه رسمی برای حذف افراد از مشاغل فدرال و جایگزینی آنها با کارمندانی که به دولت او وفادار بودند، ارائه دهد. البته سایر دولت‌ها از زمان جورج واشنگتن، وفاداران را استخدام کرده بودند، اما در زمان جکسون، پاکسازی افرادی که گمان می‌رفت مخالفان سیاسی هستند، به سیاست رسمی تبدیل شد.
برای جکسون و هوادارانش، این یک تغییر خوشایند بود. داستان‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه مردان مسنی که دیگر قادر به انجام شغل خود نیستند، هنوز در حال پر کردن مناصبی هستند که تقریباً ۴۰ سال قبل توسط جورج واشنگتن به آنها منصوب شده بودند. سیستم رشوه خواری به عنوان فساد محکوم شد سیاست جکسون برای جایگزینی کارمندان فدرال توسط مخالفان سیاسی او به شدت محکوم شد. اما آنها اساساً قدرتی برای مبارزه با آن نداشتند.
مارتین ون بورن، متحد سیاسی جکسون (و رئیس جمهور آینده)، گاهی اوقات به عنوان ایجاد کننده این سیاست جدید شناخته می‌شد، زیرا دستگاه سیاسی او در نیویورک، معروف به آلبانی ریجنسی، به شیوه‌ای مشابه عمل کرده بود. گزارش‌های منتشر شده در قرن نوزدهم ادعا می‌کردند که سیاست جکسون باعث شده است که نزدیک به ۷۰۰ افسر دولتی در سال ۱۸۲۹، اولین سال ریاست جمهوری او، شغل خود را از دست بدهند.
در ژوئیه ۱۸۲۹، یک گزارش روزنامه ادعا کرد که اخراج گسترده کارمندان فدرال در واقع بر اقتصاد شهر واشنگتن تأثیر گذاشته است، به طوری که بازرگانان قادر به فروش کالا نبودند. این ممکن است اغراق‌آمیز بوده باشد، اما شکی نیست که سیاست جکسون بحث‌برانگیز بوده است. در ژانویه ۱۸۳۲، دشمن همیشگی جکسون، هنری کلی، درگیر شد. او در یک مناظره سنا به سناتور مارسی از نیویورک حمله کرد و جکسونی وفادار را متهم کرد که شیوه‌های فاسد را از دستگاه سیاسی نیویورک به واشنگتن آورده است.
مارسی در پاسخ خشمگینانه خود به کلی، از حکومت آلبانی دفاع کرد و اعلام کرد: «آنها هیچ ایرادی در این قانون نمی‌بینند که غنایم به پیروز تعلق دارد.» این عبارت به طور گسترده نقل شد و بدنام شد. مخالفان جکسون اغلب از آن به عنوان نمونه‌ای از فساد آشکار که به حامیان سیاسی مشاغل فدرال پاداش می‌داد، یاد می‌کردند.
بدین ترتیب سیستم غنیمت مملو از مشکلات متعدد بود. زیرا مشاغل دولتی به افرادی می‌رسید که به رئیس جمهور آمریکا وفادار بودند، حتی اگر برای آن شغل واجد شرایط نبودند.
نویسنده:روبرت مک نامارا
او در دانشگاه نیویورک تاریخ و روزنامه‌نگاری خوانده است.
گروه گزارش