“آژنگ نیوز”:چارلز گیتو مردی که به رئیس جمهور آمریکا شلیک کردکه بود؟ لیست شگفت‌آوری طولانی از روسای جمهور ایالات متحده وجود دارد که در دوران ریاست جمهوری خود درگذشتند. امروزه، مشهورترین کسانی که ترور شده‌اند، آبراهام لینکلن و جان اف کندی هستند.
داستان مرگ آنها چنان در آگاهی عمومی حک شده است که حتی نام قاتلان نیز فوراً قابل تشخیص است. با این حال، اگرچه ممکن است جان ویلکس بوث و لی هاروی اسوالد را بشناسید، اما نام چارلز گیتو احتمالاً توجه زیادی را به خود جلب نمی‌کند.
دوران کودکی غم‌انگیز و پر از آزار و اذیت
چارلز جولیوس گیتو در ۸ سپتامبر ۱۸۴۱ در ایلینوی متولد شد. جین، مادر گیتو، در سال ۱۸۴۱ درگذشت و از آن به بعد پدرش، لوتر، را برای بزرگ کردن او تنها گذاشت.
لوتر به عنوان مردی با شور و اشتیاق مذهبی شناخته می‌شود که پسرش را مورد آزار و اذیت جسمی قرار می‌داد. اما و اگرهای جذاب زیادی در مورد گیتو وجود دارد – یکی از آنها این است که اگر مادرش زودتر از موعد فوت نمی‌کرد، تربیت او چگونه می‌بود.
در این جدول زمانی جایگزین، آیا جین می‌توانست به طور بالقوه روش‌های وحشیانه فرزندپروری شوهرش را مهار کند؟ آیا این امر به نوبه خود می‌توانست مانع از شیدایی مذهبی و خودفریبی خطرناکی شود که بعدها گیتو را به عنوان یک بزرگسال توصیف کرد؟
از یک طرد به طرد دیگر
در سال ۱۹۶۰، گیتو به یک فرقه مذهبی مستقر در نیویورک به نام جامعه اونیدا پیوست. این گروه «عشق آزاد» را تمرین می‌کردند، جایی که همه اعضای مرد با همه اعضای زن ازدواج کرده تلقی می‌شدند.
با وجود این، زنان آنجا بارها پیشنهادهای گیتو را رد کردند. او حتی لقب ناخوشایند «چارلز گیتو» را برای خود برگزید. او در نهایت جامعه را ترک کرد، اما متعاقباً تلاش ناموفقی برای راه‌اندازی روزنامه‌ای که مذهب اونیدا را تبلیغ می‌کرد، انجام داد.
گیتو بعداً شانس خود را در جمع‌آوری صورتحساب امتحان کرد. گفته می‌شود که در این تلاش، سهم نامتناسبی از پول جمع‌آوری‌شده را برای خود نگه داشته است.
شور و شوق مذهبی چارلز گیتو ریشه می‌گیرد تا دهه ۱۸۷۰، گیتو توجه خود را به دنیای سیاست معطوف کرده بود، به این امید که به موفقیت شغلی که مدت‌ها به دنبالش بود، دست یابد. با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری ۱۸۷۲، او سخنرانی‌ای در حمایت از هوراس گریلی، نامزد دموکرات‌ها، ایراد کرد.
اگرچه گریلی در صندوق رأی به شدت شکست خورد، گیتو همچنان معتقد بود که خدا او را به سوی یک مأموریت الهی هدایت می‌کند. این نگرش پدر گیتو را خوشحال نکرد، زیرا معتقد بود پسرش نه تنها دیوانه است، بلکه – بدتر از آن – توسط شیطان تسخیر شده است.
یک حرفه سیاسی امیدوارکننده با سرعت زیادی پیش می‌رود
تا سال ۱۸۸۰، گیتو وفاداری سیاسی خود را به حزب جمهوری‌خواه تغییر داده بود. در آن زمان، «سیستم غنیمت» هنوز در سیاست ریاست جمهوری ایالات متحده حاکم بود. این انتظار وجود داشت که رئیس جمهور پست‌های سیاسی را با وفاداران پر کند، نه افرادی که برای این کار شایسته‌ترین تلقی می‌شدند.
بنابراین، پس از اینکه جیمز گارفیلد نامزد جمهوری‌خواهان برای انتخابات ریاست جمهوری آن سال شد، گیتو با شور و شوق در مورد گارفیلد صحبت کرد. گیتو امیدوار بود که در نتیجه، دومی نه تنها در انتخابات پیروز شود، بلکه به زودی پس از آن یک موقعیت سیاسی نیز به او بدهد.
در حالی که بخش اول اتفاق افتاد، بخش دوم با وجود درخواست‌های مکرر گیتو از وزیر امور خارجه جدید، جیمز بلین، محقق نشد. گیتو همچنین از این بیم داشت که گارفیلد در شرف از بین بردن سیستم حمایتی باشد.
یک مرگ برجسته منجر به مرگ دیگری می‌شود
گیتو معتقد بود که با ترور گارفیلد، می‌تواند معاون رئیس جمهور چستر ای. آرتور را در کاخ سفید قرار دهد. گیتو فکر می‌کرد که در عوض، رئیس جمهور جدید به او نقشی در دولتش پاداش می‌دهد.
در دوم ژوئیه، در ایستگاه راه‌آهن واشنگتن، گیتو مخفیانه به گارفیلد رسید و با یک با تپانچه‌ی بول داگ بریتانیایی، از پشت به او شلیک کرد. اگرچه گارفیلد برای زخم ناشی از آن تحت درمان پزشکی قرار گرفت، اما به عفونتی مبتلا شد که در نهایت در ۱۹ سپتامبر ۱۸۸۱ جان او را گرفت.
گیتو متعاقباً به اتهام قتل رئیس جمهور فقید محاکمه شد. گیتو اصرار داشت که خداوند اراده‌ی آزاد او را سلب کرده و به او اجازه داده است تا گارفیلد را ترور کند، علیرغم دستور کتاب مقدس مبنی بر اینکه “نباید بکشی”.
این بهانه از نظر هیئت منصفه پنهان نماند و او را به جرم قتل – اتهامی که حکم اعدام داشت – مجرم شناختند. در پای چوبه دار در ۳۰ ژوئن ۱۸۸۲، به گیتو اجازه داده شد تا شعر مذهبی خودنوشته‌ی “من به سوی پروردگار می‌روم” را بخواند.
پس از اعدام گیتو، ریاست جمهوری ایالات متحده سرانجام سیستم غنایم را لغو کرد و آن را با رویکردی بسیار شایسته‌سالارانه‌تر جایگزین کرد.
گروه گزارش