“آژنگ نیوز”:اتریش-مجارستان بوسنی و هرزگوین را ضمیمه خود کرد. در چنین روزی در سال ۱۹۰۸، پادشاهی دوگانه اتریش-مجارستان الحاق بوسنی و هرزگوین، استان‌های دوگانه در منطقه بالکان اروپا که قبلاً تحت کنترل عثمانی بودند را اعلام کرد.
اگرچه بوسنی و هرزگوین در سال ۱۹۰۸ هنوز رسماً تحت کنترل سلطان عثمانی بود، اما اتریش-مجارستان از زمان کنگره برلین در سال ۱۸۷۸، زمانی که قدرت‌های بزرگ اروپا به سلطنت دوگانه حق اشغال دو استان را دادند، با عنوان قانونی باقی ماندن در کنار ترکیه، این استان‌ها را اداره می‌کرد. از آنجایی که این استان‌ها مورد طمع بسیاری بودند – در واقع، هم اتریش و هم مجارستان، بوسنی و هرزگوین را برای خود می‌خواستند – این تصمیم کمابیش یک راه حل موقت برای حفظ تعادل ظریف قدرت در اروپا بود. برای پیچیده‌تر کردن اوضاع، جمعیت عمدتاً اسلاو این دو استان جاه‌طلبی‌های ملی‌گرایانه خود را داشتند، در حالی که اسلاوهای همسایه آنها در صربستان در همسایگی، آرزوی الحاق آنها را برای پیشبرد جاه‌طلبی‌های پان اسلاویستی خود داشتند.
وقتی شورش کمیته اتحاد و ترقی – موسوم به ترک‌های جوان – در سال ۱۹۰۸ دولت عثمانی را به شدت درگیر کرد، بارون آلویس فون آرنتال، وزیر امور خارجه اتریش-مجارستان، فرصت امپراتوری خود را برای اعمال سلطه خود در بالکان غنیمت شمرد. گذشته از ضعف سلطان، روسیه، رقیب بزرگ سلطنت دوگانه برای قدرت در بالکان، پس از شکست در جنگ روسیه و ژاپن و انقلاب داخلی در سال ۱۹۰۵، نیز در وضعیت وخیمی قرار داشت.
اعلام الحاق بوسنی و هرزگوین به اتریش-مجارستان در اکتبر ۱۹۰۸، تعادل شکننده قدرت در بالکان را بر هم زد و صربستان و ملی‌گرایان پان اسلاویست در سراسر اروپا را خشمگین کرد. اگرچه روسیه ضعیف شده مجبور به تسلیم شدن در برابر تحقیر خود شد، اما وزارت امور خارجه آن همچنان اقدامات اتریش-مجارستان را بیش از حد تهاجمی و تهدیدآمیز می‌دانست، با وجود اینکه آرنتال اطمینان داده بود که قصد ندارد مقدونیه، یکی دیگر از استان‌های سابق مورد مناقشه عثمانی، را تصرف کند. واکنش روسیه، تشویق احساسات طرفدار روسیه و ضد اتریشی در صربستان و سایر استان‌های بالکان بود که ترس اتریشی‌ها را از توسعه‌طلبی اسلاوها در منطقه برانگیخت.
در ژانویه ۱۹۰۹، در اوج بحران بوسنی و هرزگوین، فرانتس کنراد فون هوتزندورف، رئیس ستاد ارتش اتریش، از هلموت فون مولتکه، همتای آلمانی خود، پرسید که اگر اتریش به صربستان حمله کند و در نتیجه روسیه را به مداخله به نفع آن تحریک کند، آلمان چه خواهد کرد. نکته قابل توجه این است که مولتکه پاسخ داد – علیرغم ماهیت صرفاً دفاعی اتحاد قبلی آنها که در سال ۱۸۷۹ منعقد شد – آلمان از اتریش-مجارستان حمایت خواهد کرد، حتی اگر در چنین درگیری‌ای متجاوز باشد، و نه تنها علیه روسیه، بلکه علیه فرانسه، متحد قدرتمند روسیه در غرب، نیز وارد جنگ خواهد شد. در تابستان ۱۹۱۴، دقیقاً همین اتفاق افتاد، زیرا مبارزه برای قدرت در بالکانِ پرآشوب به یک درگیری بین‌المللی ویرانگر تبدیل شد که با نام جنگ جهانی اول شناخته می‌شود.
گروه گزارش