“آژنگ نیوز”:تعداد مسافرخانه ها وهتلهادر تهران بهار سال ۱۳۳۶ خورشیدی بهار سال ۱۳۳۶ خورشیدی بالغ بر ۲۰۲ مسافر خانه بود. که این مسافر خانه ها عبارت از درجه یک و دووسه است البته اگر درجه بندی دقیق شود چهار و پنج و حتی شش هم دیده میشود.
فی المثل مسافر خانه هایی میباشد که کرایه تختخواب شبانه ۲۵ – ۳۰ ریال است و در برابرآن مسافرخانه هائی در جنوب شهر و در کوچه ها و پس کوچه ها بود که مسافرین شبانه ۱۰ ریال میدادند و بخواب خوش فرو میرفتند حتى ۵ ریالی هم بود. اینها اکثراً اتاقهای گاراژهایی بودکه به شکل مسافر خانه در آوردند و البته در این اتاقها که در ماههای محرم و صفر و در فصل پائیز پر از مسافر بود؛ مثل اتوبوسهای بنز باید کیپ و کتابی بخوابند. در این اتاقها هر قدر دلتان بخواهد ساس پیدا میشد و شپش هم کم و بیش وجود داشت.
نظری به ترکیب جمعیت ساکنان هتلها
در این دوران؛اکثر اشخاصی که به هتل ها میروند از مالکین و سرمایه داران وخلاصه از شهرستانها هستند و نیز عده زیادی هم از توریستها میباشند.
در ۴٩ هتل تهران شبانه بالغ بر ۲۰۰۰ که از این عده ۱۵۰۰ نفر مسافر داخلی و ۵۰۰ نفر نیز اتباع بیگانه و توریست هستند که از ممالک مختلف جهان آلمان فرانسه – ایتالیا – آمریکا و حتی افریقا آمده اند، در میان مسافرین خارجی از رقاصه و هنر پیشه گرفته تا روزنامه نگار و نقاش و تاجر دیده میشوند.
کار و بار هتلها بیشتر در فصل تابستان روبراه است در این فصل گرمای سوزان عراق و کویت عده زیادی از مالکین آنجا را مجبور میکند که به ایران رو آورند اما مسافرخانه ها همانطور که توضیح دادم در فصل پائیز بیشتر کار میکنند و نیز در ماه محرم کار و بارشان رونق بسزائی میگیرد برای اینکه از شهرستانها زوار برای زیارت عتبات میروند ودوسه روزی در پایتخت به سر میبرند در این روزها دیگر تختخواب در مسافرخانه گیر نمیآید و مسافران در اتاقها و کریدورها دراز میکشند و شب را به صبح میرسانند.
در مسافرخانه های تهران شبانه ۲۰۰۰ به سر میبرند که اکثریت آنها از مردم ولایات هستند و البته در ماه محرم و فصل پائیز به این ارقام افزوده میشود.
در این میان عده ای کلاهبردار وحقه باز قدری رندانه سر صاحبان مسافرخانه ها کلاه میگذاشتند که هر یک بنوبه خود داستان شنیدنی و جالب توجه دارد.
یکی از صاحبان مسافرخانه های درجه دو که نخواسته اسمی از او و مسافر خانه اش ببردگفته: من درست ۳۰ سال است که صاحب مسافرخانه هستم و در این سی سال با همه جور آدم رفت و آمد کردم چک و چانه زده ام اکنون در خانه ام تعداد زیادی شناسنامه قبوض و اوراق و مدرک دارم که اگر به ترازو گذاشته وزن کنید؛ بالغ بر ده کیلو گرم میشود. اینها را مسافرین عوض پول بدست من داده اند.
وی می گفت صدی پنج از مسافرین کلاه برداری میکنند.البته این عده مسافر نیستند و چون خانه و کاشانه ای در پایتخت ندارند و بیکار و بی خانمان هستند بدان جهت به سراغ ما می آیند ژست و پز حسابی دارند چند روز در مسافرخانه به سر میبرند میخورند و میخوابند و بعد عوض پول چک بی محل میکشند و یا شناسنامه خود را میدهند که بروندپول بیاورند .
چندی قبل سه نفر مسافر بالباس آبرومند به مسافرخانه من آمدند گفتند یک اتاق مرتب با تمام وسائل میخواهیم یک چمدان بزرگ و بسیار سنگین هم داشتند.
این آقایان ۱۵ رو ز تمام در مسافرخانه به سر بردند، صبحانه و ناهار و شام خوردند و به قدری ژستی و مغرورانه حرف میزدند که ماجرات نمی کردیم حساب روزانه را بخواهیم و میگفتیم خودشان پرداخت میکنند شب پانزدهم دیدیم سه مسافر نیامدند. ولی چمدان سنگین آنها در اتاق بود دوسه شب سپری شد اما از مسافرین خبری نشد.
بالاخره چند روز بعد چمدان سنگین آنها را باز کردیم و دیدیم…. راستی حدس میزنید توی آن چه چیز بود ؟ گوش کنید توی آن آجرهای کهنه و شکسته را خیلی مرتب و منظم روبهم چیده بودند؟
به تدریج دردهه ۴۰ خورشیدی با افزایش موج مهارجرت جمعیت به تهران ؛این مردم جدید دیگر به هتل و مسافرخانه نمی رفتند .بلکه تبدیل به حاشیه نشینها و گود نشینهای شهر تهران شدند.
گروه تاریخ