“آژنگ نیوز”:فعالیت های اجتماعی زنان در هفتاد سال قبل آغاز یک مسیر تازه بود.زیرا پیش از آن در مورد این موضوع به صورت جدی اقدامات عملی صورت نگرفته بود.اما پس از گذشت تقریبا یک دهه از حضور جدی زنان در عرصه های اجتماعی در سال ۱۳۳۵ سی نفر از بانوان ایران در دانشگاه یا تدریس میکردند یا در دانشکده ها مشاغل حساس داشتند. درفاصله سالهای ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۵ ؛دهها کتاب به وسیله بانوان تألیف یا ترجمه شده که بعضی از آنها ارزش فراوان داشتند.و ١۵ نفر از زنان صاحب امتیاز و مدیر روزنامه شدند.
همچنین تعداد زنانی که از دانشکده های مختلف دانشگاه تهران فارغ التحصیل شده بودند نیز به نسبت زمان خود؛کم نبود.که آمارآنرا در اینجامشاهده میکنید:
ببینیم اعداد و ارقام چه میگویند؟
طبق آماری که درمجله شورای امور اجتماعی زنان کارگرچاپ شده است تعداد بانوان فارغ التحصیل دانشکده های مختلف دانشگاه تهران تا امسال از این قرار است:
فارغ التحصیل از :
دانشکده پزشکی ۵٨ نفر
دندانسازی ۲۱۰
داروسازی ۳۹
مهندسی دانشکده فنی ۱۰
فارغ التحصیل رشته های مختلف
دانشسرایعالی ۵۸۷
فارغ التحصیل هنرسرای عالی ۱۰
لیسانسیه هنرهای زیبا ۱۸
در مامایی ۴۹۹
تعداد بانوان ایرانی که در رشته های مختلف از دانشکده های خارجی فارغ التحصیل شده وبه دریافت دکترا یا لیسانس نایل شده بودند.از این قراراست :
در رشته حقوق و علوم سیاسی ۶نفر
در رشته ادبیات ۱۴
در رشته آموزش و پرورش ۲۴
در باستانشناسی ۲۲
در پزشکی ۷۵
در دندانسازی ۱۷
در میکرب شناسی ۴
در داروسازی ۳
در مامائی ۱۰۲
در پرستاری ۲۲
در رشته زبان ۷
در رشته علوم ۶۵
در واقع فعالیتهای یاد شده موجب گردید که زنان یک جمعیت عمومی متحدو واحدساختند.به منظور سازماندهی فعالیتهای خود نیز اقدام به تاسیس تشکلهای متعدد کردند.این تشکلها در سازمان جمعیت های زنان ایران متمرکز گردید تاقوای پراکنده شان در یک جا متمرکز گردد.اسامی جمعیت هائی که متفقاً این شورا راتشکیل داده اند از این قرار است:
انجمن بین المللی زنان، انجمن پرستاران دیپلمه ایران ،انجمن خیریه ارامنه، انجمن خیریه کل ارامنه، انجمن معاونت زنان شهر، جمعیت راه نو ،جمعیت فارغ التحصیلان مدرسه آمریکائی، سازمان زنان زرتشتی ،شورای زنان ایران ،شورای ورزشی زنان ، شورای امور اجتماعی زنان و کودکان کارگر کلوب وتریا وچند جمعیت دیگر.
یکی از این جمعیت ها شورای اموراجتماعی زنان و کودکان کارگر بود که مجله ای هم به این اسم داشت و شماره اول مجله اش اوایل تابستان سال ۱۳۳۵ خورشیدی منتشر شده بود. این شورا به ابتکار آقای دکتر نصر وزیر کار بوجود آمد و مولود یک دعوت از جمعی بانوان تحصیل کرده بمنظور همکاری و کمک به زنان و کودکان کارگر بود.
جمیعت های زنان برای آنکه سر نوشتشان مثل خیلی حزبها و جمعیت ها نشود که تشتت و اختلاف عقاید تیشه به ریشه شان زد آمدند و بک هیئت عامله میان خودشان انتخاب کردند.مرکب از هفت نفر از این قرار:
بانو ویکتوریا آقاجانیان بانوهاجر تربیت،بانودکتر مهرانگیز دولتشاهی،بانو اعظم سپهر خادم، بانو مهین ظفری با نوابتهاج ،بانومست حق وبانو خدیجه نصر.بدین ترتیب حضور زنان درفعایتهای علمی و اجتماعی وارد دوره جدیدی از تاریخ خود شد.
گروه تاریخ