“آژنگ نیوز”:دی. اچ. لارنس نویسنده انگلیسی رمان، داستان کوتاه، شعر، نمایشنامه، مقاله و سفرنامه؛ در چنین روزی در سال ۱۸۸۵ میلادی متولد شد.رمانهای او با عنوانهای «پسران و عشاق» (۱۹۱۳)، «رنگینکمان» (۱۹۱۵) و «زنان عاشق» (۱۹۲۰) او را به یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان انگلیسی قرن بیستم تبدیل کرد.
دیوید هربرت لارنس،بیشتر به عنوان یک رماننویس شناخته میشود، اما اولین آثار منتشر شده او (در سال ۱۹۰۹) شعر بودند و شعر او، به ویژه تداعیهایش از جهان طبیعی، از آن زمان تأثیر قابل توجهی بر بسیاری از شاعران در دو سوی اقیانوس اطلس داشته است. اشعار اولیه او منعکس کننده تأثیر ازرا پوند و جنبش ایماژیست است که در اوایل دهه بیستم قرن بیستم به اوج خود رسید. با این حال، هنگامی که پوند تلاش کرد لارنس را به حلقه نویسندگان-پیروان خود بکشاند، لارنس تصمیم گرفت مسیر مستقلتری را دنبال کند.
لارنس به نوشتن شعری اعتقاد داشت که صریح، بیواسطه و وفادار به نیروی درونی مرموزی باشد که آن را انگیزه میداد. بسیاری از محبوبترین اشعار او به زندگی فیزیکی و درونی گیاهان و حیوانات میپردازند. برخی دیگر طنز تلخی دارند و خشم او را از پیوریتانیسم و ریاکاری جامعه متعارف آنگلوساکسون ابراز میکنند. لارنس نویسندهای سرکش و عمیقاً جدلبرانگیز با دیدگاههای رادیکال بود که به ارتباط انسانی، ناخودآگاه بدوی و طبیعت به عنوان درمانهایی برای آنچه که او شر جامعه صنعتی مدرن میدانست، مینگریست.
آثار او که بسیار پرکار بودند، اغلب از نظر کیفیت ناهموار بودند و او منبع مداوم جنجال بود و اغلب درگیر موارد سانسور گسترده و عمومی میشد، که مشهورترین آنها رمان «معشوق لیدی چترلی» (۱۹۲۸) بود که به صورت خصوصی چاپ میشد. مجموعه اشعار او شامل «پنیریها» (مارتین سکر، ۱۹۲۹) که در انگلستان ممنوع شد؛ «پرندگان، جانوران و گلها» (توماس سلتزر، ۱۹۲۳)؛ و «نگاه کن! ما از پسش برآمدهایم» (بی. دبلیو. هوبش، ۱۹۱۷)، مجموعهای از اشعار درباره همسرش است.
علاوه بر مشکلاتش با سانسور، لارنس در طول جنگ جهانی اول نیز به دلیل همدردیهای ادعایی همسرش، فریدا، با آلمان، مورد آزار و اذیت قرار گرفت. در نتیجه، خانواده لارنس انگلستان را ترک کردند و بیوقفه به ایتالیا، آلمان، سیلان، استرالیا، نیوزیلند، تاهیتی، ریویرای فرانسه، مکزیک و ایالات متحده سفر کردند و در جستجوی سرزمینی جدید، ناموفق بودند. در تائوس، نیومکزیکو، او در مرکز گروهی از تحسینکنندگان زن قرار گرفت که خود را شاگرد او میدانستند و نزاعهایشان برای جلب توجه او به یک افسانه ادبی تبدیل شد. لارنس که در تمام طول عمرش از بیماری سل رنج میبرد، در سال ۱۹۳۰ در سن چهل و چهار سالگی در فرانسه درگذشت.
گروه گزارش