“آژنگ نیوز”:وقتی در تاریخ مراسم تشییع جنازه کاوش می‌کنیم، در می یابیم که جوهره‌ی اصلی این مراسم تشریفاتی بدون تغییر باقی مانده است. از بدو پیدایش، آنها همیشه نماد احترام به متوفی بوده‌اند و فضایی مشترک برای سوگواری و یادبود فراهم میکردند.
اولین مراسم شناخته
شده اولین مراسم ثبت شده‌ی شناخته شده از هیروگلیف‌های مصری نوشته‌های هیروگلیف به ما می‌گوید که مراسم مصریان باستان عمیقاً با معنویت و اعتقاد آنها به آمادگی برای زندگی ابدی در هم تنیده شده است. این مراسم که هم باشکوه و هم با دقت تمام برنامه‌ریزی شده بود، دقیقاً ۷۰ روز پس از درگذشت یک فرد انجام می‌شد. گاوها سورتمه‌ای شبیه گاری را می‌کشیدند و جسد مومیایی شده را تا لبه نیل حمل میکردند. کسانی که این سفر را انجام می‌دادند، سپس سوار قایق می‌شدند و از رودخانه به سمت محل دفن در دره پادشاهان عبور میکردند. این سفر نمایانگر گذار از زندگی به دنیای پس از مرگ بود و سفر خدای خورشید، رع، را در آسمان منعکس می‌کرد. عزاداران نوحه‌خوان، نوازندگان و کاهنان نقابدار، همگی بخشی از این مراسم بودند. در طول مسیر، آنها رقص‌های طراحی‌شده اجرا میکردند، سرودهای ویژه می‌خواندند و طلسم‌هایی را اجرا میکردند. تصور می‌شد که این اعمال حواس متوفی را احیا می‌کند و روح را قادر می‌سازد تا دوباره وارد بدن شود تا عزیزشان بتواند در زندگی بعدی غذا بخورد، بنوشد و صحبت کند.
مراسم تشییع جنازه در دوران یونان و روم
در فرهنگ‌های روم و یونان باستان، مراسم تشییع جنازه ریشه در ادای احترام به دودمان خانوادگی و مشارکت‌های اجتماعی فرد داشت. مقیاس رویدادها نشان دهنده ثروت و جایگاه اجتماعی متوفی بود. تابوت‌بران مسئول حمل جسد بودند که بر روی یک تابوت تزئین شده یا در تابوتی مزین به نمادها و صحنه‌هایی که داستان زندگی متوفی را روایت میکردند، قرار داشت. آنچه در مورد رومیان منحصر به فرد بود این بود که آنها هنگام راه رفتن، پرتره‌هایی از بستگان متوفی خود را در دست داشتند. آنها همچنین عزاداران حرفه‌ای، معروف به پرافیکا، را استخدام میکردند تا با گریه و آواز، فضای احساسی را تقویت کنند. یونانیان باستان روش‌های متمایز خود را برای آماده شدن برای مراسم تدفین داشتند. این مراسم توسط بستگان زن رهبری می‌شد که مسئول شستشو، تدهین و لباس پوشاندن به بدن نیز بودند. سفر آنها قبل از اولین طلوع آفتاب آغاز می‌شد و نمایانگر عبور روح از تاریکی به نور بود.
دوره قرون وسطی
دوره قرون وسطی مراسم تشییع جنازه در مسیحیت دوره قرون وسطی ابعاد مذهبی جدیدی را به مراسم تشییع جنازه، به ویژه در مسیحیت، وارد کرد. این مراسم آرام‌تر شدند و منعکس کننده اعتقاد به زندگی پس از مرگ بهشتی بودند. آماده‌سازی در خانه آغاز می‌شد، جایی که جسد تطهیر می‌شد، با جواهرات پوشانده می‌شد و لباس‌های فاخر می‌پوشید. کشیشان و روحانیون، با خواندن دعا و مزامیر، در حالی که صلیب به عنوان نمادی از امید و رستاخیز در جلو حمل می‌شد، مراسم را رهبری میکردند. خانواده و دوستان نزدیک که لباس‌های خاصی می‌پوشیدند که نشان دهنده رابطه آنها با متوفی بود، به دنبال آنها می‌آمدند. مسیر به محل دفن با دقت برنامه‌ریزی شده بود تا شامل مکان‌های دیدنی مهم باشد و از میان مناطق عمومی شلوغ عبور کند. همسایگان و مردم شهر به عنوان ابراز ایمان و حمایت از داغدیدگان به آنها می‌پیوستند. طنین سرودهای مذهبی در خیابان‌ها شنیده می‌شد و جامعه را در یک تجربه مشترک از فقدان و احترام متحد می‌کرد.
مراسم تشییع جنازه در دوران رنسانس
رنسانس، که از قرن چهاردهم تا هفدهم میلادی را در بر می‌گیرد، دوران بیداری و روشنگری فرهنگی بود که تغییرات چشمگیری را در هنر، ادبیات و ساختارهای دولتی به همراه داشت. این دوران همچنین شاهد تغییر نگرش نسبت به مرگ بود. یکی از رسوم جالب توجه، استفاده از مجسمه‌ها یا پیکره‌های مومی واقعی بود که جایگزین بدن واقعی می‌شدند تا نمایشی آبرومندتر را تضمین کنند. برای افراد برجسته‌تر، این مجسمه‌ها حتی می‌توانستند پس از مراسم در کلیساها به نمایش گذاشته شوند.
اعضای خانواده، روحانیون و دوستان، اقلامی را حمل میکردند که دستاوردهای حرفه‌ای متوفی را به تصویر می‌کشید. به عنوان مثال، یک هنرمند برجسته ممکن است با مراسمی که نقاشی‌هایش را به نمایش می‌گذاشت، مورد تجلیل قرار گیرد، در حالی که یک محقق برجسته می‌توانست با دسته‌ای که شامل کتاب‌هایی بود که بالای سر او بالا برده می‌شد، مورد تجلیل قرار گیرد. رنسانس همچنین شیوه نوشتن سخنرانی‌ها و زندگینامه‌های طولانی را معرفی کرد که در طول مراسم به عنوان قدردانی عمومی از زندگی زمینی فرد با صدای بلند خوانده می‌شدند. شرکت‌کنندگان غذا، وسایل شخصی و سایر کالاهایی را که برای … در نظر گرفته شده بود، همراه خود می‌آوردند.
مراسم تشییع جنازه انقلاب صنعتی قرن نوزدهم
دوره بین انقلاب فرانسه و شروع جنگ جهانی اول شاهد تغییرات عمیقی در بسیاری از جنبه‌های زندگی روزمره، از جمله نحوه برخورد مردم با مرگ و مردن بود. در این مدت، مراسم تشییع جنازه خصوصی و خودمانی بود، که در تضاد کامل با رویدادهای باشکوه و عمومی قبلی بود. با نزدیک شدن به قرن نوزدهم، انقلاب صنعتی بار دیگر شروع به تغییر شکل مراسم تشییع جنازه کرد. شهرنشینی به این معنی بود که مردم بیشتر احتمال داشت از زادگاه خود فوت کنند و این منجر به رویدادهای طولانی‌تر و رسمی‌تری شد که نیاز به حمل و نقل با اسب داشت. این روند تا دوران ویکتوریا ادامه یافت، به طوری که ثروتمندان می‌توانستند برای نشان دادن جایگاه اجتماعی خود، کالسکه‌های مجلل و مزین تهیه کنند. قرن بیستم
قرن بیستم شاهد ظهور مدیران حرفه‌ای تشییع جنازه بود که نقش سازماندهی مراسم تشییع جنازه را از خانواده و روحانیون بر عهده می‌گرفتند. این امر منجر به استانداردتر و کارآمدتر شدن مراسم تشییع جنازه شد و مقرراتی برای انتقال آبرومندانه جسد وضع شد.مراسم تشییع جنازه مدرن قرن بیستم با نعش‌کش با ورود به دوران مدرن، مراسم تشییع جنازه به پیشرفت خود ادامه داده و جنبه‌های غم‌انگیز خاصی ریشه دوانده و تا به امروز حفظ شده‌اند.
شاید مهم‌ترین پیشرفت، معرفی نعش‌کش بنزینی در سال ۱۹۰۷ بوده باشد. این نوآوری، نحوه انتقال متوفی به گورستان‌ها را متحول کرد و راه‌حلی سریع‌تر، کم‌زحمت‌تر و بسیار کارآمدتر از کالسکه‌های اسبی ارائه داد. در طول سال‌ها، عملکرد نعش‌کش‌ها برای برآورده کردن نیازها و ترجیحات در حال تغییر خانواده‌ها بهبود یافته است.
آنها پیچیده‌تر و راحت‌تر شده‌اند و نه تنها برای کارایی، بلکه با در نظر گرفتن زیبایی‌شناسی نیز طراحی شده‌اند. نعش‌کش‌های امروزی به ویژگی‌های تخصصی مختلفی مجهز شده‌اند که حمل و نقل ایمن متوفی را تضمین می‌کنند و در عین حال حساسیت‌های خانواده بازمانده را نیز در نظر می‌گیرند.
نویسنده:جیل داربی
جیل عضو تیم بازاریابی و نویسنده‌ی آگهی‌های تبلیغاتی برای خانه‌ی ترحیم سانست و تمام شرکت‌های وابسته است. او در صنعت ترحیم بزرگ شد، زیرا خانواده‌اش صاحب خانه‌های ترحیم در غرب میانه بودند. جیل پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه میامی، اوهایو در سال ۲۰۰۳ با مدرک لیسانس در رشته‌ی بازرگانی، در بخش فروش و روابط با مشتری برای یک تولیدکننده‌ی جهانی محصولات ترحیم کار کرد. تجربه‌ی او همچنین شامل فروش، عملیات گورستان و مراقبت‌های پس از مرگ است.
گروه گزارش