“آژنگ نیوز”:آنچه اخترشناسی می‌تواند در مورد شکل ظاهری موجودات فضایی به ما بگوید،بسیار پیچیده و سخت است. اما علیرغم عظمت این کار، اخترشناسان تلاش کرده‌اند تا بفهمند موجودات فضایی چه شکلی ممکن است داشته باشند. جالب اینجاست که آنها ممکن است خیلی هم با زندگی روی زمین متفاوت نباشند.
همانطور که ممکن است تصور کنید، تلاش برای فهمیدن اینکه حیات بیگانه چه شکلی می‌تواند باشد، کاری بسیار دشوار است، با توجه به اینکه ما داده‌هایی در مورد حیات دقیقاً از یک سیاره داریم: زمین. اما این بدان معنا نیست که ما هیچ چیزی برای کاریک رویکرد، که اغلب هنگام تلاش برای مطالعه حیات در مریخ دیده می‌شود، بررسی محیط‌های مشابه روی زمین است. ما می‌دانیم که گونه‌های خاصی از حیات، مانند Diploschistes muscorum و Cetraria aculeata، می‌توانند در چنین محیط‌های سختی زنده بمانند.
یکی از تیم‌ها در مقاله خود توضیح می‌دهد: «گلسنگ‌ها در اکوسیستم‌های متنوعی در سراسر جهان زندگی می‌کنند، اما حضور آنها در محیط‌های سختی مانند بیابان‌های گرم و مناطق قطبی سرد بسیار مهم است. آنها به عنوان اکستریموفیل شناخته می‌شوند و قادر به زنده ماندن در دماهای بسیار بالا، تابش شدید و کمبود طولانی مدت آب هستند.» «توانایی قابل توجه گلسنگ‌ها در تحمل شرایط سخت منجر به این پیشنهاد شده است که آنها برای زنده ماندن در محیط سخت فضای بیرونی مناسب هستند.» به طور مشابه، مطالعه حیات در اقیانوس‌های عمیق ما، جایی که نور خورشید به سختی به آن می‌رسد، اگر اصلاً برسد، می‌تواند در مورد پتانسیل حیات در زیر یخ‌های اروپا به ما بگوید. بانی بوراتی، دانشمند ارشد تحقیقاتی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، به نیو ساینتیست توضیح داد: «اقیانوس ممکن است محیطی ایده‌آل برای پناه دادن به حیات اولیه باشد، زیرا شرایطی مشابه دریچه‌های حرارتی زمین در اقیانوس‌های عمیق خود دارد، جایی که ممکن است حیات در سیاره ما پدید آمده باشد.» کردن با آن نداریم. اخترشناسان تلاش کرده‌اند تا بفهمند که چگونه ممکن است بیگانگان با توجه به آنچه ما از تکامل حیات روی زمین، حیات روی زمین در محیط‌های سخت و محیط‌های جهان‌های دیگر که از راه دور مطالعه کرده‌ایم، تکامل یابند. در حالی که نویسندگان علمی تخیلی و گاهی زیست‌شناسان اظهار داشته‌اند که سایر اشکال حیات ممکن است مبتنی بر سیلیکون باشند، دلایلی وجود دارد که گمان کنیم کربن حداقل پایه بسیار محتمل‌تری برای حیات است.
رویکرد دیگر، بررسی ویژگی‌ها و صفاتی است که چندین بار در زمین تکرار شده‌اند. اگرچه این هنوز یک فرض است، اما می‌توان با اطمینان گفت که حیات در جاهای دیگر نیز از فرآیند انتخاب طبیعی عبور خواهد کرد. در یک بررسی در مورد این موضوع آمده است: “یک موجود تکثیرشونده ساده می‌تواند در سیاره دیگری پدید آید. اما بدون انتخاب طبیعی، صفات ظاهراً هدفمندی مانند متابولیسم، حرکت یا حواس را به دست نخواهد آورد. قادر به سازگاری با محیط خود نخواهد بود و در این فرآیند، به چیزی پیچیده‌تر، قابل توجه‌تر و جالب‌تر تبدیل می‌شود.” ویژگی‌های خاصی مانند چشم‌ها و بال‌ها، شکل خرچنگ، شکل ساده مانند دلفین و پژواک‌یابی، از زمان ظهور ساده‌ترین اشکال حیات در زمین بیش از ۳.۵ میلیارد سال پیش، چندین بار تکامل یافته‌اند. در حالی که این ویژگی‌ها در محیط زمین پدید آمده‌اند، با توجه به اینکه قوانین فیزیک در همه جا یکسان فرض می‌شوند، حیات در سیارات مشابه زمین ممکن است تحت فشارهای مشابهی باشد و ویژگی‌های مشابهی را به وجود آورد. از بسیاری جهات، ممکن است تشخیص شکل ظاهری موجودات فضایی پیشرفته‌تر، آسان‌تر از اشکال ساده‌تر حیات باشد. برای مثال، اگرچه می‌توان موجودات فضایی هوشمندی را تصور کرد که در اقیانوس‌های یک دنیای آبی زندگی می‌کنند، اما تصور اینکه آنها در حال توسعه همان فناوری‌ای باشند که ما داریم، دشوار است. یک مطالعه توضیح می‌دهد: “در دنیایی زیر آب که در مایعی مانند آب یا متان مایع غوطه‌ور است و سیگنال‌های صوتی را می‌توان صدها کیلومتر دورتر شنید، ارتباط بین افراد می‌تواند بدون نیاز به دستگاه‌های ارتباطی امکان‌پذیر باشد. فناوری ارتباطات از راه دور ممکن است هرگز در چنین دنیایی پدیدار نشود، حتی اگر بتواند خانه یک تمدن کاملاً توسعه‌یافته باشد.” برای ایجاد فناوری قابل مقایسه با فناوری خودمان، موجودات فضایی احتمالاً باید ویژگی‌های مشابهی را تکامل دهند، مانند پاها برای حرکت در اطراف، انگشتان برای دستکاری دقیق مواد و یک جفت چشم خوب برای دیدن نور. این‌ها، یا جایگزین‌ها، ممکن است الزامات هر تمدن تکنولوژیکی باشند.
گروه گزارش