“آژنگ نیوز”: کشف قدیمی ترین بخش کره زمین ؛یک خبر هیجان انگیز است. سنگ‌های ۴.۱۶ میلیارد ساله که در کانادا یافت شده‌اند، می‌توانند قدیمی‌ترین چیز روی زمین باشند .دانشمندان این سنگ‌های باستانی را در کانادا کشف کرده‌اند که می‌توانند جزو قدیمی‌ترین بقایای پوسته زمین باشند.
دانشمندان اخیراً کشف هیجان‌انگیزی انجام داده‌اند که می‌تواند بینش مهمی در مورد اولین تاریخ زمین‌شناسی زمین ارائه دهد. محققانی از کانادا و فرانسه معتقدند که کمربند گرین‌استون نوواگیتوک (NGB)، سازند سنگی واقع در شمال شرقی کانادا، ممکن است حاوی سنگ‌هایی با قدمت حدود ۴.۱۶ میلیارد سال پیش باشد. دریچه‌ای به دوران هادئن زمین کمربند گرین‌استون نوواگیتوک مدت‌هاست که به عنوان یکی از قدیمی‌ترین سازندهای زمین‌شناسی شناخته می‌شود. با این حال، سن دقیق سنگ‌های درون این سازند همچنان موضوع بحث است. مطالعات اخیر نشان داده است که این سنگ‌ها ممکن است قدیمی‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد باشند و احتمالاً جدول زمانی را به ۴.۱۶ میلیارد سال قبل برمی‌گردانند.
این ادعا بر اساس مطالعه جدیدی است که در مجله Early Earth منتشر شده است و در آن نفوذهای متاگابروی باستانی یافت شده در NGB تجزیه و تحلیل شده است. متاگابروها منحصر به فرد هستند زیرا سنگ‌های بازالتی قدیمی‌تر را قطع می‌کنند، که به محققان اجازه می‌دهد تجزیه و تحلیل‌های ایزوتوپی پیشرفته انجام دهند. این تحلیل‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که بر واپاشی ساماریوم به ایزوتوپ‌های نئودیمیوم تمرکز داشتند، حد سنی پایین‌تری معادل ۴.۱۶ میلیارد سال را برای سنگ‌های مورد بحث ارائه دادند. در حالی که این تاریخ جدید کمی جوان‌تر از سن ۴.۳ میلیارد سال پیشنهادی قبلی است، اما همچنان با نظریه گسترده‌تر مبنی بر اینکه کمربند گرین‌استون نوواگیتوک میزبان بقایای پوسته اولیه زمین است، همسو است.
این یافته‌ها بسیار مهم هستند زیرا سنگ‌های سطحی قدیمی‌تر از ۴.۰۳ میلیارد سال – که به عنوان سنگ‌های هادئن شناخته می‌شوند – به دلیل بازیافت مداوم پوسته زمین از طریق فعالیت تکتونیکی، بسیار نادر هستند. بنابراین، هر قطعه داده جدید در مورد سنگریزه‌های این دوره، اطلاعات ارزشمندی را به درک ما از تاریخ سیاره اضافه می‌کند. بحث پیرامون سن سنگ‌های NGB این ادعا که برخی از سنگ‌های نوواگیتوک می‌توانند قدمتی تا ۴.۳ میلیارد سال داشته باشند، جنجال‌های قابل توجهی را در جامعه علمی برانگیخته است. نکته اصلی اختلاف نظر در روش‌های مورد استفاده برای تاریخ‌گذاری سنگ‌ها نهفته است.
با این حال، برخی از محققان استدلال کرده‌اند که داده‌های ایزوتوپی از NGB ممکن است تحت تأثیر فرآیندهای اختلاط زمین‌شناسی بعدی قرار گرفته باشند. در نتیجه، برخی از کارشناسان این سوال را مطرح می‌کنند که آیا سن این سنگ‌ها واقعاً به ۴.۳ میلیارد سال برمی‌گردد یا اینکه این داده‌ها نشان‌دهنده آلودگی ناشی از رویدادهای زمین‌شناسی جوان‌تر هستند. با وجود این جنجال، مطالعه جدید شواهد بیشتری را ارائه می‌دهد که از این نظریه پشتیبانی می‌کند که کمربند گرین‌استون نوواگیتوک ممکن است حاوی سنگ‌های هادئن باشد.
جاناتان اونیل، استاد دانشگاه اتاوا و یکی از نویسندگان این مطالعه، خاطرنشان می‌کند که نادر بودن سنگ‌هایی با قدمت بیش از ۴.۰۳ میلیارد سال، هرگونه کشف چنین موادی را قابل توجه می‌کند. نویسندگان این مطالعه همچنین تأکید می‌کنند که اگرچه سن سنگ‌ها هنوز ممکن است مورد بحث باشد، NGB می‌تواند یکی از تنها بقایای شناخته شده پوسته اولیه زمین باشد.
اهمیت تاریخ‌گذاری ایزوتوپی
یکی از تکنیک‌های اولیه مورد استفاده تیم تحقیقاتی برای تعیین سن سنگ‌ها در کمربند گرین‌استون نوواگیتوک، تاریخ‌گذاری ایزوتوپی بود.
این روش، واپاشی ایزوتوپ‌ها – نسخه‌هایی از عناصر که حاوی تعداد متفاوتی نوترون هستند – را اندازه‌گیری می‌کند. با گذشت زمان، این ایزوتوپ‌ها با سرعت مشخصی واپاشی می‌شوند و به دانشمندان اجازه می‌دهند سن سنگی را که در آن یافت می‌شوند، محاسبه کنند. در این مورد، تیم از واپاشی ایزوتوپ‌های ساماریوم به نئودیمیوم برای تعیین حداقل سن ۴.۱۶ میلیارد سال برای توده‌های نفوذی متاگابرو استفاده کرد. در حالی که تاریخ‌گذاری ایزوتوپی یک تکنیک شناخته شده است، بحث پیرامون سن NGB پیچیدگی تاریخ‌گذاری سنگ‌های باستانی را برجسته می‌کند. زمین‌شناسان باید عوامل مختلفی از جمله احتمال فرآیندهای زمین‌شناسی بعدی که می‌توانند امضاهای ایزوتوپی سنگ‌ها را تغییر دهند، در نظر بگیرند.
گروه گزارش