“آژنگ نیوز”: دانشمندان ممکن است یک راز دیرینه در مطالعه عطارد را حل کرده باشند. برای اولین بار، قطعاتی از درونی‌ترین سیاره منظومه شمسی می‌تواند روی زمین باشد و به طور بالقوه نوری بر جهانی بتاباند که مدت‌ها از دسترس اکتشاف خارج بوده است.
با وجود چالش‌های موجود، یک مطالعه جدید به دو شهاب سنگ اشاره می‌کند که ممکن است از عطارد سرچشمه گرفته باشند و نگاهی هیجان‌انگیز به ترکیب این سیاره ارائه می‌دهند. چالش رسیدن به عطارد، که در نزدیکی خورشید قرار دارد، به دلیل نزدیکی به خورشید، به شدت دشوار است.
برخلاف سیاراتی مانند مشتری یا زحل، ماموریت‌های این سیاره داغ به دلیل نزدیکی به خورشید به مقادیر فوق‌العاده‌ای انرژی نیاز دارند. فضاپیمایی که سعی در گردش به دور عطارد دارد، باید در برابر کشش گرانشی خورشید ترمز کند، کاری که به مقادیر زیادی سوخت یا استفاده از پروازهای سیاره‌ای برای کاهش سرعت نیاز دارد. همانطور که یوهانس بنکهوف، دانشمند پروژه ماموریت بپی‌کلمبو، توضیح می‌دهد: “برای رسیدن به عطارد، باید چندین پرواز سیاره‌ای از این دست انجام دهید و بنابراین سفر مدت زمان زیادی طول می‌کشد.” با افزایش دمای فضاپیما به اندازه‌ای که سرب را ذوب می‌کند، شرایط سخت، فرود و مطالعه سطح این سیاره را به چالشی دلهره‌آور تبدیل می‌کند.
با توجه به این موانع، هر ماده‌ای از نزدیکترین همسایه خورشید که به زمین برسد، منبعی بسیار ارزشمند برای دانشمندان خواهد بود.مانند مریخ و ماه، برخوردها به عطارد ممکن است گاهی اوقات بقایایی را به فضا پرتاب کنند. این ماده ممکن است در نهایت در منظومه شمسی سفر کرده و راه خود را به زمین پیدا کند. اگرچه دانشمندان مدت‌هاست که در مورد احتمال شهاب‌سنگ‌های عطارد گمانه‌زنی می‌کنند، اما تاکنون هیچ قطعه تایید شده‌ای از این سیاره پیدا نشده است. آخرین مطالعه بر روی دو شهاب‌سنگ غیرمعمول، Ksar Ghilane ۰۲۲ و Northwest Africa ۱۵۹۱۵ تمرکز دارد.
محققان پیشنهاد می‌کنند که این شهاب‌سنگ‌ها به دلیل کانی‌شناسی جذاب و ترکیب سطحی‌شان می‌توانند با عطارد مرتبط باشند. به گفته بن رایدر-استوکس، محقق فوق دکترا در زمینه شهاب‌سنگ‌های آکندریت در دانشگاه آزاد، مواد معدنی موجود در این شهاب‌سنگ‌ها، مانند الیوین و پیروکسن، «شباهت‌های جذابی با پوسته عطارد نشان می‌دهند». این یافته‌ها باعث شده است که تیم در مورد منشأ احتمالی عطارد برای این دو سنگ گمانه‌زنی کند. نگاهی عمیق‌تر به شواهد علیرغم شباهت‌های امیدوارکننده آنها به سطح عطارد، شهاب‌سنگ‌ها برخی از معماها را مطرح می‌کنند. به عنوان مثال، شهاب‌سنگ‌ها فقط حاوی مقادیر کمی پلاژیوکلاز هستند که برخلاف انتظار دانشمندان از سطح عطارد است. تخمین زده می‌شود که سطح عطارد حاوی بیش از ۳۷ درصد پلاژیوکلاز است، در حالی که شهاب‌سنگ‌ها تنها حضور جزئی از این ماده معدنی را دارند.
علاوه بر این، این شهاب‌سنگ‌ها ۴.۵۲۸ میلیارد سال قدمت دارند – قدیمی‌تر از سطح عطارد که تصور می‌شود حدود ۴ تا ۴.۱ میلیارد سال قدمت داشته باشد. این موضوع سوالات جذابی را در مورد اینکه چه موادی ممکن است در طول زمان از سطح سیاره از بین رفته باشند، مطرح می‌کند.
سیمون مارچی، دانشمند سیاره‌ای موسسه علوم قمری ناسا، اهمیت این اختلاف سنی را برجسته می‌کند. مارچی توضیح داد: «اگر قدیمی‌ترین سطح قابل مشاهده روی عطارد ۴ میلیارد یا ۴.۱ میلیارد سال قدمت داشته باشد، این بدان معناست که شاید ۵۰۰ میلیون یا ۴۰۰ میلیون سال اول این سیاره پاک شده باشد.» با این حال، محققان این مطالعه جدید نشان می‌دهند که این شهاب‌سنگ‌ها ممکن است نشان‌دهنده مواد اولیه از دوقلوی سیاره سرخ باشند که از آن زمان از سطح فعلی سیاره ناپدید شده‌اند.
در حالی که یافته‌ها جذاب هستند، تأیید این شهاب‌سنگ‌ها به عنوان قطعاتی از عطارد نیاز به تحقیقات بیشتر دارد. ماموریت فضایی بپی‌کلمبو که قرار است در سال ۲۰۲۶ وارد مدار عطارد شود، تجزیه و تحلیل عمیقی از ترکیب سطح این سیاره ارائه خواهد داد. همانطور که نویسندگان مطالعه خاطرنشان می‌کنند، این مأموریت به دانشمندان این امکان را می‌دهد که «تحلیلی با وضوح فضایی بالاتر» از سطح عطارد انجام دهند، که می‌تواند به شناسایی منشأ شهاب‌سنگ‌هایی مانند NWA ۱۵۹۱۵ و KG ۰۲۲ کمک کند.
تا زمانی که این اتفاق نیفتد، ارتباط بالقوه بین این شهاب‌سنگ‌ها و اولین سیاره از خورشید همچنان یک راز وسوسه‌انگیز است. مأموریت پیش رو ممکن است به زودی پاسخ‌ها را ارائه دهد و راه را برای درک عمیق‌تر از کوچکترین سیاره منظومه شمسی ما هموار کند.
گروه گزارش