“آژنگ نیوز”:فیلم مهیج روانشناسانه «سرگیجه» اثر آلفرد هیچکاک، با بازی جیمز استوارت و کیم نواک، برای اولین بار در چنین روزی در سال ۱۹۵۸ میلادی درسانفرانسیسکو به نمایش درآمد و به عنوان یکی از بزرگترین فیلم‌های تاریخ سینما مورد توجه قرار گرفت.

سرگیجه یک شاهکار هیجان‌انگیز است که قبل از آشکار کردن هدف واقعی و پیچیده‌اش، با مهارت تمام بذرها را می‌پاشد و جایگاه خود را به عنوان یک اثر کلاسیک تقریباً بی‌چون و چرا تثبیت می‌کند. بحث در مورد تاریخ سینما بدون اشاره به کارگردان آلفرد هیچکاک دشوار است، و صحبت در مورد هیچکاک بدون اشاره به شاهکار او، سرگیجه، حتی دشوارتر است. این تریلر روانشناختی در سال ۱۹۵۸ منتشر شد و تا به امروز یکی از تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های تمام دوران است.

هیچکاک - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

در فیلم «سرگیجه» جیمز استوارت در نقش جان «اسکاتی» فرگوسن، کارآگاه پلیس سابق که از ارتفاع‌هراسی و سرگیجه رنج می‌برد، بازی می‌کند. اسکاتی مدتی پس از بازنشستگی زودهنگام، توسط یکی از دوستان قدیمی‌اش (تام هلمور) استخدام می‌شود تا درباره همسرش مادلین (کیم نواک) که به ادعای او رفتارهای عجیبی دارد، تحقیق کند. این موضوع اسکاتی را به سمت کشف لایه‌های زیادی پیرامون تاریخچه خانوادگی مادلین، احتمال جن‌زده یا حتی تسخیر شدن او، رابطه عاشقانه‌ای که به سرعت با او شکل می‌گیرد و در نهایت افشای بزرگی مبنی بر اینکه همه چیز آنطور که به نظر می‌رسد نیست، سوق می‌دهد.

بدیهی است که در مورد «سرگیجه» بخش زیادی از اعتبار این موضوع به منبع اصلی و همچنین الک کاپل و ساموئل تیلور برای نگارش فیلمنامه اقتباسی آن تعلق دارد. اما هنوز هم به یک کارگردان چیره‌دست مانند هیچکاک نیاز است تا آن منبع را به تصویر بکشد و یک راز واقعاً خوب خلق کند که بیننده را از همان ابتدا درگیر کند. سطح جزئیات و میزانی که اسکاتی خود را درگیر می‌کند و به دنبال معمای عجیب پیش رویش می‌رود، همه شما را متقاعد کرده است که حل این راز بزرگ، پایان فیلم است. بازی هر شخصیت اصلی آنقدر خوب است و فیلمنامه آنقدر خوب نوشته شده که به سختی می‌توان متوجه شد آنچه در مقابل خود می‌بینید آن چیزی نیست که احتمالاً فکر می‌کنید.

هیچکاک۱ - پایگاه اطلاع رسانی آژنگ

بخشی از چیزی که آلفرد هیچکاک را به یک داستان‌سرایی فوق‌العاده‌ای تبدیل می‌کند، این است که او چقدر خوب با فیلم‌هایش و موضوع واقعی آنها بازی می‌کند. او تماشاچی را با داستانی جذب می‌کند که فکر می‌کند مقدمات اولیه آن را فراهم کرده است، حتی اگر مطمئن نباشد که به چه چیزی ختم می‌شود. اما سپس، او فیلمنامه را با یک چرخش تکان‌دهنده یا یک افشاگری غیرمنتظره کاملاً دگرگون می‌کند و داستان را به چیزی کاملاً متفاوت تبدیل می‌کند.

گروه گزارش

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *