“آژنگ نیوز”: درگیری های شدید بین هند و پاکستان منطقه را در وضعیت بحرانی قرار داده است. ماجرا از آنجا آغاز شد که یک حمله مرگبار شبه‌نظامیان در پاهالگام، کشمیر تحت کنترل هند، باعث تشدید شدید تنش بین هند و پاکستان شده است، به طوری که هر دو طرف در خط کنترل به تبادل آتش پرداختند و روابط دیپلماتیک را کاهش دادند. در ۶ مه، هند از آغاز “عملیات سیندور” خبر داد که ۹ مکان در پاکستان و جامو و کشمیر تحت کنترل پاکستان را هدف قرار داد و ادعا کرد که از آنها برای برنامه‌ریزی حملات استفاده شده است. این وضعیت، ترس از درگیری نظامی گسترده‌تر بین دو کشور مسلح به سلاح هسته‌ای را افزایش داده و مهمترین رویارویی دوجانبه از سال ۲۰۱۹ را رقم زده است.
خواجه آصف، وزیر دفاع پاکستان، شب گذشته در گفتگو با شبکه تلویزیونی جیو نیوز پاکستان گفت: «اگر آنها [هند] جنگی تمام عیار را به منطقه تحمیل کنند و اگر چنین خطراتی ایجاد شود که منجر به بن‌بست شود، هر لحظه ممکن است جنگ هسته‌ای آغاز شود.» وی افزود: «اگر آنها این وضعیت را تشدید کنند، اگر احتمال جنگی ایجاد شود که در آن نشانه‌ای از استفاده از گزینه هسته‌ای از سوی هر دو طرف وجود داشته باشد، مسئولیت آن بر عهده هند خواهد بود.»
هشدار شدید او در بحبوحه گزارش‌هایی مبنی بر کشته شدن ۳۱ نفر، از جمله چهار کودک، در حملات موشکی هواپیماهای هندی به ۹ «تأسیسات تروریستی» مظنون، منتشر شد. مقامات پاکستان اعلام کردند که ۵۷ نفر دیگر نیز زخمی شده‌اند. در همین حال، هند به بیش از دوازده فرستاده خارجی در دهلی نو گفته است که «اگر پاکستان پاسخ دهد، هند نیز پاسخ خواهد داد»، که این امر نگرانی‌ها را در مورد درگیری نظامی بزرگتر در یکی از خطرناک‌ترین و پرجمعیت‌ترین مناطق هسته‌ای جهان افزایش داده است. این هشدار پس از آن صادر شد که پاکستان متعهد شد به هند حمله متقابل کند و هشدار داد که حق پاسخ به حملات موشکی شبانه را در «زمان، مکان و شیوه دلخواه خود» برای خود محفوظ می‌دارد. اسلام آباد همچنین حمله هند را یک «اقدام جنگی» دانست که ادعا می‌کند عمداً مناطق غیرنظامی را هدف قرار داده است – ادعایی که دهلی نو آن را به شدت رد کرد. حمله شبانه روز چهارشنبه در پاسخ به قتل عام غیرنظامیان در یک نقطه زیبا در بخش هندی منطقه مورد مناقشه کشمیر در ماه گذشته بود.
پیشینه درگیری بین هند و پاکستان ناشی از تجزیه هند توسط بریتانیا در سال ۱۹۴۷ بود. این تجزیه، پاکستان با اکثریت مسلمان و هند با اکثریت هندو را ایجاد کرد و به مناطق مختلف جامو و کشمیر این فرصت را داد تا انتخاب کنند که به کدام کشور بپیوندند. مهاراجه (پادشاه کشمیر) در ابتدا به دنبال استقلال بود، زیرا کشمیر قرن‌ها توسط امپراتوری‌های فاتح نادیده گرفته و تحت سلطه قرار گرفته بود. با این حال، او در نهایت موافقت کرد که در ازای کمک در برابر حمله گله‌داران پاکستانی به هند بپیوندد و این امر باعث جنگ هند و پاکستان در سال‌های ۱۹۴۷-۱۹۴۸ شد. توافق‌نامه کراچی در سال ۱۹۴۹ با ایجاد یک خط آتش‌بس (CFL) تحت نظارت اعضای یک کمیته فرعی آتش‌بس سازمان ملل، به طور موقت به خشونت در منطقه جامو و کشمیر پایان داد.
در پی این حمله، اقدامات تلافی‌جویانه هند و پاکستان، روابط دوجانبه را به پایین‌ترین نقطه خود در سال‌های اخیر رسانده است. دهلی نو ابتدا اقداماتی را برای کاهش روابط با پاکستان انجام داد، معاهده آب‌های سند را به حالت تعلیق درآورد، رژیم سفر بدون ویزا با پاکستان را لغو کرد و گذرگاه مرزی آتاری بین دو کشور را بست. در مقابل، پاکستان تعلیق معاهده آب را رد کرد و هشدار داد که هرگونه تلاش برای تغییر جریان رودخانه سند پاکستان «یک اقدام جنگی» تلقی خواهد شد. اسلام آباد همچنین حریم هوایی پاکستان را به روی همه خطوط هوایی تجاری هند بست، رژیم ویزای ویژه برای شهروندان هند را متوقف کرد و تجارت دوجانبه را به حالت تعلیق درآورد.
گروه گزارش