“آژنگ نیوز”:نشست شب الزا مورانته به میزبانی نشریه بخارا برگزار می شود.
هشتصد و سی و ششمین شب از شب‌های بخارا اختصاص یافته است به بررسی زندگی و آثار الزا مورانته (Elsa Morante) نویسنده، پژوهشگر و مترجم ایتالیایی نیمۀ دوم سدۀ بیستم. این نشست در ساعت پنج بعدازظهر یکشنبه چهاردهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ با سخنرانی انتونیا شرکا، فاطمه عسگری، منوچهر افسری (مترجم رمان «تاریخ» اثر الزا مورانته از زبان ایتالیایی)، حمید نامجو و علی دهباشی در تالار فردوسی خانۀ اندیشمندان برگزار می‌شود.
تجربۀ نویسنده ایتالیایی، الزا مورانته، در زندگی در سایۀ ادبیات، منحصربه فردترینِ آن در وادی ادبیات قرن بیستمی است، زیرا با تمام وجود کمرِ خدمت به ادبیات بست و به آرزوی زیستنِ رابطه‌های انسانی در شور و سرمستی جامۀ عمل پوشاند. وی که روایتگر برشی از تاریخ ایتالیا پس از جنگ دوم جهانی بود، هرگز از طلب زیبایی و شوقِ آفرینش دست نشُست. ادبیات را به مثابۀ حجت تابناکِ تمامیت زیست و در آن از قدرت تخیل لایزال خود مایه گذاشت و به تمام گسترۀ امر واقع تسرّی داد تا دست زیبایی را در دست حقیقت بگذارد و پرچم پیروزیِ عشق و نکویی را، بدون دمی پس نشستن از تب و تاب افشای پلیدی‌های فرو افکنندۀ حیات فردی و اجتماعیِ انسان، برافرازد. این دیدگاه با استعداد «روایتگریِ ذاتی»اش رابطۀ فشرده دارد و به او تواناییِ سربه‌سری با همسر نویسنده‌اش، آلبرتو موراویا، بخشیده است. اما مورانته دست رد بر سینۀ چه بسیار روشمندی‌های بهینه‌جو، خونسردیِ روشنفکرانه و امور تعریف‌شده از قبل زد تا نوشتاری تابان از برق سرمستی و مالامال از خلسه و زیاده‌روی سر دست آورد.
در رمان «تاریخ» نوشتۀ الزا مورانته، نویسنده بر آن است که با حفظ فاصله دربارۀ قهرمانانش بنویسد؛ به نحوی‌که در آن «حساب مرده‌ها و زنده‌ها از هم پاک شده است». هم از این فاصله است که صدای نک و نال ناشنیدنیِ ایدا، که بیشتر به صدای حیوانات می‌ماند، قبل از افتادنِ سر و کارش با تیمارستان، به گوش می‌رسد: «ای کاش هرگز به نوع بشر تعلق نداشتم». این واپسین اشاره از میان بی‌شمار اشاره‌های تاریخ به‌شمار می‌رود که به‌سوی قلمرو حیوانی نشانه رفته است.
در شب الزا مورانته بخشی از یک فیلم مستند دربارۀ زندگی وی به نمایش در‌می‌آید.
خانۀ اندیشمندان علوم انسانی: خیابان نجات‌الهی (ویلا)، چهارراه ورشو، تالار فردوسی