“آژنگ نیوز”:میدان فردوسی تهران دهه پنجاه چنین تصویری داشت.ترافیک وجود داشت و البته به جای اتومبیلهای سیاه سفید ،خودروها رنگی بودند،همچنین در آن دوردست مجسمه فردوسی شاعر نامدار ایرانی هم دیده می شود.
میدان فردوسی در مرکز سابق !شهر تهران روزگاری یکی از مهم‌ترین میادین پایتخت بوده است. در طول تاریخ،در این میدان سه مجسمه از این شاعر نامدار نصب شده است. نخستین مجسمه فردوسی، دهم مهرماه سال۱۳۲۴ خورشیدی، یعنی درست هفتاد وشش سال پیش، همزمان با جشن مهرگان ایرانیان باستان، در میانه میدان فردوسی نشست و طی مراسمی در همین مکان، از آن رونمایی شد. پیشنهاد ساخت این مجسمه از سوی جمعی از پارسیان هند و در ایام مراسم جشن هزارمین سال تولد فردوسی و افتتاح آرامگاه این شاعر نامدار پارسی، در سال ۱۳۰۵ خورشیدی مطرح و با موافقت مسوولان انجمن آثار ملی، توسط راس بهادر ماترا ـ مجسمه ساز شهیر هندی ـ ساخته شد.
اگرچه ساخت این مجسمه دو متری که حدود ۲/۵ تن وزن دارد، در سال ۱۳۱۹ خورشیدی به پایان رسید، اما به دلیل مشکلات ناشی از بروز جنگ جهانی اول، اهدای آن به ایران تا اواخر سال ۱۳۲۳خورشیدی به تاخیر افتاد. اما بالاخره کلنگ بنای پایه مجسمه، در بهمن ماه سال ۱۳۲۳ به زمین خورد تا درست هشت ماه پس از آن، هدیه پارسیان هند در تهران جلوس کند.
بعدهامجسمه هندی به رو‌‌به‌روی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران منتقل و مجسمه دوم از این شاعر ملی برای مدتی کوتاه در میدان فردوسی نصب شد.البته مجسمه دوم ظاهرا به مشهد منتقل و در اختیار اداره میراث فرهنگی این شهر قرارداده شد.
مجسمه سوم پیش از سال ۱۳۳۸ خورشیدی ثمره کوشش مرحوم استاد ابوالحسن‌خان صدیقی ـ پدر مجسمه‌سازی نوین ایران ـ است.
ساخت این مجسمه در سال ۱۳۳۷ و از سوی انجمن آثار ملی طی قراردادی به استاد ابوالحسن‌خان صدیقی که در آن زمان در ایتالیا به سر می‌برد سپرده شد و اوایل سال ۱۳۳۸ نیز، کار ساخت آن به پایان رسید. جنس این مجسمه، سنگ مرمر کارارا و ارتفاع آن بیش از سه متر است.
در قسمت پایین این مجسمه، پیکر کودکی زال ـ از شخصیت‌های شاهنامه ـ تصویر شده است. آن طور که در شاهنامه آمده است زال بر روی کوه قاف بزرگ شد، بنابراین پایه مجسمه به صورت یک تخته سنگ طبیعی که حاکی از داستان زندگی زال است، تهیه شد.
بر همین اساس برای پایه مجسمه، تخته سنگی با ۵۹ تن وزن از کوه الوند واقع در استان همدان جدا و به تهران منتقل شد و بالاخره کار نصب مجسمه فردوسی بر روی این قطعه سنگ نتراشیده انجام گرفت.
گروه تاریخ