“آژنگ نیوز”:تیکو براهه ستارهشناس دانمارکی در چنین روزی در سال ۱۵۴۶ میلادی متولد شد.او که کارش در توسعه ابزارهای نجومی و اندازهگیری و تعیین موقعیت ستارگان، راه را برای اکتشافات آینده هموار کرد. تیکو براهه(با نام اصلی تیکه اوتسن براهه) یک نجیبزاده، ستارهشناس و نویسنده دانمارکی بود که به خاطر مشاهدات نجومی دقیق و جامعش شناخته میشود. او در شبهجزیره اسکانیا (سوئد فعلی) در آن زمان در دانمارک متولد شد. تیکو در طول زندگی خود به عنوان یک ستارهشناس، طالعبین و کیمیاگر شناخته میشد. او به عنوان “اولین ذهن شایسته در نجوم مدرن که اشتیاق شدیدی به حقایق تجربی دقیق داشت” توصیف شده است. اکثر مشاهدات او دقیقتر از بهترین مشاهدات موجود در آن زمان بودند.
مشاهدات او – دقیقترین مشاهدات ممکن قبل از اختراع تلسکوپ – شامل مطالعه جامع منظومه شمسی و تعیین موقعیت دقیق بیش از ۷۷۷ ستاره ثابت بود.
تیکو، وارث چندین خانواده اشرافی اصلی دانمارک، تحصیلات جامعی داشت. او به نجوم و ساخت ابزارهای اندازهگیری دقیقتر علاقهمند شد. تیکو به عنوان یک ستارهشناس، تلاش کرد تا آنچه را که به عنوان مزایای هندسی سیستم کوپرنیکی میدید، با مزایای فلسفی سیستم بطلمیوسی در مدل خود از جهان، یعنی سیستم تیکونی، ترکیب کند. سیستم او به درستی ماه را در حال چرخش به دور زمین و سیارات را در حال چرخش به دور خورشید میدانست، اما به اشتباه خورشید را در حال چرخش به دور زمین میدانست. علاوه بر این، او آخرین ستارهشناس بزرگ با چشم غیرمسلح بود که بدون تلسکوپ برای مشاهدات خود کار میکرد. او در کتاب «درباره ستاره جدید» (De nova stella) در سال ۱۵۷۳، باور ارسطویی به یک قلمرو آسمانی تغییرناپذیر را رد کرد. اندازهگیریهای دقیق او نشان داد که «ستارگان جدید» (ستارههای نو اختر، که اکنون به عنوان ابرنواختر شناخته میشوند)، به ویژه آن که در سال ۱۵۷۲ کشف شد، فاقد اختلاف منظر مورد انتظار در پدیدههای زیرقمری بودند و بنابراین برخلاف تصور قبلی، دنبالهدارهای بدون دم در جو نبودند، بلکه بالای جو و فراتر از ماه بودند. او با استفاده از اندازهگیریهای مشابه نشان داد که دنبالهدارها نیز برخلاف تصور قبلی، پدیدههای جوی نیستند و باید از میان کرههای آسمانی ظاهراً تغییرناپذیر عبور کنند.
پادشاه فردریک دوم، ملکی در جزیره هون و بودجه لازم برای ساخت اورانیبورگ، یک مؤسسه تحقیقاتی اولیه، را به تیکو اعطا کرد، جایی که او ابزارهای نجومی بزرگی ساخت و اندازهگیریهای دقیقی انجام داد، و بعداً وقتی متوجه شد که ابزارهایش در اورانیبورگ به اندازه کافی ثابت نیستند، استیرنبورگ، را در زیر زمین ساخت. در جزیره (جایی که او با ساکنان به طور مستبدانهای رفتار میکرد) کارخانههایی مانند کارخانه کاغذسازی تأسیس کرد تا مواد لازم برای چاپ نتایج خود را فراهم کند. پس از اختلاف نظر با پادشاه جدید دانمارک، کریستین چهارم، در سال ۱۵۹۷، تیکو تبعید شد. او توسط پادشاه بوهم و امپراتور مقدس روم، رودولف دوم، به پراگ دعوت شد، جایی که او به عنوان ستارهشناس رسمی امپراتوری منصوب شد. او یک رصدخانه در بناتکی ناد جیزرو ساخت. در آنجا، از سال ۱۶۰۰ تا زمان مرگش در سال ۱۶۰۱،زندگی میکرد.
گروه گزارش