“آژنگ نیوز”:ساختمان بیمارستان راه آهن در شهر تهران در سال۱۳۲۶ شروع شد. بنای عمارت آن چهار طبقه بود و ٨١۴ متر زیر بنا داشت. رویهم رفته برای ساختمان و تاسیسات و تهویه مطبوع و برق و آب آن در حدود ١۶ میلیون ریال خرج شده بود.در هنگام افتتاح مهندس شریف امامی، چگونگی ساختمان را ، ضمن گزارشی ارایه کرد .
وقتی که او گزارش را میخواند شاه به گزارش با کنجکاوی گوش میدادند. آقای دکتر طبا رئیس بهداری راه آهن نیز پشت سرشاه ایستاده بود.
پس از پایان گزارش ، شاه به راهنمایی دکتر طبا ، برای بازدید قسمتهای مختلف بیمارستان رفتند . . دکتر طبا مثل مسلسل حرف میزد و توضیح میداد. در بیمارستان راه آهن ، قسمتی هم مخصوص کودکان ساخته بودند.
بیمارستان در زمان ساخت با مشکلات عجیب و غریبی مواجه شد.از آن جمله ماجرای دوده دود کش حمام ساختمان بیمارستان راه آهن و مبارزه ایکه بهداری راه آهن با یکنفر حمامی کرده بوداز جمله داستانهای شنیدنی ساخت این بیمارستان است : روبروی محلی که بیمارستان راه آهن ساخته شد حمامی ساخته شده بود که مثل غالب حمامهای آن زمان؛ با نفت سیاه میسوخت و دوده و سیاهی از دودکش آن بیرون میآمد … موقعی که می خواستند بیمارستان را بسازند، به این فکر افتادند که این دوده برای بیماران ضرر دارد و اصولا سیاهی آن نمای ساختمان را هم خراب می کرد.
آنوقت از طرف بهداری راه آهن تصمیم گرفته شد که به هر ترتیب هست حمام را از صاحبش خریداری کنند و حمام را از بین ببرند. اما صاحب حمام هم بهیچ وجه راضی به چنین کاری نمی شد. میگفت: سالهاست که من در این محل حمامی هستم و اگر از اینجا بروم از نان خوردن می افتم. حتی به او پیشنهاد کردند که حمامی راه آهن و بیمارستان راه آهن بشود. ولی باز هم قبول نکرد.
عاقبت کار به جاهای باریکتری کشید. بهداری راه آهن به صورت جدی وجود حمام را در مجاورت بیمارستان مضر میدانست و حمامی هم ابداً حاضر نمی شد حمامش را به راه آهن واگذار کند و خرابه های آنرا ببیند. سر انجام از طرف بهداری راه آهن، به عنوان اینکه وجود حمام در آنجا مخالف بهداشت و مضر بحال بیماران است بمراجع صلاحیت دار شکایت کرد و جلسه محاکمه ای تشکیل شد.
در این جلسه نماینده بهداری راه آهن دلائل خود را بیان کرد. حمامی نیز چون و کیلی نداشت خودش شخصا در جلسه حاضر شده بود و وقتی نوبت با و رسید گفت: اولا خود بیمارستان راه آهن دارای چند دستگاه آشپز خانه و دستگاه حرارت مرکزی و برق است که همه بانفت سیاه میسوزد و از توی لوله آنها هم دوده های سیاه و چرب، نظیر همین که از دودکش حمام من بیرون می آید؛ خارج میشود. با این تفاوت که دوده بیمارستان چندین برابر دوده حمام من است و اتفاقا من خودم بارها می خواسته ام از این موضوع شکایت کنم زیرا هر چه حوله و قطیفه های حمام را میشویم و روی بند می اندازم سریک ساعت از دوده های بیمارستان سیاه می شود. پس در حقیقت زبانی که از بیمارستان به من میرسد بیشتر از ضرری است که من به آنها میزنم و بنابراین اگر واقعا میخواهند فکری بحال بیماران نکنند باید آشپز خانه و دستگاه حررات مرکزی و اصلاهمه لکوموتیوها را از این حدود ببرند. گذشته از این انبار شرکت نفت هم در کنار بیمارستان است و بیمارانی که از دوده حمام نقلی من صدمه می بینند مسلما از بوی نفت وانبار شرکت نفت بیشتر ناراحت می شوند . پس باید انبار شرکت نفت هم از اینجا برود …
اگر انبار شرکت نفت و آشپز خانه و دستگاه حرارت مرکزی بیمارستان از اینجا رفت، آن وقت من هم فوراً در حمامم را تخته میکنم و میروم.
نیم ساعت بعد، محکمه بنفع حمامی رای داد و راه آهن را محکوم کرد … و بدین ترتیب همچنان دود کش حمام کوچولو، در مقابل عبارت زیبای بیمارستان راه آهن دود میکرد.
بیمارستان پُر هنگام افتتاح!!
در موقع بازدید قسمت های مختلف بیمارستان ، از همه چیز عجیب تر این بود که همه تختخوابها پر بود. روی همه مریض خوابیده بود، مثل اینکه عده ای قبلا مریض شده و اسم نوشته بودند که بمحض آنکه بیمارستان ساخته شد فوراً تختخواب ها را اشغال کنند.
وقتی که شاه قسمت ها را بازدید می کرد،یکی از وزیران دکتر طبارا به کناری کشیدوگفت : آقای دکتر شنیده ام امروز چند نفر از پزشکان بهداری با گوشی توی اداره ها راه افتاده و قلب همه اعضاء را امتحان کرده اند و هر کسی را که قلبش کمی تند یا کند می زده بیمارستان انتقال داده اند!!
دکتر طبا ، نگاهی به ابروی پر پشم وکیل انداخت و خندید. وزیر بهداری که در همان نزدیکی بود. این حرف را شنید جلو آمد و به وکیل گفت خداراشکر که من چنین کاری نکرده ام و گرنه لابد فردا می بایست درمجلس جواب این استیضاح شما را هم بدهم؟
وکیل مجلس لبخندی زد و گفت: آقای دکتر خدمت شما هم میرسیم .
دکتر صالح همانطور که دور میشد ، رویش را برگرداند و گفت قربان خدمت از ماست.
گروه تاریخ