“آژنگ نیوز”:حمدالله مستوفی جغرافیدان، مورّخ و شاعر نامدار ایرانی قرن هشتم و اواخر عهد ایلخانی بود. او از خاندان مستوفیان قزوین است و مدتها تصدی حکومت آن شهر را برعهده داشتند. پدر حمدالله نیز باعنوان «مستوفی» در دستگاه حکومتی ایلخانان خدمت میکرد. مستوفی نزد رشیدالدّین فضلالله همدانی تقرب داشت و بهواسطه او چندی حکومت ابهر، زنجان، طارم و استیفای مالیات آن ناحیه به وی واگذار شد.
او غالباً بهشغل دبیری و دیوانی اشتغال داشت و مشتاق کسب اطلاعات تاریخی در مورد ایران و سایر نقاط جهان بود.حمدالله از شعرا و منشیان مطلع زبان فارسی بود و اغلب با فضلا و عالمان دستگاه رشیدالدّین فضلالله مباحثه داشت.حمدالله از خود سه اثر مهم تاریخی به فارسی به یادگار گذاشته است؛ کتاب تاریخِ گُزیده که خلاصه تاریخ جهان، ایران و اسلام است، نُزْهَهُالقُلوب که مفسر و شارح دانش جغرافیایی و یکی از اولین دانشنامههای فارسی بوده است و ظَفَرنامه که منظومیست مشتمل بر هفتادوپنجهزار بیت بر وزن شاهنامه.
او همچنین صاحب کهنترین تصحیح موجود از شاهنامه است که امروزه با نام شاهنامه مستوفی شناخته میشود. ایرانشناس بریتانیایی چارلز ملوین با توجه به مذهب غالب آن زمان قزوین و مسلک رشیدالدّین فضلالله، احتمال میدهد که او یک «سنی شافعی» بودهباشد.آثار مستوفی از مهمترین مراجع استدراک وقایع و استنباط وضعیت حیات مردم در دوران سلطنت ایلخانیان هستند.
گروه تاریخ