“آژنگ نیوز”:داستان دیوارهای خیرونا، که در دوران روم ساخته شده، در قرون وسطی تغییر یافته و در قرنهای ۱۹ و ۲۰ تخریب شدهاند؛اکنون توسط پروژه EUreka3D-XR به صورت مجازی به صورت سهبعدی بازسازی میشوند.
در یک سوم اول قرن اول پیش از میلاد، ژنرال رومی، گنائوس پمپئیوس مگنه، قلعهای مثلثی شکل را در نقطهای استراتژیک در جاده هراکلیا، که بعدها جاده آگوستا نامیده شد، بنا کرد تا جادهای را که از بارسلونا به گال منتهی میشد، کنترل کند. اینگونه بود که شهر خیرونا با محیطی غیرمعمول برای آن زمان متولد شد که پاسخگوی نیازهای توپوگرافی آن مکان بود. ساختار دیوار چندضلعی که قلعه را محدود میکرد، کاملاً شبیه به دیوار امپراتوری بعدی بود و تا اواسط قرن چهاردهم بدون تغییرات زیاد باقی ماند. دیوار جنوبی در اواسط قرن چهاردهم به دستور پادشاه پیتر سوم برای محافظت از شهر در برابر حملات مکرر از خارج ساخته شد. در حالی که دیوار شمالی، برای محصور کردن محلههای سنت پره و سنت فلیو، یک دهه بعد ساخته شد. در آن سوی رودخانه، دیوار مرکادال ساخته شد، اما تا قرن پانزدهم تکمیل نشد
. این بخش آخر، ساخت دیوار را به پایان رساند. با این حال، تکامل تکنیکهای نظامی تغییراتی را در سیستم دفاعی ایجاد کرد که منجر به برخی اصلاحات قابل توجه در سالهای بعد شد. در آغاز قرن شانزدهم، در مجموع ۱۲ برج نیم دایرهای به دیوار مرکادال اضافه شد. و در اواسط قرن هفدهم، ساخت سنگرها آغاز شد که پنج تا از آنها به محیط مرکادال متصل بودند. مردم روی یک پل چوبی پیادهرو روی رودخانهای قدم میزنند، با ساختمانهای قدیمی و یک پل سنگی در پسزمینه. عکسی با رنگ قهوهای مایل به قهوهای از یک شهر تاریخی با یک کلیسای مرکزی بزرگ و ساختمانهای اطراف.
تخریب محاصرههای جنگ فرانسه، که در سالهای ۱۸۰۸ و ۱۸۰۹ رخ داد، آخرین رویداد جنگی را نشان میدهد که دیوار به عنوان عنصر اساسی دفاع در آن نقش داشته است. از آن لحظه به بعد، دیوار، که تا حد زیادی به دلیل حملات تخریب شده بود، کاملاً منسوخ شد. چند سال بعد، با وجود خاطره محاصرهها که هنوز بسیار پابرجا بود، اولین صداها شروع به ظهور کردند که خواستار تخریب دیوارها بودند، با این هدف که هسته شهری را اکسیژنرسانی کنند، امکان گسترش به سمت دشت را فراهم کنند و در نهایت، معیارهای تاریخ را به معیارهای پیشرفت تغییر دهند.
بنابراین، این دیوار به عنوان مانعی برای رشد شهری در نظر گرفته شد و در سال ۱۸۹۵ قانونی تصویب شد که تخریب دامنه غربی آن، دیوار مرکادال، را مجاز میدانست. این روند در سال ۱۹۰۱ آغاز شد، اما قبل از آن تاریخ، برخی از خسارات مالی، مانند برخی از سنگرها یا بخشی از دیوار رودخانه، رخ داده بود. پس از آن، ناپدید شدن سنگرها اتفاق افتاد: بین سالهای ۱۹۰۸ تا ۱۹۳۱، سنگرهای اصلی تخریب شدند.
در دسامبر ۱۹۳۱، فرانسسک ماسیا (رئیس دولت کاتالونیا) و مانوئل آزانا (رئیس دولت جمهوری اسپانیا) از شهر بازدید کردند. این نقطه عطف، آغاز تخریب آخرین بخش بود که در سال ۱۹۳۶ تکمیل شد و شریان نیم دایرهای را که خیابانی را تشکیل میداد که در حال حاضر گران ویا از خائومه اول نامیده میشود، به عنوان شاهد بر جای گذاشت.
در طول دهه ۱۹۸۰، دیوار برای شهروندانی که شروع به درک میراث و ارزش تاریخی آن کردند، بُعد جدیدی به خود گرفت. این دیوار، که عنصری باستانی و یادآور گذشتهای بسیار دور است، با محیط شهری ادغام شد و هدف آن نمایش شکوه و جلال آن در آنجا بود. کارهایی که انجام شد، به گونهای بود که فضایی برای پیادهروی و لذت بردن، بدون تظاهر به انجام مرمت باستانشناسی، ایجاد شود. استفاده از کاشی در مرمت، نشانهای از انجام آن بدون دقت تاریخی است.
از این ایده، یک فرآیند بهبود با کارهای تعمیراتی آغاز شد که در سه مرحله انجام شد و طی ۲۰ سال (۱۹۸۳-۲۰۰۳) انجام شد. مرمت دیوار همچنین نشاندهنده تحول قابل توجهی در محیط است. خیرونا به شهری تبدیل شد که میتوان از دیوار و برجهای آن به آن نگریست و محیط برای کنسرتها و سایر رویدادهای فرهنگی جذاب شد. از این لحظه به بعد، دیوار به مکانی برای پیادهرویهای یکشنبه و بازدیدهای توریستی تبدیل شد.
بازسازی مجازی
بخش غربی دیوارها، در محله مرکادال، تخریب شد و بنابراین مرمت باستانشناسی دیگر امکانپذیر نبود. در پروژه Eureka3D-XR، مدلسازی سهبعدی و XR به کارشناسان این امکان را میدهد که به گذشته برگردندو آنچه را که در آن زمان تخریب شده بود، بر اساس نقشهبرداری، حکاکیها، عکسها، فیلمها و متون ؛بازیابی کنند.
گروه گزارش