“آژنگ نیوز”:جوزف کنراد، نویسنده انگلیسی، که از آثار برجستهاش میتوان به رمان «لرد جیم» (۱۹۰۰) و رمان کوتاه «دل تاریکی» (۱۹۰۲) اشاره کرد، در چنین روزی در سال ۱۸۵۷ میلادی متولد شد.
جوزف کنراد در بردیچوف متولد شد، شهری که در زمان تولدش،در سال ۱۸۵۷، شهری در اوکراین بود. نام اصلی او جوزف تئودور کنراد کورژنیوفسکی بود که سالها بعد، زمانی که شهروند بریتانیا شد، انگلیسی شد. بردیچوف پیش از یکی از آن تغییر مرزهایی که مرتباً در آن بخش از جهان رخ میدهد، بخشی از پادشاهی لهستان بود. این تمایز مهم است زیرا ناسیونالیسم لهستانی سالهای اولیه کنراد را شکل داد. والدین او از اشراف لهستانی بودند و پدر کنراد، علاوه بر نویسندگی و مترجمی، یک فعال سیاسی بود که هدفش آزادسازی لهستان از سلطه روسیه بود. به همین دلیل، او دستگیر و خانوادهاش به وولوگدا تبعید شدند. ظرف هفت سال، هر دو والدین کنراد بر اثر سل درگذشتند و او برای زندگی با برادر مادرش، عمویش تادئوش، به کراکوف فرستاده شد.
کنراد که مصمم بود ملوان شود، در ۱۶ سالگی خانه را ترک کرد و به مارسی فرانسه نقل مکان کرد، جایی که کارآموزی خود را آغاز کرد و در چندین کشتی تجاری در سطوح مقدماتی کار کرد. با این حال، وقتی فهمید که برای ادامه این خط کار به اجازه کنسول روسیه نیاز دارد، که احتمال بیشتری داشت کنراد را به خدمت اجباری در ارتش روسیه بفرستد تا اینکه اجازه دهد، مسیر شغلیاش با مشکل مواجه شد. علاوه بر این، کنراد بدهیهای قماری داشت که نمیتوانست آنها را پرداخت کند. در ناامیدی، در یک اقدام خودکشی بیمیل، خود را از ناحیه سینه زخمی کرد، که باعث شد عمویش بدهیهای کنراد را تسویه کند و به او در نقل مکان به انگلستان کمک کند. کنراد به مدت ۱۶ سال بعدی در نیروی دریایی تجاری بریتانیا کار کرد و به درجه دریانورد ارشد رسید.
کنراد در هفده سالگی لهستان را ترک کرد تا زندگی در دریا را دنبال کند، که تأثیر زیادی بر نوشتههای او گذاشت. اودر سال ۱۸۸۶، در سن ۲۹ سالگی، شهروند بریتانیا شد وپس از گذار از زندگی دریانوردی در اواخر قرن نوزدهم، حرفه ادبی او به طور جدی آغاز شد و با انتشار اولین رمانش، “حماقت آلمایر”، در سال ۱۸۹۵ به اوج خود رسید. با وجود مواجهه با چالشهای اولیه با زبان انگلیسی و بیثباتی مالی، سبک امپرسیونیستی منحصر به فرد کنراد و کاوش در مضامینی مانند بیگانگی و اخلاق، در نهایت تحسین منتقدان را به دست آورد. آثار قابل توجه او عبارتند از “قلب تاریکی”، “نوسترومو” و “لرد جیم”.
سبک کنراد همچنین او را به یکی از رماننویسان بزرگ اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تبدیل میکند. طرحهای داستانی او غنی و پیچیده هستند و اغلب روایت خطی را به نفع روایتی بازگشتی کنار میگذارند که به داستان عمق و تعلیق میبخشد. او تا اوایل بیست سالگی انگلیسی یاد نگرفت و همیشه با لهجه غلیظ صحبت میکرد، با این حال واژگان و ریتمهای زبان را چنان کامل فرا گرفت که مناظر و چشماندازهای شهری که او، اغلب با جزئیات نفیس، ارائه میدهد، زنده به نظر میرسند. گوش او برای گفتگو نیز به همان اندازه دقیق است.
کنراد در طول زندگی خود با چالشهای شخصی، از جمله مشکلات سلامتی و دورههای افسردگی دست و پنجه نرم کرد، اما آثار ادبی او، او را به عنوان یکی از نویسندگان برجسته قرن بیستم تثبیت کرده است. او در سال ۱۹۲۴ درگذشت و میراثی از خود به جا گذاشت که همچنان در جامعه ادبی طنینانداز است.
گروه گزارش