“آژنگ نیوز”:زندگی پولدارهای قدیم در ایران با رفاه و آسایش همراه بود.مثلا دردهه بیست خورشیدی تابستان،هوای تهران،مثل آتش سوزنده ای ،بلای جان مردم شده ،همه را ناراحت میکرده ،کار وزندگی مردم را ازهم گسیخته و به دلیل نبودگسترده وسایل خنک کننده امروزین سیل زن و مرد و بچه رابه سوی ییلاقات و نقاط خوش آب و هوا سرازیر میکرد.
پیرمردها، آنهایی که شصت هفتاد تابستان درطول عمرشان دیده بودند ،حتی آنها که هنوز از تابستانهای عهد محمد علی میرزا خاطرات فریبنده ای بخاطر داشتند ، همه معتقدبودند که نظیر گرمای تابستان سال ۱۳۲۹را کمتر بیاد داشته اند. درتابستان نه تنها گرما راحت و آسایش را از شهریها سلب کرده بود،بلکه گرما ، تغییرات زیادی هم در لباسها وسر وضع آنها داده بود .
تفریح بی پولها آبتنی در آب گرفتگی های داخل شهر تهران!
مثلا ساعت یازده یا دوازده روز ، وقتی به خیابانهای شمال شهر میرفتید ، وضع لباس مردم ،کلاه های سفید سبدی لبه بلند ، پیراهنهای رنگارنگ و پر نقش و نگار ،عینکهای آفتابی متنوع فرم و مدلباس خانمها و لخت و عور بودن بچه ها و اطفال ، همه اینها ، یکدفعه تهرانی ها را بیاد ریودوژانیرو می انداخت و فکرمی کردند نکند در پایتخت برزیل زندگی میکنند.
در چنین شرایطی بود که بیشتر تهرانی ها می گفتند:خوش بحال پولدارها ، که با پول حتی به جنک طبیعت میروند، با آن نبرد میکنند و دست آخر هم پیروز بر می گردند. این جماعت نه تنها در ایران ما ، بلکه در همه جای دنیا راحتند، اتومبیل دارند ، باغ دارند، ییلاق و قشلاق دارند وهیچوقت هم از گرما وسرما ناراحت نمی شوند، و همیشه در حالی که دسته چک را در جیب بغل دارند می گویند «بی خیااش باش »تصویر فوق ،خانواده ای از این خوشبختها را در سال ۱۳۲۹ خورشیدی نشان میدهد که با اتومبیل خود به ییلاق میروند ،و از دست گرما فرار کنند همان طور که از شر بی پولی فرار کرده اند .
آنها پس از رسیدن به ویلایشان در تجریش منتظرند تا مردها هم سر برسند و آن وقت ، مقدمات کار را فراهم کنند ، آذوقه را پیچند ، آشامیدنیها را دربطری ها بریزند، و به « پیک نیک» روند و تا عصر بخندند و گرما را مسخره کنند .
گروه تاریخ