“آژنگ نیوز”:بچه ماموت ۴۰ هزار ساله که در خاک منجمد به زیبایی حفظ شده بود، بازیابی شد.خاک منجمد مانند یک کپسول زمان طبیعی عمل می‌کند و می‌تواند بقایای ماقبل تاریخ عصر یخبندان، از جمله گونه‌هایی که در معرض انقراض قرار گرفته‌اند، را به طور کامل حفظ کند. برای اولین بار، دانشمندان با موفقیت RNA را از ماموت‌های پشمالوی فوق‌العاده حفظ‌شده بازیابی کرده‌اند و بینش‌های تازه‌ای در مورد زیست‌شناسی این غول‌های گمشده ارائه داده‌اند.
DNA بسیار بسیار قدیمی – قبلاً از ماموت‌های پشمالو بازیابی شده است. در حالی که DNA یک طرح ژنتیکی برای ساخت یک ارگانیسم ارائه می‌دهد، RNA کپی‌هایی از دستورالعمل‌های خاص DNA را برای ساخت پروتئین‌ها حمل می‌کند. به عبارت دیگر، RNA نشان می‌دهد که کدام ژن‌ها در یک زمان خاص به طور فعال مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
«RNA می‌تواند به ما بگوید کدام ژن‌ها در یک بافت مشخص در زمان مرگ «فعال» شده‌اند. فعالیت RNA چیزی است که انواع مختلف سلول‌ها را متفاوت می‌کند. همه سلول‌ها DNA یکسانی دارند، بنابراین آنچه آنها را متفاوت می‌کند این است که کدام ژن‌ها فعال شده‌اند. بنابراین، بازیابی RNA به ما می‌گوید که کدام ژن‌ها در بافت‌های خاص فعال بوده‌اند و بینشی در مورد زیست‌شناسی حیوانات منقرض شده ارائه می‌دهد.» این گفته‌ی لاو دالن، استاد ژنومیک تکاملی در دانشگاه استکهلم و مرکز پالئوژنتیک، است.
یوکا یکی از بهترین ماموت‌های حفظ‌شده‌ای است که تاکنون یافت شده است و توانایی کار با چنین ماده‌ای، امتیازی نادر به نظر می‌رسید.
پروفسور لاو دالن
دالن و تیمی از چندین موسسه تحقیقاتی، بافت‌های ۱۰ ماموت پشمالوی یافت‌شده در خاک منجمد شمال شرقی سیبری را مطالعه کردند.
یکی از این نمونه‌ها یوکا بود، یک ماموت نوجوان که در منطقه ساحلی اویوگوس یار کشف شد. با وجود قدمت تقریباً ۴۰،۰۰۰ ساله، بدن در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد و عضلات و موهای سیمی آن هنوز دست نخورده باقی مانده است.
یکی از پاهای یوکا، نشان دهنده حفظ استثنایی قسمت پایینی پا پس از برداشتن پوست است که امکان بازیابی مولکول‌های RNA باستانی را فراهم کرده است.
“یوکا یکی از بهترین ماموت‌های حفظ شده تاکنون است و توانایی کار با چنین ماده‌ای مانند یک امتیاز نادر به نظر می‌رسید. معمولاً وقتی با بقایای عصر یخبندان سروکار داریم، بافت‌ها بسیار تخریب شده‌اند، بنابراین دیدن فیبرهای عضلانی قابل تشخیص و موهای دست نخورده به خودی خود چشمگیر است.” دالن افزود. “بازیابی RNA، که یکی از شکننده‌ترین مولکول‌های بیولوژیکی است، از چنین نمونه قدیمی شگفت‌انگیز و فراتر از آن چیزی بود که فقط چند سال پیش فکر می‌کردم ممکن است.”
RNA یوکا توانست بیان ژن حیوان را تنها چند ساعت، شاید چند دقیقه، قبل از مرگش آشکار کند. این نشان داد که عضله تحت فشار متابولیکی قرار داشته است – احتمالاً به دلیل حمله شیر غار درست قبل از مرگش.
امیلیو مارمول، نویسنده اصلی این مطالعه که قبلاً محقق فوق دکترا در دانشگاه استکهلم بود، اما اکنون در موسسه گلوب در کپنهاگ مستقر است، توضیح داد: “این ممکن است بازتابی از فرار یوکا از شکارچیان، احتمالاً شیرهای غار باشد، با توجه به علائم موجود در بدنش، اگرچه در واقع تشخیص دقیق آن ممکن نیست.”
پیش از این فرض بر این بود که یوکا بر اساس آناتومی خارجی‌اش ماده بوده است. با این حال، این داده‌های اخیر RNA نشان داد که این فرد جوان دارای کروموزوم Y بوده است که نشان می‌دهد نر بوده است.
محققان امیدوارند تجزیه و تحلیل RNA بیشتری را روی سایر قسمت‌های ماموت‌ها انجام دهند. این می‌تواند انواع و اقسام بینش‌ها را در مورد رفتار آنها و دنیایی که در آن زندگی می‌کردند، باز کند.
دالن اظهار داشت: «در آینده، می‌توانیم، برای مثال، فولیکول‌های موی ماموت را بررسی کنیم تا بفهمیم کدام ژن‌ها پوشش پشمی آنها را کنترل می‌کنند. این امر دریچه جدیدی به چگونگی تکامل و عملکرد صفات می‌گشاید و می‌تواند به ما در درک تفاوت‌های فیزیولوژیکی بین گونه‌های منقرض شده و خویشاوندان مدرن آنها کمک کند.»
نویسنده:تام هیل
تام دارای مدرک کارشناسی ارشد روزنامه‌نگاری است. کار ویراستاری او هر چیزی را از باستان‌شناسی و محیط زیست گرفته تا فناوری و فرهنگ پوشش می‌دهد.
این مطالعه در مجله Cell منتشر شده است.
ترجمه:احسان محرابی
گروه گزارش