“آژنگ نیوز”:کنفرانس برلین در چنین روزی در سال ۱۸۸۴ میلادی افتتاح شد، کنفرانسی که در آن کشورهای اروپایی درگیر در «تقلا برای آفریقا» که استعمارگران در آن نقش داشتند، برای بحث در مورد ادعاهای خود در این قاره گرد هم آمدند. مورخان امروزه این کنفرانس را پوششی برای سودجویی و جاه‌طلبی‌های امپریالیستی می‌دانند.
کنفرانس برلین، نشستی محوری بین قدرت‌های اروپایی با هدف حل و فصل منافع امپریالیستی رقیب در آفریقا بود. نمایندگان چهارده کشور، از جمله بازیگران اصلی مانند فرانسه، آلمان و بریتانیای کبیر، برای بحث در مورد ادعاهای استعماری و تعیین دستورالعمل‌هایی برای اشغال سرزمین‌های آفریقایی تشکیل جلسه دادند. اگرچه این کنفرانس رسماً آفریقا را تقسیم نکرد، اما تأثیر قابل توجهی بر تلاش برای آفریقا، که از قبل آغاز شده بود، گذاشت. شاه لئوپولد دوم بلژیک به طور قابل توجهی به عنوان یکی از ذینفعان اصلی ظاهر شد و به دلیل کنترل خود بر دولت آزاد کنگو، سرزمینی وسیع و غنی از منابع، به رسمیت بین‌المللی دست یافت.
این کنفرانس به مسائلی مانند آزادی تجارت و ناوبری پرداخت و با وجود ادعاهای اولیه، تأکید کمتری بر نگرانی‌های بشردوستانه داشت. توافقات حاصل شده، گسترش اروپا به این قاره را تسهیل کرد و حقوق و رفاه مردم آفریقا را نادیده گرفت. در اوایل قرن بیستم، بیشتر آفریقا تحت کنترل اروپا بود و تنها اتیوپی، لیبریا و مراکش مستقل باقی ماندند. میراث کنفرانس برلین پیچیده است، زیرا نه تنها لحظه‌ای مهم در تاریخ استعمار را رقم زد، بلکه منجر به استثمار و رنج شدید در آفریقا، به ویژه در دوران رژیم لئوپولد در کنگو، نیز شد.
کنفرانس برلین استعمار آفریقا توسط اروپا را آغاز نکرد، اما این روند را مشروعیت بخشید و رسمیت بخشید. علاوه بر این، علاقه جدیدی را به آفریقا برانگیخت. پس از پایان کنفرانس، قدرت‌های اروپایی ادعاهای خود را در آفریقا گسترش دادند، به طوری که تا سال ۱۹۰۰، کشورهای اروپایی تقریباً ۹۰ درصد از خاک آفریقا را ادعا کرده بودند.
گروه گزارش