“آژنگ نیوز”:جنگ جهانی اول با شکست آلمان و متحدینش خاتمه یافت.در واقع آتشبس که به جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) در جبهه غربی پایان داد، در ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ بین آلمان و متفقین امضا شد. توپها ساعت ۱۱ صبح آن روز خاموش شدند. متفقین، که شامل بریتانیا، فرانسه و ایالات متحده بودند، امپراتوری آلمان و متحدانش، شامل اتریش-مجارستان و امپراتوری عثمانی را شکست داده بودند.
حدود ۱۱ میلیون نفر در اولین درگیری جهانی جهان کشته شدند. شرایط صلح برای آلمان – که در کنفرانس صلح پاریس تصمیم گرفته شد و در پیمان ورسای ارائه شد – سختگیرانه بود و شامل پذیرش مسئولیت شروع جنگ، از دست دادن سرزمینها، تعهد به پرداخت غرامت و محدودیتهای شدید برای نیروهای مسلح آینده آن میشد.
چرا آلمان تسلیم شد؟
در طول تابستان ۱۹۱۸، متفقین در جبهه غربی در آنچه که به عنوان حمله صد روزه شناخته شد، پیشرفتهای بزرگی داشتند. به لطف تاکتیکهای بهبود یافته، هماهنگی بهتر تسلیحات ترکیبی (پیاده نظام، توپخانه و پشتیبانی هوایی)، تجهیزات برتر، استفاده بهتر از فناوریهای جدید مانند تانکها و هجوم گسترده نیروهای جدید از ایالات متحده، ارتش آلمان به عقب رانده شد و بیشتر سرزمینهایی را که در بهار به دست آورده بود، از دست داد. در حالی که متفقین تعداد مردان در جبهه را افزایش میدادند، آلمان در این جنگ فرسایشی طولانی با کمبود سرباز مواجه بود. ارتش آلمان شکست خورده و روحیه خود را از دست داده بود و به نظر میرسید که اکنون فقط مسئله زمان است تا متفقین به پیروزی کامل دست یابند.
امضای آتشبس بین متفقین،به نمایندگی از فرمانده کل ارتش آنها، مارشال فوش(ایستاده در سمت راست)،و آلمان.
در عرض ۱۰۰ روز، متفقین ۳۶۳۰۰۰ سرباز آلمانی (۲۵ درصد از ارتش در میدان نبرد) را اسیر و ۶۴۰۰ قبضه توپ (۵۰ درصد از کل توپهای آلمانی در جبهه غربی) را به غنیمت گرفتند. این اعداد نشاندهنده اثربخشی استراتژی متفقین و روحیه پایین سربازان آلمانی است.
آلمان و متحد اصلی آن، اتریش-مجارستان، اولین اقدامات خود را برای تسلیم با ارسال پیامی به وودرو ویلسون، رئیس جمهور ایالات متحده (۱۸۵۶-۱۹۲۴) در پایان ماه سپتامبر انجام دادند. رئیس جمهور پاسخ داد که برای توافق صلح، هر دو کشور باید به آنچه که به عنوان چهارده ماده وودرو ویلسون شناخته میشود، پایبند باشند، که شامل لزوم واگذاری سرزمینهایی بود که این متجاوزان در طول جنگ به دست آورده بودند. در حال حاضر، دولت آلمان شرایط ویلسون را به این دلیل که به نظر میرسید چیزی جز تسلیم بیقید و شرط را ایجاب نمیکند، رد کرد. ژنرالهای آلمانی تصمیم گرفتند
با وخامت بیشتر جبهه غربی برای نیروهای آلمانی و محاصره متفقین آلمان که باعث کمبود مواد غذایی در داخل کشور شد، موارد نارضایتی در آلمان نسبت به ادامه جنگ افزایش یافت. شاید در سال ۱۹۱۸ حدود ۴۰۰۰۰۰ غیرنظامی آلمانی بر اثر گرسنگی جان باختند. روحیه انقلاب علیه رهبری آلمان در حال گسترش بود، شورشهایی در چندین شهر، شورش در نیروی دریایی در کیل در ۲۸ اکتبر، فرار گسترده ارتش و حتی اعلام جمهوری باواریا در ۷ نوامبر. درخواستها برای آتشبس بیش از پیش ضروری شد. همانطور که مورخ پی. سیمکینز اشاره میکند، “ارتش آلمان اساساً تا نوامبر ۱۹۱۸ در میدان نبرد شکست خورد و بدون شک سال بعد شکست تحقیرآمیزتری را متحمل میشد” . تا نوامبر، آلمان اکنون که بلغارستان، ترکیه و اتریش-مجارستان همگی تسلیم شده بودند، به تنهایی میجنگید.
حتی قیصر ویلهلم دومِ سرسخت نیز متوجه این موضوع شد و در ۹ نوامبر از سلطنت کنارهگیری کرد و برای امنیت بیشتر به هلندِ بیطرف گریخت. این کنارهگیری رسماً در ۲۸ نوامبر امضا شد و با سوگند شش پسر قیصر مبنی بر عدم جانشینی پدرشان، سلسله حاکم هوهنزولرن به پایان رسید.
با نزدیک شدن به پایان سال ۱۹۱۸، متفقین همچنان با موفقیت در حال پیشروی بودند و بنابراین در موقعیت بسیار قویتری برای دیکته کردن شرایط نسبت به قبل قرار داشتند. دولت موقت جدید آلمان موظف به پذیرش موارد زیر بود:
… تخلیه فوری تمام سرزمینهای اشغالی، از جمله آلزاس-لورن، و اشغال آلمان در غرب راین. قرار بود تمام زیردریاییهای آلمانی (U-boat) تسلیم شوند و ناوگان دریای آزاد خلع سلاح و توقیف شود. مقادیر زیادی سلاح، تجهیزات و وسایل نقلیه باید تسلیم میشدند. معاهدات برست-لیتوفسک با روسیه و بخارست با رومانی، که توسط آلمانیها دیکته شده بود، لغو شد.
توپها ساکت میشوند
تسلیم آلمان ساعت ۵:۰۰ صبح ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ امضا شد. محل امضا، ستاد مارشال فردیناند فوش (۱۸۵۱-۱۹۲۹)، فرمانده عالی نیروهای متفقین، در جنگل کومپین بود. آلمان توسط وزیر امور خارجه، کنت آلفرد فون اوبرندورف، دریاسالار ارنست وانسلو، ژنرال دتلوف فون وینترفلد و ماتیاس ارتزبرگر از حزب مرکز نمایندگی میشد. بریتانیا توسط دریاسالار راسلین ومیس نمایندگی میشد.
یک واگن راهآهن به عنوان محل واقعی امضا انتخاب شد. با توافق امضاکنندگان، توپها در ساعت ۱۱:۰۰ صبح همان روز (“ساعت یازدهم یازدهمین روز یازدهمین ماه”) ساکت میشدند. به همه فرماندهان حاضر در میدان جنگ اطلاع داده شد و به آنها گفته شد که این پیام را به افراد خود منتقل کنند، اما این امر مانع از مرگ غمانگیز سربازان بیشتری در خط مقدم در آن صبح نشد، همانطور که جیم فاکس، سرباز بریتانیایی، به یاد میآورد:
عکسی که فرمانده عالی متفقین، مارشال فردیناند فوش (ایستاده، نفر دوم از سمت راست) را پس از امضای آتشبس با آلمان در ۱۱ نوامبر ۱۹۱۸ که به جنگ جهانی اول پایان داد، نشان میدهد. این قطار، ستاد انتخاباتی مارشال فوش بود و در اینجا در جنگل کومپین توقف کرده است. (آرشیو فدرال آلمان)
البته، وقتی قرار بود آتشبس در ساعت ۱۱ روز ۱۱ نوامبر امضا شود، از ساعت ۶ صبح آن روز فقط گاهی اوقات گلولههایی از طرف ما یا از طرف آلمانیها به سمت خطوط ما فرستاده میشد. شاید ساعتی یکی بود. و بعد، حدود ساعت ۱۰ صبح، یکی آمد و یک گروهبان ما را که از سال ۱۹۱۵ بیرون بود، کشت. میدانید، او با ترکش کشته شد. فکر کردم خیلی بدشانس بوده. فکر کردن به اینکه او از سال ۱۹۱۵، سه سال تا ۱۹۱۸، تقریباً چهار سال خدمت کرده و سپس در عرض یک ساعت پس از آتشبس کشته شده باشد…
آخرین سربازی که در جنگ جان باخت، یک آمریکایی به نام هنری گونتر بود که در ساعت ۱۰:۵۹ صبح هنگام حمله به یک پست مسلسل آلمانی کشته شد. یک دقیقه بعد، بالاخره همه چیز در جبهه غرب آرام شد. این جنگ وحشتناک که حداقل ۳۵ میلیون نفر را کشته یا زخمی کرده بود، سرانجام پس از ۱۵۶۸ روز جنگ به پایان رسید. بسیاری از سربازان در جبهه اکنون که همه چیز تمام شده بود، احساس یک اوجگیری منفی داشتند. بسیاری از کسانی را که کشته شده بودند به یاد میآوردند. غیرنظامیان در بریتانیا، فرانسه، بلژیک و جاهای دیگر خیابانها را پر کردند و پیروزی را جشن گرفتند.
نوشته مارک کارترایت
ترجمه:احسان محرابی
گروه گزارش