“آژنگ نیوز”:تولید کنندگان محتوا در پی نسل کشی مردمان بومی بدون تماس هستند؟!جهان هنوز حداقل ۱۹۶ گروه بومیِ بدون تماس دارد – اما هر یک از آنها در چیزی که برخی آن را «لحظه نسل‌کشیِ قانونی» نامیده‌اند، با تهدیدهای وجودی روبرو هستند. معدن‌کاری، قطع درختان و حفاری سوخت‌های فسیلی از جمله بزرگترین این تهدیدها هستند، اما یک گزارش جدید نسبت به یک تهدید رو به رشد هشدار می‌دهد: «تولیدکنندگان محتوا»ی جویای شهرت و دیگر افراد خارجی که سعی در برقراری ارتباط ناخواسته دارند.
موسسه “بقا بین‌المللی“ به تازگی گزارشی ۳۰۰ صفحه‌ای با عنوان «مردمان بومی بدون تماس: در آستانه بقا» منتشر کرده است که «نسل‌کشی خاموش و مداوم» گروه‌های بومی بدون تماس جهان را برجسته می‌کند.
آنها تأیید کردند که حداقل ۱۹۶ گروه بومی بدون تماس در سراسر جهان وجود دارد. حدود ۹۵ درصد از آنها در حوضه آمازون، عمدتاً در برزیل، که محل زندگی ۱۲۴ گروه است، زندگی می‌کنند. همچنین تعداد انگشت‌شماری از جوامع در آسیا و اقیانوسیه زندگی می‌کنند.
در این گزارش آمده است: «آنها به طور مستقل، خودکفا و بدون تماس، در محیط‌هایی که برای اکثر افراد بسیار چالش‌برانگیز است، رشد می‌کنند. اکثر آنها کوچ‌نشین هستند و در صورت نیاز در قلمرو خود حرکت می‌کنند. آنها شکار می‌کنند، جمع‌آوری می‌کنند، ماهیگیری می‌کنند و گاهی اوقات گیاه می‌کارند. آنها پناهگاه یا خانه‌های اشتراکی می‌سازند، غذا را به اشتراک می‌گذارند و از دانش تخصصی گیاه‌شناسی خود برای تولید هر آنچه نیاز دارند استفاده می‌کنند: از سبد گرفته تا خانه، از رزین مشعل گرفته تا دارو.»
شواهد نشان می‌دهد که جوامع آنها – هنگامی که مورد حمله قرار نمی‌گیرند – سالم و پررونق هستند.
گزارش جدید موسسه “بقا بین‌المللی“ در ۲۷اکتبر در کنفرانس مطبوعاتی در لندن با حضور فعالان بومی و بازیگر ریچارد گیر منتشر شد.
این گزارش استدلال می‌کند که این گروه‌ها اکنون از زوایای مختلف مورد حمله قرار گرفته‌اند. آنها دریافتند که ۹۶ درصد از آنها امروزه با تهدیدهای ناشی از استخراج منابع، چه قانونی و چه غیرقانونی، مواجه هستند. حدود ۶۵ درصد از این مردمان منزوی در معرض تهدید قطع درختان هستند، که فراگیرترین خطر و اغلب اولین گام به سوی استثمار عمیق‌تر است. بیش از ۴۰ درصد از آنها در معرض تهدید استخراج معادن هستند، در حالی که تقریباً یک سوم آنها با خشونت یا آوارگی ناشی از باندهای جنایتکار روبرو هستند.
کشاورزی نیز در حال از بین بردن قلمرو آنهاست، چرا که دامداری باعث جنگل‌زدایی آمازون شده و کل جوامع را به مرز نابودی کشانده است. پروژه‌های زیرساختی تحت حمایت دولت – مانند جاده‌ها، راه‌آهن و بنادر – مستقیماً بر ۳۸ گروه دور از دسترس که در آستانه انقراض هستند، تأثیر می‌گذارند.
سلیا خاکریابا، فعال بومی مردم خاکریابا در برزیل، در بیانیه‌ای، گفت: «آنها در زمان استعمار نتوانستند همه ما را بکشند و در دوران دیکتاتوری نتوانستند از شر ما خلاص شوند. اما اکنون ما در حال گذر از یک نسل‌کشی قانونی هستیم. آنها ما را با قلم و کاغذ می‌کشند. ما مردم بومی فقط وقتی رهبرانمان را می‌کشند، نمی‌میریم. ما وقتی سرزمینمان را از ما می‌گیرند، به صورت جمعی می‌میریم.»
این خطرات در قرن بیست و یکم در حال افزایش است. این گزارش همچنین چندین «تهدید رو به افزایش» را برجسته می‌کند، از جمله «اینفلوئنسرهای» رسانه‌های اجتماعی که به دنبال برقراری ارتباط با افراد بی‌ارتباط برای ایجاد محتوای درآمدزا هستند، و همچنین مبلغانی که توسط سازمان‌های انجیلی چند میلیون دلاری تأمین مالی می‌شوند و سعی در تغییر دین این جوامع منزوی به مسیحیت دارند.
در دوران اخیر، در چند حادثه مهم، این تهدیدات رو به رشد، سنتینلی‌ها، یکی از منزوی‌ترین قبایل بی‌ارتباط در جهان، را هدف قرار داده است. اوایل امسال، یک یوتیوبر آمریکایی پس از فیلمبرداری از سفرش به سمت خانه‌شان در جزیره سنتینل شمالی در اقیانوس هند دستگیر شد. در سال ۲۰۱۸، یک مبلغ مسیحی از ایالات متحده نیز به طور غیرقانونی وارد جزیره آنها شد و در آنجا با تیر و کمان کشته شد.
خب، چه کاری می‌توان انجام داد؟ سازمان موسسه “بقا بین‌المللی“ استدلال می‌کند که حفاظت قوی‌تر از زمین برای محافظت از آینده گروه‌های بومیِ دور از دسترس ضروری است. در حالی که قوانین بین‌المللی حقوق همه مردم بومی را به رسمیت می‌شناسد، قوانین ملی در میزان اجرای مؤثر این حقوق بسیار متفاوت هستند. در آمریکای جنوبی، به ویژه برزیل، حمایت‌ها معمولاً جزو قوی‌ترین‌ها هستند، در حالی که بسیاری از کشورهای آسیا و اقیانوسیه از این قاعده عقب مانده‌اند.
با این حال، اجرای قوانین نیز به همان اندازه حیاتی است. حتی در مکان‌هایی که قوانین محکمی وجود دارد، اغلب به طور ضعیف اجرا می‌شوند یا نادیده گرفته می‌شوند و به شرکت‌ها و دولت‌ها اجازه می‌دهند با مصونیت از مجازات عمل کنند.
مایپاتکسی آپورینا، یکی از اعضای قوم پوپیکاری (آپورینا) برزیل، گفت: «عدم اذعان به وجود مردمان بی‌ارتباط با جهان، نقض بزرگی از حقوق آنهاست… حق آنها برای محافظت باید نه تنها روی کاغذ، بلکه در واقعیت نیز وجود داشته باشد.»
«فاجعه‌ای در شرف وقوع است – و راهی روشن برای فرار از آن. ما می‌توانیم به انتخاب آشکار مردمان بی‌ارتباط با جهان برای تنها ماندن احترام بگذاریم. یا می‌توانیم به تخریب جنگل‌های آنها برای استخراج معدن، قطع درختان و دامداری ادامه دهیم و به مبلغان مذهبی یا افراد تأثیرگذار اجازه دهیم به خانه‌هایشان حمله کنند – و در ۱۰ سال آینده خطر کشته شدن تا نیمی از کل گروه‌های بی‌ارتباط با جهان را داشته باشیم.
نوشته‌ی تام هیل ویرایش شده توسط لورا سیمونز
زمان انشار از سوی رسانه اصلی:سه روز پیش
گروه گزارش