“آژنگ نیوز”:در سال ۱۳۲۹ خورشیدی هر سال قریب هشتاد تا سه هزارنفر از اهالی طهران به فرح زاد میرفتند .در این زمان کسانی هستند که فرحزاد رفتن را از و ظائف ضروری هر ساله خود میدانند باین معنی که اگر یکروز هم باشد باید حتما آب فرحزاد را بنوشند. ولی هنوز که هنوز است کسی درست نمیدانست که اسم صحیح و حقیقی این قریه چیست. آیا فرح زاد است یا پری زاده چون هر دو اسم طرفدارانی داشت و به گفته مشهور: گروهی این و گروهی آن می پسندیدند:
کسانی که میگویند اسم این دهکده را باید فرحزاد دانست دلیلشان این است که چون دهکده فرحزاد در کنار رودخانه و دامان کوههای شمیران واقع شده بانی و موجدش کلمه فرحزاد را برای آن انتخاب کرده یعنی این قریه را کانون فرح و شادمانی معرفی نموده و به اصطلاح امروزی باینوسیله برای دهکده خودش پرو پاگاند کرده است.
منطقه قدیمی فرحزاد و پل ذوالفقار و جاده مسیر امامزاده داوود.
دسته دیگر که قسمت عمده اش را اهالی بومی فرح زاد تشکیل میدادند میگفتند این دهکده پیش از آنکه آباد و معمور شود، مسکن پریان و اجنه بوده و تا مدتی هیچکس نمیتوانسته است در اینجا خانه ای بسازد و بذری بپاشد. چون اجنه و بیان مزاحم او میشدند و اجازه نمیداد ندسر زمین ساکت و آرامشان عرصه جولان آدمیزاد شود و هیاهوی انسان در آن عرصه خاموشان منعکس گردد.
در این دوران شهرت داشت که فرح زاد ییلاق مخصوص طبقه غیر فکلی است. گاهگاه در میان مسافرین فرحزاد هم از افراد طبقه متجدد که باصطلاح مشهور عامیانه، بنام فکلی نامیده میشدند مشاهده میشدند، ولی این افراد از لحاظ تعداد خیلی کمتر از طبقات غیر فکلی بودند و اکثریت مسافرین فرحزاد را – گذشته از زائرین امام زاده داود افراد بازاری و کاسب تشکیل میدادند. این اشخاص میدان پر از گرد و خاک فرحزاد رابر سر پل تجریش و کناره مصفای در بند ترجیح میدادند و حتی عده زیادی از آنها یک ساعت لمیدن در قهوه خانه فرحزاد را از ده روز قدم زدن در سر پل تجریش لذیذتر و عزیز تر میدانستند.
از این بالاتر، در میان مریدان پروپا قرص فرحزاد کسانی بودند که تمام سال فکر و حواسشان متوجه آن چند روزی بودکه در قهوه خانه های کنار رودخانه فرح زاد لمیده چرت بزنند و یا در شبهای ماهتاب در جاده امامزاده داود به صدای دلنواز ! زنک قاطر ها گوش بدهند و همه غمهای دنیا را در میان امواج صدای زنگها غرق و نابود سازند.
فرحزاد بیش از همه نقاط ییلاقی طهران جنبه مذهبی دارد تنها در این راه بود که از موقع حرکت اتوبوس از طهران تا رسیدن به مقصد صدای صلوات بگوش میرسید. این صدای دلنواز مذهبی مخصوصا در موقع شب که چراغ داخل اتوبوس خاموش بود و نقاط واقع در طرفین جاده هم در تاریکی فرورفته تأثیر روحانی محسوسی داشت و بخاطر انسان میآورد که این راه تنها یک راه ییلاقی و تفریحی نیست بلکه راه زیارت یکی از اماکن مذهبی بود که هر سال هزاران نفر از اهالی پایتخت کشور برای زیارت به آنجا میرفتند .
چنار کهنسال امامزاده ابوطالب در فرحزاد
فرح زاد در فصل تابستان خیلی پر جمعیت بود ولی به علت مجاورت با مزار حضرت امامزاده داود مجالی برای
فعالیتهایغیر معمول نبود . گاهی هم که کسی خواسته بود بساط فروش مواد الکلی دایر کند از همان روز اول با مخالفت شدید اهالی وزوار مواجه شده و بساط فساد انگیز خود را فورا پیچیده و به شهر مراجعت کرده بود .
گروه تاریخ