“آژنگ نیوز”:گردشگاههای مردم در تهران قدیم ودر دهه بیست و سی خورشیدی عبارت بودند از:راه شابدولزیم .ابن بابوین (ابن بابویه). مسچت ماشالا ( مسجد ما شاء الله). بی بی زبیده .امامزاده عبدالله جوانمرد قصاب از توابع شایدولزیم ؛ اینها جزو گردشگاه ها و زیارتگاه های عمومی مردم تهران در این دوران بود.
سید ملک خانون – امامزاده گل زرد – امامزاده آل آلی در طرف مشرق امامزاده حسن و امامزاده معصوم در طرف مغرب و امامزاده صالح و امامزاده قاسم در شمال تهران جزو گردشگاههای این شهربود. مخصوصاً روز ۲۸ ماه صفر که قتل امام حسن بود زیارت امامزاده حسن جزء واجبات مردم تهران حساب میشد.
در این دوران مردم هیچ وقت ازسفر به شاید و لزیم شاهزاده عبدالعظیم دست بر نمیداشتند پیاده با اتوبوس یا ماشین دودی با تاکسی خودشان را به انجا میرسانند بیشتر اوقات در آنجا نان و کباب و ماست میخورند.بعدهم جق جقه و فیل گلی و اسب کلی و تله موش وقولک حلبی و آب نبات شب پره با کووو نازک از شابد ولزیم سوقاتی میآوردند. البته این شعر را هم خیلی میان تهرونی ها، معمول بود:
چه خوش بود که بر آید بیک کرشمه دو کار
زیارت شه عبدالعظیم و دیدن یار
به این قسم که راندو و یا وعده گاه غالب تهرانی ها برای دیدن همدیگر باغ ها و خانه های حضرت عبد العظیم بود.
بعد از شابدولزیم در تابستانهاامامزاده دوود (داود) هم از گردش گاههای عمومی مردم تهران بودو خیلی هم به آن مکان مقدس بقول خود عقیده داشتند .
گروه تاریخ