“آژنگ نیوز”:چگونه مورخان از هوش مصنوعی برای افشای هویت یک قاتل نازی استفاده کردند دهه‌ها پس از گرفته شدن یک عکس مربوط به زمان جنگ دوم جهانی ، هوش مصنوعی به شناسایی یک سرباز نازی در آن تصویر کمک کرده و نحوه به خاطر سپردن آن را تغییر داده است.
برای دهه‌ها، یک عکس واحد تاریخ جنگ دوم جهانی را تسخیر کرده است. این عکس یک سرباز نازی یونیفرم‌پوش را نشان می‌دهد که تپانچه‌ای را به سمت سر یک مرد اسیرو زانو زده در کنار یک گور دسته جمعی نشانه گرفته است. این عکس که مدت‌ها با عنوان آخرین اسیر در وینیتسا نامگذاری شده بود، اعتقاد بر این بود که لحظات پایانی یک قربانی ناشناس را در شهر وینیتسیای اوکراین در سال ۱۹۴۱ نشان می‌دهد. اما تحقیقات اخیر چیزهای بسیار بیشتری از آنچه قبلاً تصور می‌شد را آشکار کرده است – از جمله هویت احتمالی جلاد.
همانطور که اسکای هیستوری دریافته است، همه این‌ها از طریق ترکیبی از کار کارآگاهی، تحقیقات متن‌باز و هوش مصنوعی امکان‌پذیر شده است.
بررسی مجدد عکسی که وحشت را تعریف کرد؟
سال‌ها مورخان برای ردیابی منشأ این عکس تلاش کردند. این عکس در سال ۱۹۶۱ در جریان محاکمه آدولف آیشمن، پس از آنکه یونایتد پرس آن را از یک اسیر لهستانی که از اردوگاه کار اجباری آلاخ آزاد شده بود، دریافت کرد، منتشر شد.
در طول دهه‌های بعد، این عکس بارها در نمایشگاه‌ها و کتاب‌های درسی، بدون توجه به متن اصلی آن، به عنوان نمادی آشکار از وحشت جنگ دوم جهانی استفاده شد.
اما دکتر یورگن ماتئوس، مورخ آلمانی‌الاصل در موزه یادبود جنگ ایالات متحده، از فرضیات مربوط به این تصویر راضی نبود. او با همکاری محققان منبع باز، از جمله محققان مرتبط با بلینگکت، تلاشی یک ساله را برای یافتن محل – و توسط چه کسی – وقوع واقعی قتل آغاز کرد.
این تیم از طریق ارجاعات آرشیوی، سوابق سربازان و تحلیل بصری، مشخص کرد که این قتل عام اصلاً در وینیتسیا اتفاق نیفتاده است. در عوض، محل وقوع آن به بردیچیف، شهر دیگری که در زمان اشغال نازی‌ها متحمل خسارات ویرانگری شده بود، ردیابی شد.
شناسایی مرد مسلح
این موفقیت زمانی حاصل شد که مورخان از ابزارهای تطبیق چهره هوش مصنوعی برای مقایسه چهره فرد مسلح با عکس‌های پرسنل شناخته شده نازی مستقر در منطقه در آن زمان استفاده کردند.
پس از آنکه ماتئوس یافته‌های اولیه خود را در مورد محل تیراندازی منتشر کرد، خواننده‌ای با او تماس گرفت و معتقد بود که سرباز حاضر در عکس می‌تواند عموی همسرش، یاکوبوس اونن، باشد.
اقوام مدت‌ها پیش نامه‌های اونن را از بین برده بودند، اما هنوز عکس‌هایی از او داشتند که می‌توانستند برای تحلیل تصویر هوش مصنوعی ارائه دهند. تحلیل واضح بود – به یک تطابق قوی اشاره داشت.
ماتئوس می‌گوید: «طبق تمام چیزهایی که از کارشناسان فنی می‌شنوم، درصد تطابقی که الگوریتم در اینجا ارائه می‌دهد، به‌طور غیرمعمولی بالاست.» او سپس اضافه می‌کند که کار با عکس‌های تاریخی، رسیدن به تطابق ۹۸ یا ۹۹ درصدی را دشوار می‌کند.
با این حال، ماتئوس همچنان بر اهمیت عامل انسانی در تحقیقاتی از این دست تأکید می‌کند. «این واضحاً راه حل قطعی نیست – این یکی از ابزارهای بسیار است. عامل انسانی همچنان کلیدی است.»
فراتر از مجرم: به یاد آوردن قربانی
در حالی که شناسایی اونن ممکن است به یک راز دیرینه پاسخ دهد، راز دیگری همچنان حل نشده باقی مانده است: مردی که زانو زده بود چه کسی بود؟
متأسفانه، نام قربانی هنوز ناشناخته است، مانند میلیون‌ها نفر دیگر که در تیراندازی‌های دسته جمعی در جنگ در سراسر اروپای شرقی به قتل رسیدند. اما پروژه ماتئوس ادامه دارد و امیدوار است هویت قربانی را کشف کند. آنها به همراه یک همکار اوکراینی، به بررسی سوابق جوامع محلی مانند بردیچیف در دوران شوروی ادامه می‌دهند.
آنها معتقدند که اگر تصاویر قابل مقایسه‌ای از مرد زانو زده پیدا شود،می‌توان از هوش مصنوعی در این کار کارآگاهی حیاتی استفاده کرد.
برای ماتئوس، هر کشف جدید فقط یک افشاگری هیجان‌انگیز نیست، بلکه یادآوری است.او می‌گوید: «بیش از یک میلیون قربانی در اتحاد جماهیر شوروی اشغالی وجود داشت. اکثر آنها ناشناخته هستند، همانطور که قاتلان قصد داشتند.»
گروه گزارش