“آژنگ نیوز”:اجداد سرخپوستها ؛چینی ها و ژاپنی ها یکی است؛برای پاسخ به این سوال؛یک مطالعه‌ی DNA میتوکندریایی به حداقل دو موج مهاجرت اشاره دارد که قاره‌ی آمریکا، چین و ژاپن را به هم پیوند داده است – یکی در طول آخرین عصر یخبندان و دیگری با شروع عقب‌نشینی یخ‌ها.
تیم تحقیقاتی با بررسی DNA میتوکندریایی منتقل شده از طریق زنان، یک دودمان بنیانگذار بومی آمریکایی نادر را در سراسر قاره‌ها و در طول زمان ردیابی کردند. این تیم با استفاده از ۱۰۰۰۰۰ نمونه‌ی امروزی و ۱۵۰۰۰ نمونه‌ی باستانی، توانست ۲۱۶ فرد معاصر و ۳۹ فرد باستانی را که این دودمان را به اشتراک گذاشته بودند، شناسایی کند و مسیرهای انشعاب آن را با استفاده از تاریخ‌گذاری کربنی و مقایسه‌ی جهش‌های کشف شده در طول مسیر، نقشه‌برداری کند.
یو-چون لی، انسان‌شناس مولکولی در آکادمی علوم چین، در بیانیه‌ای گفت: «دودمان آسیایی بومیان آمریکا پیچیده‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. علاوه بر منابع اجدادی که قبلاً در سیبری، استرالیا-ملانزی و آسیای جنوب شرقی توصیف شده بود، نشان می‌دهیم که سواحل شمالی چین نیز در تشکیل خزانه‌ی ژنی بومیان آمریکا نقش داشته است.»
به گفته این تیم، اولین «رویداد تابشی» (رویداد مهاجرت) بین ۱۹۵۰۰ تا ۲۶۰۰۰ سال پیش رخ داده است، در حالی که شرایط سرد در سواحل شمالی چین برای انسان‌ها نامناسب بوده است. دومین مورد بین ۱۹۰۰۰ تا ۱۱۵۰۰ سال پیش رخ داده است، زمانی که جمعیت انسانی در جهان در شرایط آب و هوایی بهتر گسترش یافته و کاوش کرده است. به طرز شگفت‌آوری، در هر دو مورد، آنها معتقدند که انسان‌های باستان از طریق سواحل اقیانوس آرام به قاره آمریکا راه یافته‌اند، نه از طریق پل خشکی برینگ – سرزمین خشکی که سیبری و آلاسکا را در آخرین عصر یخبندان به هم متصل می‌کرد – همانطور که فرضیه شده است.
بر اساس تجزیه و تحلیل مهاجرت آنها در سراسر قاره و مقایسه نوک پیکان‌ها و نیزه‌های ساخته شده مشابه، پیشنهاد شده است که مردمان پارینه سنگی چین و ژاپن از طریق لبه شمالی اقیانوس آرام سفر کرده‌اند تا به سواحل شمال غربی آمریکای شمالی رسیده‌اند. با توجه به این ارتباطات، برخی اظهار داشتند که بومیان آمریکا از نوادگان قوم جومون ژاپن بوده‌اند، اگرچه یک مطالعه ژنتیکی اخیر نشان داده است که احتمالاً این طور نیست. این مطالعه جدید در عوض نشان داد که شباهت‌ها ممکن است به یک دودمان مشترک مربوط باشد.
این تیم در مطالعه خود توضیح می‌دهد: “در دوره پایانی پلیستوسن، ریزتیغه‌های ژاپنی که شباهت‌هایی با نمونه‌های موجود در شمال شرقی آسیا (از جمله شمال چین) دارند، با نوک‌های ساقه‌دار همزمان از مکان‌های اولیه جومون، مشترکاتی را نشان می‌دهند.”
نکته مهم این است که نوک‌های ساقه‌دار در اطراف حاشیه اقیانوس آرام از ژاپن تا آمریکای جنوبی با قرابت نزدیک به یکدیگر، به خوبی توزیع شده‌اند. یافته‌های اخیر در مورد نوک‌های پرتابه ساقه‌دار در آمریکای شمالی […] قرابت بیشتری را با نوک‌های پرتابه بدون شیار در ژاپن نسبت به نوک‌های پرتابه در شمال آسیا نشان می‌دهد.
ما این شباهت را در فناوری پارینه سنگی و همچنین روابط فیلوژنتیکی زیر دودمان‌های D4h در چین، آمریکا و ژاپن، به یک ارتباط احتمالی پلیستوسن بین این مناطق نسبت می‌دهیم.”
این تیم همچنین دریافت که افرادی از سواحل شمالی چین به ژاپن سفر کرده‌اند.لی افزود: «ما از اینکه متوجه شدیم این منبع اجدادی در ژن ژاپنی‌ها، به ویژه بومیان آینو، نیز نقش داشته، شگفت‌زده شدیم. این نشان می‌دهد که ارتباط پلیستوسن بین قاره آمریکا، چین و ژاپن محدود به فرهنگ نبوده، بلکه به ژنتیک نیز مربوط می‌شود.»
گروه گزارش