“آژنگ نیوز”:هریت تابمن آمریکایی از مزرعهای در جنوب، جایی که به بردگی گرفته شده بود، در چنین روزی در سال ۱۸۴۹ میلادی فرار کرد و بعدها دیگر بردگان را در مسیر راهآهن زیرزمینی به آزادی در شمال هدایت کرد.او به تنهایی از بردگی فرار کرد و در فیلادلفیا، پنسیلوانیا، آزادی خود را یافت. در فیلادلفیا، تابمن با دیگر سیاهپوستان و سفیدپوستان طرفدار لغو بردهداری ارتباط برقرار کرد و از آنها حمایت شد. اگرچه هریت تابمن آزادی خود را یافت، اما از خانوادهاش جدا شد.
هریت تابمن حدود سال ۱۸۲۰ در مزرعهای در شهرستان دورچستر، مریلند متولد شد. والدینش، هریت (“ریت”) گرین و بنجامین راس، نام او را آرامینتا راس گذاشتند و او را “مینتی” صدا میزدند. ریت به عنوان آشپز در “خانه بزرگ” مزرعه کار میکرد و بنجامین کارگر چوب بود.
بدین ترتیب هریت تابمن، فرزند وسط از نه خواهر و برادر برده، توسط والدینی بزرگ شد که برای حفظ خانواده خود با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکردند. او بر معلولیت شدید خود غلبه کرد و به یک شکارچی، چوببر و کارگر مزرعه متخصص تبدیل شد.
مهارت او، او را برای مسیر خطرناکی که در بزرگسالی دنبال میکرد، آماده کرد. تابمن در سال ۱۸۴۹ با موفقیت به فیلادلفیا فرار کرد. پس از آزادی، او به اپراتور راهآهن زیرزمینی تبدیل شد – شبکهای مخفی از افراد، مکانها و مسیرهایی که به بردگان فراری سرپناه و کمک ارائه میدادند.
او در طول یک دهه، شجاعانه حداقل ۱۳ بار به مریلند بازگشت تا والدین، برادران، اعضای خانواده و دوستانش را نجات دهد و آنها را با خیال راحت به سمت آزادی هدایت کند. تا سال ۱۸۶۰، تابمن به خاطر آزاد کردن بسیاری از بردگان با ریسک بالای زندگی خود، لقب “موسی” را به دست آورده بود.
تابمن که عمیقاً مورد تحسین طرفداران لغو بردهداری در شمال بود، به دوست و مشاور مورد اعتماد بسیاری تبدیل شد و همین امر باعث شد که در ارتش اتحادیه به عنوان پیشاهنگ، جاسوس، پرستار و محرم اسرار ژنرالها ایفای نقش کند. پس از جنگ داخلی، او به آبرن، نیویورک نقل مکان کرد، جایی که توجه خود را به وضعیت نیازمندان معطوف کرد و خانه خود را به عنوان پناهگاهی برای سالمندان، بیماران و افراد دارای معلولیت گشود.
حتی قبل از جنگ داخلی، او برای حقوق زنان، اقلیتها، معلولان و سالمندان مبارزه میکرد. او با گذشت زمان فعالتر شد. او در ملک خود در نیویورک، خانه سالمندانی برای آمریکاییهای آفریقاییتبار افتتاح کرد. او تا زمان مرگش در سال ۱۹۱۳ به مبارزه برای حقوق زنان ادامه داد.
گروه گزارش