“آژنگ نیوز”:فیلم مهیج «پنجره پشتی» به کارگردانی آلفرد هیچکاک و با بازی جیمز استوارت و گریس کلی، در سینماهای آمریکا در چنین روزی در سال ۱۹۵۴ اکران شد و به یک فیلم کلاسیک تبدیل شد.
«پنجره پشتی» فیلمی آمریکایی در ژانر معمایی و هیجان‌انگیز محصول سال ۱۹۵۴ به کارگردانی آلفرد هیچکاک است که در حیاط یک مجتمع آپارتمانی در گرینویچ ویلیج، نیویورک اتفاق می‌افتد. داستان درباره ال.بی. جفریز، یک عکاس مجروح است که روی ویلچر نشسته و به طور فزاینده‌ای به همسایه‌اش، آقای توروالد، که به باور او همسرش را به قتل رسانده، مشکوک می‌شود. این فیلم با الهام از داستان کوتاه «حتماً قتل بود» اثر کورنل وولریچ ساخته شده و عناصری از پرونده‌های قتل واقعی را در خود جای داده است.
پس از اکران، «پنجره پشتی» مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، بیش از ۵ میلیون دلار فروش داشت. از آن زمان، این فیلم به عنوان یکی از بزرگترین آثار هیچکاک و نقطه عطفی در سینما شناخته شده است و به دلیل اهمیت فرهنگی و تاریخی‌اش مورد توجه قرار گرفته است.
این فیلم یکی از استادانه‌ترین و ماندگارترین فیلم‌های سینمایی این کارگردان است. در واقع، ماندگاری آن به خوبی با این واقعیت نشان داده می‌شود که وقتی این فیلم در سال ۱۹۸۳، پس از بیش از یک دهه عدم نمایش، دوباره در سینماهای لندن اکران شد، بسیاری از منتقدان فیلم بریتانیایی آن را بهترین فیلم سال دانستند. این فیلم یک شاهکار بصری و شنیداری با بازیگران درجه یک است و ساخت آن هیچکاک و گروه تولید با استعدادش را با چالش‌های منحصر به فرد متعددی روبرو کرد.
به پیشنهاد نمایندگانش در MCA، هیچکاک فیلمنامه‌نویسی در اواسط دهه‌ی ۳۰ زندگی‌اش به نام جان مایکل هیز را برای نوشتن فیلمنامه و طرح داستان استخدام کرد. هیز که برای خدماتش در این فیلم ۱۵۰۰۰ دلار دستمزد دریافت کرد، سابقه‌ی نویسندگی کمدی و تعلیق برای رادیو را داشت و با توانایی‌اش در ارائه شخصیت‌پردازی قوی و باورپذیر و دیالوگ‌های شوخ‌طبعانه و پیچیده، به مکملی بی‌نظیر برای هیچکاک تبدیل شد. هیز متعاقباً نویسنده‌ی فیلمنامه‌ی سه فیلم بعدی هیچکاک – «گرفتن یک دزد»، «دردسر هری» و «مردی که زیاد می‌دانست» – شد. اولین وظیفه‌ی هیز، که ظاهراً با مهارت زیادی انجام داد، نوشتن پیش‌نویس فیلم «پنجره‌ی پشتی» بود. تنها بر اساس همین پیش‌نویس بود که جیمز استوارت نقش اصلی فیلم را پذیرفت و موافقت کرد که از دستمزد صرف‌نظر کند و در عوض درصدی از سود فیلم را دریافت کند. پس از اتمام پیش‌نویس، هیز به کار روی فیلمنامه ادامه داد.
فیلمبرداری «پنجره پشتی» مستلزم طراحی و ساخت یک صحنه کامپوزیت غول‌پیکر بود که کل فیلم روی آن فیلمبرداری شد. اگرچه بخشی از وقایع در آپارتمان استوارت اتفاق می‌افتد، اما بقیه وقایع از دیدگاه استوارت در داخل و اطراف آپارتمان‌های همسایه رخ می‌دهد. این دکور عظیم توسط جوزف مک‌میلان جانسون، کارگردان هنری، طراحی و بر روی یکی از بزرگترین صحنه‌های صدای پارامونت، صحنه ۱۸ (۱۸۴’۱۰” x ۹۸’۵” x ۴۰’۰۰”) ساخته شد. ساخت و ساز توسط خود هیچکاک نظارت شد و تقریباً شش هفته طول کشید. این دکور، یکی از بزرگترین‌هایی که تاکنون در پارامونت ساخته شده است، بسیار واقع‌گرایانه بود و شامل حدود ۳۱ آپارتمان بود که ۱۲ تای آنها کاملاً مبله بودند. همه آپارتمان‌ها یک حیاط چند طبقه با عرض تقریبی ۷۰ فوت را احاطه کرده بودند و برخی از ساختمان‌های آپارتمانی تقریباً پنج طبقه ارتفاع داشتند. این دکور همچنین شامل خط افق منهتن، باغ‌ها، درختان، پله‌های فرار اضطراری، دودکش‌های دودزا و کوچه‌ای منتهی به خیابانی با یک بار، عابران پیاده و ترافیک در حال حرکت بود. طبقات پایین حیاط پایین‌تر از سطح صحنه ساخته شدند، در حالی که دیوارهای آپارتمان استوارت متحرک بودند و می‌توانستند برای تطبیق با زوایای مختلف دوربین جابجا شوند.
فیلم «پنجره پشتی» نامزد چهار جایزه اسکار – برای کارگردانی، فیلمنامه‌نویسی، فیلمبرداری رنگی و ضبط صدا – شد، اما متأسفانه در هیچ یک از این بخش‌ها برنده نشد. با این حال، گریس کلی برای بازی در این فیلم، جوایزی را در بخش بهترین بازیگر زن از هیئت ملی نقد فیلم و منتقدان فیلم نیویورک دریافت کرد، در حالی که جان مایکل هیز، فیلمنامه‌نویس، جایزه ادگار را برای بهترین نویسندگی فیلم معمایی دریافت کرد.
کمی پس از اکران مجدد سینمایی‌اش در سال ۱۹۶۸، فیلم «پنجره پشتی» از چرخه پخش خارج شد و تا دومین اکران مجددش در پاییز ۱۹۸۳، برای عموم قابل مشاهده نبود. به نظر می‌رسد دلیل لغو نمایش فیلم، آغاز یک دعوای حقوقی توسط وراث کورنل وولریچ، نویسنده داستان کوتاهی که فیلم، هرچند تا حدودی، بر اساس آن ساخته شده بود، بوده است. به گفته جان راسل تیلور، زندگینامه‌نویس مجاز هیچکاک، یک شرکت حقوقی که حق چاپ آثار وولریچ را در اختیار داشت، پس از مرگ نویسنده شکایتی را مطرح کرد و موفق شد از نمایش فیلم تا زمان حل و فصل پرونده ورریچ جلوگیری کند. صرف نظر از دلیل ناپدید شدن مرموز فیلم، خوشبختانه اکنون این فیلم به طور گسترده برای عموم و تماشای خانگی در دسترس است و نسل جدیدی از سینماروها از آن لذت می‌برند و از آن قدردانی می‌کنند.
گروه گزارش