“آژنگ نیوز”:کشف اولین چاه نفت در آمریکا در چنین روزی در سال ۱۸۵۹ میلادی صورت گرفت.ادوین لورنتین دریک هنگام حفاری در تیتوسویل، پنسیلوانیا، به نفت برخورد کرد و به اولین حفار یک چاه نفت پربار در ایالات متحده تبدیل شد.
ادوین دریک مسئول حفر چاه بود و پس از موانع فراوان، که عموماً ناشی از کمبود پول بود، در سال ۱۸۵۹ در منطقه آرام و روستایی تیتوسویل، پنسیلوانیا، به نفت رسید. این کشف منظره تیتوسویل تقریباً یک شبه تغییر داد.
«در دهه ۱۸۵۰، بازار سوخت‌های مایع تولیدکننده نور، تحت سلطه نفت زغال‌سنگ و عرضه فزاینده و ناکافی روغن نهنگ بود.» با این حال، جورج بیسل، وکیلی اهل نیویورک، و شریکش جاناتان گرینلیف ایولث، ایده‌ای انقلابی داشتند. آنها فکر می‌کردند که احتمال دارد از «نفت سنگ» خام (که اکنون نفت خام نامیده می‌شود) که در غرب پنسیلوانیا در حال استخراج بود، به عنوان یک ماده روشنایی استفاده شود.
در آن زمان، نفت سنگ چیزی جز یک مایع بدبو برای چاه‌کن‌های منطقه نبود و برخی خواص دارویی محدود داشت. با این حال، بیسل و ایولث، پس از اینکه متوجه شدند این مایع چقدر قابل اشتعال است، معتقد بودند که می‌توان با تولید تجاری نفت سنگ، که به عنوان سوخت چراغ و مواردی از این قبیل به بازار عرضه می‌شود، پول زیادی به دست آورد. اما آنها به کسی – یک دانشمند مهم و محترم که بتوانند نامش را به سرمایه‌گذاری مالی خود اضافه کنند – نیاز داشتند تا در مورد این ماده تحقیق کند تا دریابد که آیا می‌توان از آن به چنین روشی استفاده کرد یا خیر. بنجامین سیلیمان جونیور، استاد شیمی در دانشگاه ییل، وارد می‌شود.
در ۲۷ آگوست ۱۸۵۹، صنعتگران آمریکایی، جورج آر. بیسل و جاناتان گرینلیف ایولث، بنیانگذاران شرکت نفت پنسیلوانیا راک (که بعدها شرکت نفت سنکا شد) و حفار آمریکایی (سرهنگ) ادوین لورنتین دریک، اولین چاه نفت موفق را در تیتوسویل، پنسیلوانیا حفر کردند و صنعت نفت آمریکا را آغاز کردند. «در دهه ۱۸۵۰، بازار سوخت‌های مایع تولیدکننده نور، تحت سلطه نفت زغال‌سنگ و عرضه فزاینده و ناکافی روغن نهنگ بود.» با این حال، جورج بیسل، وکیلی اهل نیویورک، و شریکش جاناتان گرینلیف ایولث، ایده‌ای انقلابی داشتند. آنها فکر می‌کردند که احتمال دارد از «نفت سنگ» خام (که اکنون نفت خام نامیده می‌شود) که در غرب پنسیلوانیا در حال استخراج بود، به عنوان یک ماده روشنایی استفاده شود.
در آن زمان، نفت سنگ چیزی جز یک مانع بدبو برای چاه‌کن‌های منطقه نبود و برخی خواص دارویی محدود داشت. با این حال، بیسل و ایولث، پس از اینکه متوجه شدند این مایع چقدر قابل اشتعال است، معتقد بودند که می‌توان با تولید تجاری نفت سنگ، که به عنوان سوخت چراغ و مواردی از این قبیل به بازار عرضه می‌شود، پول زیادی به دست آورد. اما آنها به کسی – یک دانشمند مهم و محترم که بتوانند نامش را به سرمایه‌گذاری مالی خود اضافه کنند – نیاز داشتند تا در مورد این ماده تحقیق کند تا دریابد که آیا می‌توان از آن به چنین روشی استفاده کرد یا خیر.
بنجامین سیلیمان جونیور، استاد شیمی در دانشگاه ییل، وارد می‌شود. دانشگاه. «سهم اصلی بنجامین سیلیمن جونیور در دنیای شیمی، و مطمئناً در کل جهان، شامل تقطیر جزء به جزء نفت بود که عمدتاً به منظور بررسی ویژگی‌های روشنایی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گرفت. از او به عنوان یکی از برجسته‌ترین شیمیدانان زمان خود خواسته شد که این کار را انجام دهد و گزارش او [۱۸۵۵] در مورد این موضوع پس از آن تأثیرات بسیار گسترده‌ای داشت. ایده اصلی بسیار مهم گزارش او این بود که نفت تقطیر شده بسیار روشن‌تر از هر سوخت موجود در بازار می‌سوزد، به جز سوخت‌هایی که بسیار گران‌تر و کم‌بازده‌تر بودند.
نتیجه‌گیری او این بود که نفت «ماده خامی است که از آن… می‌توان محصولی بسیار ارزشمند تولید کرد.» سیلیمن همچنین خاطرنشان کرد که این ماده قادر است در طیف وسیعی از دماها دوام بیاورد و احتمال استفاده از آن به عنوان روان‌کننده وجود دارد. «تأثیر کشف نفت به عنوان یک ماده روشنگر با کیفیت بالا آشکار است. با این حال، در آن زمان، بیسل و ایولث به سادگی چند نفر را گرد هم آوردند تا «شرکت نفت راک پنسیلوانیا» را تشکیل دهند – که اندکی پس از آن به «شرکت نفت سنکا» تغییر نام داد، که برگرفته از نام رایج منطقه‌ای دیگری برای نفت بود. بدین ترتیب یک شبه دکل‌های نفتی و شهرهایی پر از دلالان ثروتمند، نهر نفتی تازه نامگذاری شده را پر کردند. این چاه‌ها عموماً قابل توجه نبودند، به خصوص با استانداردهای امروزی؛ اولین چاه‌ها احتمالاً فقط کمتر از ۲۰ بشکه نفت در روز استخراج می‌کردند.
گروه گزارش