“آژنگ نیوز”:تبلیغات سیگار از ۶۰ سال پیش ممنوع شد.بدین ترتیب سالها از ممنوعیت تبلیغات سیگار در بریتانیا می‌گذرد.در دهه ۶۰، نمی‌توانستید تلویزیون تماشا کنید و کسی را در حال سیگار کشیدن نبینید. تبلیغات سیگار همه جا بودند. شیک، با اعتماد به نفس و کاملاً بی‌خیال از ابرهای هشدارهای بهداشتی که در افق جمع می‌شدند.
از کابوی‌های خوش‌قیافه‌ای که مارلبورو را روی زین روشن می‌کردند تا ستاره‌های سینما که روی بسته‌های پلیرز اخم می‌کردند، سیگار کشیدن به عنوان یک امر اجتماعی و جذاب فروخته می‌شد. برخی از تبلیغات حتی ادعا می‌کردند که سیگار کشیدن «اعصاب را آرام می‌کند»، انگار که یک دارو است.
واقعاً تبلیغات چگونه بودند؟
تبلیغات سیگار خلاقانه بودند و پیام آنها به ندرت در مورد تنباکو بود. در مورد هویت بود. برندها شخصیت‌ها را حک می‌کردند (جذاب، سرکش، خشن و غیره) و سپس از سیگاری‌ها دعوت می‌کردند تا خود را در تصویر بیابند. به عنوان مثال، پرنسس مارگارت به طور مشهوری چسترفیلدز می‌کشید، برندی که با زرق و برق و کمی شورش همراه بود. جان لنون به سیگارهای Gauloises Bleues، سیگارهای ساخت فرانسه با شهرت خلاقیت و سرکشی، علاقه داشت. آنها همچنین برند منتخب افراد مشهوری مانند پابلو پیکاسو بودند. حتی چند تبلیغ سعی کردند سیگار کشیدن را سالم جلوه دهند. سیگارهای بعد از تنیس، سیگارهای کنار ساحل، سیگارهای کنار باشگاه. الان مسخره به نظر می‌رسد اما در آن زمان، تصویب شد.
تغییری در قانون تلویزیون ۱۹۵۴
ممنوعیت تبلیغات سیگار در سال ۱۹۶۵ اتفاق افتاد، با کمی هیاهو. یک روز، برندهای سیگار همه جا بودند. روز بعد، دیگر وجود نداشتند. آنها به طور کامل ممنوع نشده بودند، حداقل هنوز نه. اما روزهای سیگار کشیدن در ساعات پربیننده به پایان رسیده بود. تغییر در قانون تلویزیون ۱۹۵۴ باعث شد تبلیغات سیگار تلویزیونی در سال ۱۹۶۵ ممنوع شود و این صنعت هرگز به عقب نگاه نکرد.
در سال ۱۹۶۲، کالج سلطنتی پزشکان گزارشی تکان‌دهنده منتشر کرد که سیگار کشیدن را به سرطان ریه، بیماری قلبی و برونشیت مزمن مرتبط می‌دانست. این گزارش به شدت مورد استقبال قرار گرفت، اما فرهنگ آن زمان هنوز به آن نپرداخته بود. در اوایل دهه ۶۰ میلادی، حدود ۷۰ درصد از مردان و ۴۰ درصد از زنان بریتانیایی سیگار می‌کشیدند. نیمی از بریتانیایی‌ها نیز قبل از ۷۱ سالگی فوت می‌کردند.
گروه گزارش