“آژنگ نیوز”:جزیره قبرس از بریتانیا استقلال یافت و در چنین روزی در سال ۱۹۶۰ میلادی به جمهوری تبدیل شد.این استقلال پس از یک دوره حکومت استعماری بریتانیا و یک جنگ چریکی ضد بریتانیایی به رهبری جنبش EOKA رخ داد. استقلال از طریق توافق‌نامه زوریخ و لندن که توسط بریتانیا، یونان و ترکیه امضا شد، رسمیت یافت.
این جزیره، با جمعیت متنوعی از قبرسی‌های یونانی و ترک، با سابقه طولانی کنترل خارجی، ابتدا تحت حکومت عثمانی و بعداً به عنوان مستعمره بریتانیا، مواجه بود. مسیر استقلال با شورش خشونت‌آمیز قبرسی‌های یونانی علیه حکومت بریتانیا به رهبری اسقف اعظم ماکاریوس سوم مشخص شد و تحت تأثیر جنبش‌های استعمارزدایی جهانی و فشارهای دیپلماتیک آمریکا قرار گرفت.
توافقات حاصل بین بریتانیا، یونان و ترکیه یک جمهوری دو قومی ایجاد کرد و ترتیبات تقسیم قدرت بین جوامع یونانی و ترک را رسمیت بخشید. با این حال، این توافق تنش‌ها و چالش‌های نهادی قابل توجهی ایجاد کرد، زیرا یک ساختار سیاسی پیچیده را تحمیل کرد که به طور کامل به اختلافات قومی در جزیره نپرداخت.
مبارزات بعدی در حکومتداری، بی‌اعتمادی و عدم تعادل قدرت را برجسته کرد و منجر به تشدید درگیری و فروپاشی روابط بین قومی شد. با وجود کسب استقلال، چشم‌انداز سیاسی در قبرس همچنان مملو از چالش‌ها بود و در نهایت منجر به نزاع قومی مداوم شد. استقلال قبرس بدین ترتیب پایان حکومت استعماری را رقم زد، اما به همزیستی مسالمت‌آمیز مورد نظر بین گروه‌های قومی آن دست نیافت.
جزیره قبرس که از نظر جغرافیایی امتداد شبه جزیره آناتولی است، به دلیل نزدیکی به کشورهای خاورمیانه و موقعیت استراتژیک خود در تقاطع شرق و غرب، سرزمین فتوحات بسیاری بوده است. قبرس از سال ۱۵۷۱ تا ۱۸۷۸ شاهد سلسله‌ای از حاکمان، یعنی آشوری‌ها، مصری‌ها، ایرانیان، رومی‌ها، اعراب، صلیبیون و ترک‌ها بوده است که به عنوان بخشی از امپراتوری عثمانی بر این جزیره حکومت می‌کردند. قبرس هرگز جزیره‌ای یونانی نبوده است.
گروه گزارش