“آژنگ نیوز”:کلمه «زیبا»( Beauty)ریشه در کلمه لاتین «bellus» دارد که به معنای جذابیت است. این کلمه که در ابتدا در دوران کلاسیک با زنان و کودکان مرتبط بود، لحنی تحقیرآمیز برای مردان داشت و منعکس‌کننده جوهره آپولونی مرتبط با خدای زیبایی و جنگ بود.اما برخی دیگر معتقدند که کلمه “زیبایی” (beauty) از کلمه فرانسوی قدیمی “beauté” گرفته شده است که خود آن از کلمه لاتین عامیانه “bellitas” به معنای “دلپذیر” گرفته شده است. این کلمه در نهایت به کلمه لاتین “bellus” به معنای “خوشگل” یا “جذاب” برمی‌گردد. مفهوم زیبایی در طول زمان تکامل یافته است و نه تنها ظاهر فیزیکی، بلکه ایده‌های گسترده‌تری از خوبی، تعالی و حتی شخصیت اخلاقی را نیز در بر می‌گیرد.
دیدگاه‌های تاریخی تمدن‌های باستانی
در یونان باستان، زیبایی ارتباط نزدیکی با مفهوم «kalokagathia»، ترکیبی از «kalos» (زیبا) و «agathos» (خوب یا با فضیلت) داشت. این مفهوم منعکس‌کننده هماهنگی بین ظاهر فیزیکی و خوبی اخلاقی بود. یونانیان تقارن و تناسب را که به طور مشهور در مجسمه‌سازی و معماری آنها تجسم یافته بود، می‌پرستیدند.
قرون وسطی: در این دوره، زیبایی بیشتر از جنبه معنوی دیده می‌شد. تأکید کمتر بر ظاهر فیزیکی و بیشتر بر فضیلت و تقوای درونی بود. زیبایی اغلب با امر الهی و ایده پاکی روح مرتبط بود.
رنسانس: این دوره بازگشت به آرمان‌های کلاسیک را رقم زد. زیبایی در مورد تعادل، تناسب و هماهنگی بود که تحت تأثیر کشف مجدد هنر و فلسفه یونان و روم باستان قرار داشت. بدن انسان مورد ستایش قرار می‌گرفت و تمرکز مجددی بر اومانیسم و فرد وجود داشت.
قرن‌های ۱۸ و ۱۹: مفهوم زیبایی ذهنی‌تر و متنوع‌تر شد. عصر روشنگری این ایده را مطرح کرد که زیبایی در چشم بیننده نهفته است. از سوی دیگر، رمانتیسم بر احساسات و فردگرایی تأکید داشت و زیبایی اغلب با طبیعت، احساسات و امر والا مرتبط بود.
عصر مدرن: استانداردهای زیبایی تحت تأثیر تغییرات فرهنگی، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و جهانی شدن، به طور فزاینده‌ای متنوع و چندپاره شدند. قرن بیستم شاهد تجاری‌سازی و ایده‌آل‌سازی شدید زیبایی از طریق سینما و تبلیغات بود.
دیدگاه‌های معاصر: امروزه، زیبایی اغلب از نظر استانداردهای اجتماعی و ابراز وجود فردی مورد بحث قرار می‌گیرد. شناخت فزاینده‌ای از ماهیت ذهنی زیبایی و تأکید بر شمول و تنوع در آرمان‌های زیبایی وجود دارد.
گروه گزارش