“آژنگ نیوز”:فیلم هندی شعله درچنین روزی در سال ۱۹۷۵ میلادی اکران شد.این فیلم سینمایی به طورگسترده ای به عنوان نمادین ترین فیلم بالیوود درنظر گرفته شده است.فیلم به کارگردانی رامش سیپی ،نوشته شده توسط سلیم-جواد ،ویک گروه بازیگر از جمله درامندرا ،آمیتا باچان و هِما مالینی ساخته شد. این فیلم رکورد بالاترین فروش یک فیلم هندی را به مدت ۱۹ سال در دست داشت.این فیلم اکنون نیز به طور مرتب در سراسر جهان به نمایش در می آید.شعله به مدت پنج سال در یک سینمای بمبئی اکران شد.
این فیلم به طور گسترده ای به عنوان نقطه عطف در فیلمسازی هندی شناخته می شود – فیلمی که از ژانرها و نسل ها فراتر رفت.این فیلم سه ساعته همه چیز را داشت که یک بیننده جوان می توانست در آن خواب ببیند-اکشن هیجان انگیز ، درام عاطفی ، دوستی دلخراش ، شخصیت های به یاد ماندنی و موسیقی فراموش نشدنی.
فیلم شعله همچنین برای زمان خود یک دستاورد فنی بود – یکی از اولین فیلم های هندی که در ۷۰ میلی متر با صدای استریوفونیک فیلمبرداری شد و تجربه سینمایی غنی تری را به مخاطبان ارائه می داد. موسیقی این فیلم ، ساخته شده توسط R.D. Burman ، Evergreen است. ترانه هایی مانند “Yeh Dosti” و “Mehbooba Mehbooba” هنوز هم امروز مردم هند آن را دوست دارند و در خانه هایشان پخش می شوند.
سازندگان فیلم می خواستند یک ماجراجویی اکشن بزرگ ایجاد کنند ، یک رویارویی حماسی بین خوب و شر. الهام بخش آنها فیلمهای هالیوودی و وسترنی بود. شعله تحت تأثیر فیلم هایی مانند بوچ کاسیدی و سوندنس کید (۱۹۶۹) ، هفت سامورایی (۱۹۶۰) وفیلمهای وسترن اسپاگتی سرجیو لئونه ؛بود.
چارچوب اصلی فیلم از هفت سامورایی گرفته شده است.در واقع یک بازخوانی ساده از مردم عادی است که در برابر بی عدالتی می ایستند. یک گروه راهزن و قاتل و باند سارقان به طور مکرر روستای داستانی رامگار را مورد هجوم قرار می دهند.
ساکنان ناامیدانه به دنبال کمک های خارج هستند. رئیس سابق پلیس تاکور (سانجف کومار) دو سارق کوچک ، جی (امیتاب باچان) و وئرو (دارمندرا) را برای اسیر کردن شرور گابار سینگ (امجاد خان) استخدام می کنند.آنها صلح را به روستا بازمی گردانند.
این فیلم در سال ۱۹۷۵ نزدیک به ۱۷ میلیون دلار درآمد (بیش از ۱۰۰ میلیون دلار در پول امروز) نیز به دست آورد.منتقدین سینمایی آن را به عنوان “جنگ ستارگان بالیوود” نیز توصیف کرده اند.
فیلم شعله پس از انقلاب و در سال ۱۳۵۷ وارد ایران شد و تا سال ۵۸ نیز مرتب در سینماها نمایش داده می‌شد. استقبال از این فیلم در آن زمان بسیار زیاد بود.
گروه گزارش