“آژنگ نیوز”:«بازسازی پمپئی شکست نبود… اما موفقیتی هم نبود.»مردم برای زندگی در پمپئی پسا آخرالزمانی بازگشتند – اما زندگی هرگز مثل قبل نشد.
تصور کنید که به خانه خود، شهر باستانی رومی پمپئی، پس از آنکه توسط فوران آتشفشانی شدید خرد و خاکشیر شده بود، باز می‌گردید. خیابان‌ها در خاکستر دفن شده‌اند، خانه شما زیر رگباری از تخته سنگ‌ها مسطح شده است و نانوایی مورد علاقه شما هیچ جا پیدا نمی‌شود. نکته قابل توجه این است که اکنون شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از مردم دقیقاً همین کار را کرده‌اند، حتی پس از ویرانی به شهر بازگشته‌اند تا تکه‌های زندگی خود را جمع کنند.
تحقیقات جدید پارک باستان‌شناسی پمپئی نشان می‌دهد که این شهر پس از فوران بدنام سال ۷۹ میلادی دوباره مسکونی شده است، اگرچه در نهایت، نه به طور دائم. تخمین زده می‌شود که حدود ۲۰،۰۰۰ نفر قبل از سال ۷۹ میلادی در پمپئی زندگی می‌کردند، اگرچه تعداد دقیق کشته‌شدگان این فوران هنوز مورد بحث است.
بقایای حدود ۱۳۰۰ قربانی از زمان آغاز کاوش‌ها در سال ۱۷۴۸ کشف شده است، اما حدود یک سوم شهر هنوز کشف نشده است. به نظر می‌رسد بسیاری از بازماندگان، که قادر به شروع زندگی جدید در جای دیگری نبودند، به شهر ویران‌شده بازگشته‌اند. در دوران ناامیدی و عدم اطمینان، افراد بی‌خانمان به دنبال سرپناه و امید به بازیابی هر چیز ارزشمندی از ویرانه‌ها بازگشتند. تعداد کمی موفق بودند و جمعیتی تا قرن پنجم میلادی در این مکان ساکن بودند، زمانی که شهر برای همیشه متروکه شد.
این نظریه با داده‌های جدید و شواهد باستان‌شناسی پشتیبانی می‌شود که نشان می‌دهد مردم پس از سال ۷۹ میلادی در پمپئی زندگی می‌کردند. کاوش‌های اخیر اینسولا مریدونالیس در محله جنوبی مرکز شهری باستانی پمپئی نشان داده است که مردم ممکن است در طبقات بالایی ساختمان‌ها ساکن بوده باشند، که به اندازه کافی بلند بوده‌اند تا از میدان خاکستر آتشفشانی بیرون بزنند.
گابریل زوختریگل، مدیر سایت باستان‌شناسی پمپئی و یکی از نویسندگان این مقاله، می نویسد: «به لطف کاوش‌های جدید، تصویر اکنون واضح‌تر است: پمپئی پس از سال ۷۹، کمتر به عنوان یک شهر و بیشتر به عنوان یک توده ناپایدار و خاکستری، نوعی اردوگاه، یک محله فقیرنشین در میان ویرانه‌های هنوز قابل تشخیص پمپئی قدیمی، دوباره پدیدار می‌شود.» کاوش‌های باستان‌شناسی، آثار باستانی مختلفی از جمله تکه‌های سرامیک و تکه‌های سنگ مرمر را کشف کرده‌اند که می‌توان قدمت آنها را به قرن‌ها پس از سال ۷۹ میلادی نسبت داد.
آنها حتی بقایای یک نوزاد تازه متولد شده را کشف کردند که در لایه‌ای از رسوب مربوط به حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلادی دفن شده بود. ظاهراً زندگی بازگشته بود. در مقاله جدیدی که در مورد یافته‌ها منتشر شده، آمده است: «بازماندگان می‌توانستند با توجه به مقدار باقیمانده، با احساساتی تا حدودی غم‌انگیز به «خانه» خود بازگردند، اما برای کسانی که جای دیگری برای رفتن نداشتند، این بازگشت از هیچ بهتر بود. آنها در میان دیوارهای نیمه فروریخته طبقات بالا به زندگی خود ادامه دادند و در میان گرد و غبار، پناهگاه‌های موقت و شومینه ساختند. آنها به امید بازیابی اشیاء، ابزار و مواد گرانبها، به حفاری در زیر زمین پرداختند. هر از گاهی، یک قربانی یا جسد یک حیوان در حال تجزیه پیدا می‌شد.»
با این حال، واضح است که پمپئی پس از سال ۷۹ میلادی سایه‌ای از گذشته خود بود و این شهر هرگز به طور کامل به شکوه سابق خود باز نگشت. زندگی در آنجا، تقریباً به معنای واقعی کلمه، پسا آخرالزمانی بود.
نویسندگان این مطالعه نوشتند: «بازسازی پمپئی شکست نبود؛ در واقع، تا اواخر عصر امپراتوری ادامه یافت. اما موفقیتی هم نداشت. یک شهر واقعی دیگر متولد نمی‌شود: این یک توده است، صرفاً وجودی در میان ویرانه‌های اسکلت یک شهر، که در طول قرن‌ها فرو می‌ریزد در حالی که پوشش گیاهی اطراف آن با قدرت جدیدی دوباره زنده می‌شود.»
گروه گزارش