“آژنگ نیوز”: دانشمندان از کشف اولین فسیل‌های انسان‌تبار در سرزمین غرق‌شده‌ی ساندالند شگفت‌زده شدند .این فسیل‌ها که از اعماق فلات قاره سوندا در جنوب شرقی آسیا کشف شده‌اند، بینش‌های ارزشمندی در مورد مهاجرت و الگوهای تکاملی انسان‌های اولیه ارائه می‌دهند.
این مطالعه‌ی پیشگامانه که در مجله‌ی «محیط‌ها و انسان‌های کواترنری» منتشر شده است، حضور هومو ارکتوس و سایر گونه‌های هومینین را در منطقه‌ای که زمانی سرزمین بزرگی بود اما اکنون در زیر دریا غرق شده است، آشکار می‌کند.
نگاهی اجمالی به سرزمین باستانی سوندا
سرزمین سوندا که زمانی جزایر جنوب شرقی آسیا را در طول دوره‌ی پلیستوسن به هم متصل می‌کرد، اکنون در زیر آب‌های فلات قاره سوندا غرق شده است. این سرزمین وسیع، محل نگهداری یک مجموعه‌ی غنی از فسیل‌ها است که شامل گونه‌هایی مانند هومو فلورسینسیس، هومو لوزوننسیس و هومو ارکتوس می‌شود. با این حال، بسیاری از شواهد در زیر دریا پنهان شده‌اند و بازسازی کامل نقش این منطقه در تکامل انسان را دشوار می‌کنند. دکتر برگهویس و تیمش فسیل‌های لایروبی شده در طول یک پروژه ساختمانی که شامل استخراج شن از بستر دریا بود را بررسی کردند. عملیات لایروبی بخشی از یک تلاش بزرگتر برای ساخت یک جزیره مصنوعی در اندونزی برای حمل بار بود. این حفاری منجر به بازیابی بیش از ۶۷۰۰ فسیل مهره‌داران، از جمله دو بقایای انسان‌تبار، که اکنون با نام‌های تنگه مادورا ۱ (MS1) و تنگه مادورا ۲ (MS2) شناخته می‌شوند، شد. این فسیل‌ها اولین بقایای انسان‌تبار یافت شده در ساندلند غرق شده را نشان می‌دهند.
فسیل‌ها
دریچه‌ای به مهاجرت اولیه انسان در میان فسیل‌های بازیابی شده، MS1 و MS2 به دلیل اهمیتشان برجسته هستند. MS1، به ویژه، بیشترین شباهت را به نمونه‌های هومو ارکتوس یافت شده در جاوا دارد که قدمت آنها به اواخر پلیستوسن میانی (تقریباً ۱۴۰۰۰۰ تا ۹۲۰۰۰ سال پیش) برمی‌گردد. این نشان می‌دهد که جمعیت‌های هومو ارکتوس محدود به جاوا نبودند، بلکه احتمالاً در این دوره زمانی به دشت‌های پست و در معرض دید ساندلند گسترش یافته بودند. بازیابی MS1 از این ایده پشتیبانی می‌کند که هومو ارکتوس ممکن است دامنه جغرافیایی وسیع‌تری نسبت به آنچه قبلاً تصور می‌شد، داشته باشد. اگرچه نمی‌توان MS2 را به طور قطعی به یک گونه خاص نسبت داد، اما ویژگی‌های آن با گونه‌های باستانی هومو مشترک است.
فسیل‌های اولین
محیط‌های کواترنری(بخشی از زمان‌بندی زمین‌شناسی و مربوط به دو نیم میلیون سال پیش) و انسان‌ها زمینه و پیامدهای محیطی برای تکامل انسان منطقه‌ای است که این فسیل‌ها در آن یافت شده‌اند، زمانی بخشی از یک چشم‌انداز خشک و باز در طول پلیستوسن میانی بوده است. مطالعات زمین‌شناسی نشان می‌دهد که این مکان با مرحله ۶ ایزوتوپ دریایی (MIS6) مطابقت دارد، زمانی که با نوسانات قابل توجه در سطح دریا مشخص می‌شود. این نوسانات احتمالاً در شکل‌دهی به محیط و الگوهای مهاجرت انسان‌های اولیه نقش داشته‌اند. فسیل‌های یافت شده در این مکان شواهد مهمی ارائه می‌دهند که هومو ارکتوس و سایر هومینین‌ها با طیف وسیعی از شرایط محیطی سازگار شده‌اند، که می‌توانست بر حرکات آنها در سراسر ساندلند و فراتر از آن تأثیر بگذارد. زمینه محیطی فسیل‌ها، چشم‌انداز پویایی را که انسان‌های اولیه در آن زندگی می‌کردند، بیشتر برجسته می‌کند.
هزینه ها
پروژه‌های ساختمانی در دیرینه‌شناسی استخراج فسیل از بستر دریا یک تلاش نادر و پرهزینه است که معمولاً فقط در طول پروژه‌های ساختمانی مانند پروژه‌ای که منجر به این کشف شد، انجام می‌شود. در این مورد، شرکت بندری Berlian Manyar Sejahtera عملیات لایروبی شن را سفارش داد که در نهایت این فسیل‌های مهم را کشف کرد. همانطور که دکتر Berghuis خاطرنشان می‌کند، “استخراج شن بستر دریا بسیار گران است. شما فقط این کار را برای کارهای ساختمانی انجام خواهید داد.” نادر بودن چنین فرصت‌هایی به این معنی است که دیرینه‌شناسان باید ارتباط نزدیکی با مقامات بندر و توسعه‌دهندگان ساخت و ساز داشته باشند تا پتانسیل اکتشافات آینده را به حداکثر برسانند.
همکاری بین محققان و تیم‌های ساختمانی برای پیشبرد مطالعه تکامل اولیه انسان حیاتی است. اگرچه هزینه عملیات لایروبی می‌تواند بازیابی فسیل را محدود کند، اما همکاری با توسعه‌دهندگان، مسیری امیدوارکننده برای کشف فسیل‌های بیشتر از مکان‌های غرق‌شده‌ای مانند ساندلند ارائه می‌دهد. دکتر برگویس پیشنهاد می‌کند که پروژه‌های استخراج شن و ماسه در مناطق مجاور می‌تواند منجر به کشف فسیل‌های بیشتری شود که درک ما از تاریخ بشر را بیشتر گسترش می‌دهد.
گروه گزارش