“آژنگ نیوز”:ادعاهایی مطرح می شود مبنی بر اینکه بزرگترین اتوبان دنیا با ۴۰ خط رفت و برگشت در ایالت تگزاس آمریکا قرار دارد.البته این ادعا از جنبه هایی نادرست است. در حالی که آزادراه کیتی (I-10) در هوستون، تگزاس، به خاطر عرضش شناخته شده است و می‌تواند تا ۲۶ خط شامل خطوط اصلی، جاده‌های کناری و خطوط مدیریت‌شده داشته باشد، از نظر تعداد کل خطوط بزرگترین نیست و ۴۰ خط برگشت هم ندارد. ادعای «پهن‌ترین» نیز مورد بحث است، زیرا برخی جاده‌های کناری را به عنوان بخشی از تعداد کل خطوط در نظر می‌گیرند، در حالی که برخی دیگر بر تعداد خطوط عبوری تمرکز می‌کنند.
بنابراین اگر تگزاس تعداد خطوط خود را اشتباه عنوان می‌کند، پس وسیع‌ترین بزرگراه جهان کجاست؟ در اکتبر ۲۰۱۵، بسیاری از گزارش‌های خبری از یک ترافیک سنگین در بزرگراه G4 چین در خارج از پکن، این ازدحام را به یک ایست بازرسی نسبت دادند که در آن ۵۰ خط به کمتر از ۲۰ خط کاهش می‌یابد. ۵۰ خط؟!؟ اما «رکورد» پکن احتمالاً باید با یک ستاره نیز همراه باشد. در واقع ۵۰ صف خودرو در ترافیک وجود داشت، اما آنها در یک میدان عوارضی با چند دوجین غرفه صف کشیده بودند. اینها نباید به عنوان خطوط بزرگراه حساب شوند.
اما بر اساس رکوردهای ثبت شده؛شلوغ‌ترین بزرگراه آمریکای شمالی، بزرگراه کینگز ۴۰۱ انتاریو است که از تورنتو عبور می‌کند و تقریباً نیم میلیون نفر را در روز جابجا می‌کند. در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی پیرسون، این جاده ۱۸ لاین عرض دارد. اگر چهار لاین اضافی رمپ‌های اتصال را حساب کنید، از آزادراه کیتی عریض‌تر است؛ اگر فقط لاین‌های بین خطوط را حساب کنید، این دو به هم گره می‌خورند.
اما واقعیت اصلی این است که مهندسان عمران دهه‌هاست که می‌دانند قانون اساسی تراکم جاده این است: اضافه کردن ظرفیت، ترافیک را در درازمدت کاهش نمی‌دهد. این پدیده اقتصادی به نام “تقاضای القایی” است.معنای این عنوان آن است که تقاضای بیشتری را برای پر کردن آن القا می‌کند. در یک نمونه واضح پس از تعریض آزادراه کیتی، زمان سفر صبح و عصر در طول مسیر به ترتیب ۳۰ و ۵۵ درصد افزایش یافت؛زیرا تعداد خودروهای حضور یافته در بزرگراه بیشتر شده بودند.
نویسنده:احسان محرابی
گروه گزارش