“آژنگ نیوز”:جنبش حق رأی زنان در ایالات متحده آغاز شد در این روز در سال ۱۸۴۸، جنبش حق رأی زنان در ایالات متحده با افتتاح کنوانسیون سنکا فالز آغاز شد که به دنبال کسب حقوق و امتیازات خاصی برای زنان، به ویژه حق رأی، بود.جنبش حق رأی زنان ، در سنکا فالز، نیویورک آغاز شد. این کنوانسیون دو روزه که توسط الیزابت کدی استانتون و لوکرتیا مات سازماندهی شده بود، بر بحث در مورد شرایط و حقوق اجتماعی، مدنی و مذهبی زنان تمرکز داشت. این کنوانسیون منجر به تصویب اعلامیه احساسات شد که حقوقی را که زنان باید به عنوان شهروند از آن برخوردار باشند، مشخص می‌کرد. این اعلامیه که از اعلامیه استقلال الگوبرداری شده بود، شامل قطعنامه‌ای بود که خواستار حق رأی زنان بود، که در آن زمان ایده‌ای بحث‌برانگیز بود.
با وجود تبلیغات کم، ۳۰۰ نفر – که اکثراً ساکنان منطقه بودند – در آن جلسه کنوانسیون شرکت کردند. در روز اول، فقط زنان اجازه حضور داشتند (روز دوم برای مردان آزاد بود). الیزابت کدی استانتون، یکی از برگزارکنندگان جلسه، با سخنرانی در مورد اهداف و مقاصد این کنوانسیون آغاز کرد: «ما گرد هم آمده‌ایم تا به شکلی از حکومت که بدون رضایت حکومت‌شوندگان وجود دارد اعتراض کنیم – تا حق خود را برای آزاد بودن به عنوان انسان آزاد، برای نمایندگی در حکومتی که برای حمایت از آن مالیات پرداخت می‌کنیم، برای داشتن قوانین ننگینی که به مرد قدرت می‌دهد همسرش را تنبیه و زندانی کند، دستمزدی را که او به دست می‌آورد، اموالی را که او به ارث می‌برد و در صورت جدایی، فرزندان عشق خود را بگیرد.»
کنوانسیون به بحث در مورد ۱۱ قطعنامه در مورد حقوق زنان پرداخت. همه به اتفاق آرا به جز قطعنامه نهم که خواستار حق رأی برای زنان بود، تصویب شدند. استانتون و فردریک داگلاس، طرفدار لغو برده‌داری آمریکایی آفریقایی‌تبار، سخنرانی‌های پرشوری در دفاع از آن ایراد کردند تا اینکه در نهایت (و به سختی) تصویب شد.
کنوانسیون سنکا فالز یک رویداد محوری در مبارزه برای حقوق زنان در ایالات متحده بود و اعلامیه احساسات به سندی اساسی برای این جنبش تبدیل شد.
پنج زنی که کنوانسیون سنکا فالز را سازماندهی کردند، در جنبش لغو برده‌داری نیز فعال بودند که خواستار پایان دادن به برده‌داری و تبعیض نژادی بود. آنها عبارتند از: الیزابت کدی استانتون، مدافع برجسته حقوق زنان که از سازمان‌دهندگان اصلی کنوانسیون سنکا فالز بود. استانتون اولین بار پس از صحبت با پدرش، استاد حقوق و شاگردانش، به حقوق زنان علاقه‌مند شد. او در مدرسه علمیه زنان تروی تحصیل کرد و در اوایل دهه ۱۸۴۰ روی اصلاح حقوق مالکیت زنان کار کرد.
لوکرتیا مات، واعظ کوئیکر اهل فیلادلفیا، به خاطر فعالیت‌های ضد برده‌داری، حقوق زنان و اصلاحات مذهبی‌اش شناخته می‌شد.
مری مک‌کلینتاک، دختر یک کوئیکر ضد برده‌داری، طرفدار اعتدال و حقوق زنان. در سال ۱۸۳۳، مک‌کلینتاک و مات انجمن زنان ضد برده‌داری فیلادلفیا را سازماندهی کردند. در کنوانسیون سنکا فالز، مک‌کلینتاک به عنوان دبیر منصوب شد.
مارتا کافین رایت، خواهر لوکرتیا مات. او علاوه بر اینکه در تمام طول عمرش از طرفداران حقوق زنان بود، یک طرفدار لغو برده‌داری نیز بود که از خانه‌اش در آبرن، نیویورک، یک ایستگاه در راه‌آهن زیرزمینی را اداره می‌کرد.
جین هانت، یکی دیگر از فعالان کوئیکر، از طریق ازدواج عضو خانواده گسترده مک‌کلینتاک بود. استنتون و مات اولین بار در سال ۱۸۴۰ در لندن، جایی که به همراه همسرانشان در کنوانسیون جهانی ضد برده‌داری شرکت می‌کردند، با هم آشنا شدند. وقتی کنوانسیون، نمایندگان زن را صرفاً بر اساس جنسیتشان کنار گذاشت، این دو نفر تصمیم گرفتند یک کنوانسیون حقوق زنان برگزار کنند.
گروه گزارش