“آژنگ نیوز”:منشور کبیر که در ابتدا توسط شاه جان در سال ۱۲۱۵ صادر شد، منشوری بود که آزادی‌ها و حقوق رعایای او را تضمین می‌کرد و به طرز انتقادی تاج و تخت را تحت اقتدار قانون قرار می‌داد. در حالی که منشور کبیر ۱۲۱۵ به درستی به عنوان «منشور کبیر» اصلی مورد ستایش قرار می‌گیرد، سند اولیه در نهایت شکست خورد. ظرف چند هفته پس از توافق، شاه جان به سرعت از اعطای منشور کبیر خود عقب‌نشینی کرد و از پاپ اینوسنت سوم اجازه خواست تا آن را رد کند، به این دلیل که مجبور به امضای آن شده بود. پاپ موافقت کرد و سند را لغو کرد و جرقه جنگ اول بارون‌ها را زد.
با این حال، پس از مرگ شاه جان در اکتبر ۱۲۱۶، پسر جوانش هنری پادشاه شد و نسخه‌های اصلاح‌شده منشور کبیر اندکی پس از آن به نام او دوباره صادر شد و زمینه را برای یک سند قانونی فراهم کرد که می‌توانست واقعاً بر رویدادهای معاصر تأثیر بگذارد و به بازگرداندن صلح کمک کند.
تجدید چاپ منشور کبیر در سال ۱۲۲۵ میلادی، نقشی محوری داشت – برای اولین بار، شاه هنری سوم به اندازه کافی بزرگ شده بود که شخصاً متعهد به حکومت بر اساس قوانین مندرج در منشور کبیر شود. این نسخه که در ۱۱ فوریه ۱۲۲۵ به نام خود او صادر شد، به منشور کبیر قطعی و پایدار تبدیل شد و قانون انگلستان را برای قرن‌های آینده شکل داد.
میراث ماندگار منشور کبیر این سند پیشگام، گامی اساسی در تکامل حقوق بشر محسوب می‌شود و بر تدوین قوانین اساسی در سراسر جهان تأثیر گذاشت. منشور کبیر با تشریح حقوق اساسی، این اصل را بنا نهاد که هیچ کس، حتی پادشاه، بالاتر از قانون نیست و به ویژه حق اساسی محاکمه عادلانه را تشریح کرد. از سال ۱۲۲۵، منشور کبیر ثابت کرده است که سندی فوق‌العاده مقاوم و الهام‌بخش است و بستر حاکمیت قانون را برای نسل‌های آینده تشکیل می‌دهد. تأثیر آن در نقاط عطف حقوقی بنیادین مشهود است.
گروه گزارش