“آژنگ نیوز”:ویلیام موریسون، دندانپزشک، اولین پشمک رادر سال ۱۸۹۷ با کمک یه آبنبات‌ساز به نام جان سی. وارتون درست کرد. تعجب کردید که یک دندانپزشک درگیر این ماجرا بوده؟ به هر حال، مگر شکر دشمن اصلی دندانپزشک نیست؟ خب، بله، هست. با این حال، پشمک آنقدر که انتظار دارید برای دندان‌ها مضر نیست.
اگرچه حاوی مقدار زیادی شکر است، اما بیشتر آن از هوا ساخته شده است. به همین دلیل، پشمک در واقع قند کمتری نسبت به سایر خوراکی‌های کارناوال مانند سیب‌های آب‌نباتی و کیک‌های قیفی دارد.
در سال ۱۹۰۴، موریسون و وارتون پشمک خود را که آن را «نخ دندان پری» می‌نامیدند، به نمایشگاه جهانی سنت لوئیس بردند. آنها هر جعبه را به قیمت ۲۵ سنت فروختند. اگرچه ممکن است امروز زیاد به نظر نرسد، اما در آن زمان نصف قیمت بلیط نمایشگاه بود! اگرچه مردم ممکن است فکر می‌کردند که این آب‌نبات گران است، اما حاضر بودند برای آن پول بپردازند. موریسون و وارتون بیش از ۶۸۰۰۰ جعبه نخ دندان پری را در نمایشگاه فروختند.
اولین دستگاه‌های پشمک غیرقابل اعتماد بودند. آنها با صدای بلند تق‌تق می‌کردند و اغلب خراب می‌شدند. در سال ۱۹۴۹، شرکت محصولات مدال طلایی سینسیناتی، اوهایو، یک پایه فنری برای دستگاه‌هایی که به این کار کمک می‌کردند، معرفی کرد. امروزه، شرکت گلد مدال پروداکتس تقریباً تمام دستگاه‌های پشمک‌سازی را تولید می‌کند.
خب، چه اتفاقی درون دستگاه پشمک‌سازی می‌افتد؟ ابتدا شکر ذوب می‌شود تا به مایع تبدیل شود. سپس، دستگاه با عبور دادن آن از سوراخ‌های ریزی که مایع را شکل داده و خنک می‌کنند، شکر مایع را می‌چرخاند. پس از خنک شدن، شکر دوباره به جامد تبدیل می‌شود. سپس اپراتور یک مخروط کاغذی را درون دستگاه می‌چرخاند و هزاران رشته شکر کریستالی کوچک را جمع‌آوری می‌کند. وقتی پف پشمک به اندازه‌ی مناسب رسید، وقت خوردن آن است!
اگر کنجکاو هستید که پشمک چگونه رنگ صورتی و آبی خاص خود را به دست می‌آورد، ممکن است از فهمیدن اینکه پشمک، درست مانند شکر، به طور طبیعی سفید است، شگفت‌زده شوید. پشمک‌های صورتی و آبی با رنگ‌های خوراکی رنگ می‌شوند.
گروه گزارش