“آژنگ نیوز”:یکی از سرگرمی‌های ایرانیان باستان مسابقات ارابه رانی بود. میدان ارابه رانان “اسبریس” نام داشت و شرکت کنندگان در مسابقه میبایست ٩ بار با ارابه دو اسبه آن را دور میزدند. از مشهورترین ارابه رانان باستانی کیخسرو پادشاه اسطوره‌ای ذکر شده در شاهنامه است.
در فرهنگ باستانی ایران؛کارکرد خدایان آسمانی در ارتباط با ارابه نمایش داده می‌شود و در عصر برنز، ارابه در تمدن‌های هیتی و مصر کارکرد رزمی داشته است. علاوه بر این، شواهد باستان‌شناسی زیادی از ارابه از تمدن‌های باستانی بین‌النهرین، یونان و ایران در دوره هخامنشی وجود دارد.
در بین‌النهرین، جنبه‌های نظامی، اساطیری و تفریحی ارابه، در یونان، جنبه‌های آیینی، ورزشی و اجتماعی ارابه و در ایران، جنبه‌های نظامی، اجتماعی و اساطیری-آیینی ارابه برجسته‌تر بوده‌اند.
مردم ایران ارابه را برای مقابله با دو امپراتوری رقیب آشور و اورارتو به ایران آوردند. جنگجویان ایرانی بدون ساختار مدنی قوی قدرت را به دست می‌گرفتند و با برقراری امنیت، قدرت و مشروعیت کسب می‌کردند و کارکرد نظامی آنها در کارکرد خدایان ارابه‌های مهر، آناهیتا، سروش و اشی نمایان می‌شد و در جشن سلطنتی مهرگان، ارابه‌های خدایان اهورامزدا، آناهیتا و مهر کارکرد آیینی داشتند و نماد کارکرد پادشاه بودند.
پادشاه نظامی هخامنشی، مانند پادشاه آشور، از ارابه برای سرگرمی و شکار استفاده می‌کرد. هخامنشیان با اختراع ارابه‌های داس‌دار، کارایی ارابه‌ها را در جنگ افزایش دادند. به طور کلی، ارابه‌رانی در ایران علاوه بر بکارگیری آن در مسابقات ورزش؛با طبقه اجتماعی نظامی و آیین‌های آن مرتبط بوده است.
گروه گزارش