“آژنگ نیوز”:شرکت سونی شروع به فروش واکمن،یک پخش‌کننده کاست قابل حمل،در چنین روزی در سال ۱۹۷۹میلادی کرد. این دستگاه که با استقبال بین‌المللی روبرو شد، همچنین نحوه گوش دادن مردم به موسیقی را تغییر داد. از دیگر سو نیز این دستگاه انقلابی در لوازم الکترونیکی قابل حمل ایجاد کرد.
رادیو ترانزیستوری اولین شگفتی تکنولوژیکی بود که موسیقی را به معنای واقعی کلمه در اواسط دهه ۱۹۵۰ در دسترس مصرف‌کنندگان قرار داد. این رادیو ارزان، قابل اعتماد و قابل حمل بود، اما هرگز نمی‌توانست کیفیت صدای یک صفحه گرامافون که در یک استریوی خانگی پخش می‌شد را حتی نزدیک هم کند. با این حال، این تنها فناوری موجود برای دوستداران موسیقی در حال حرکت بود تا اینکه واکمن ظاهر شد.
سونی واکمن به اندازه‌ای که نشان‌دهنده یک پیشرفت در تخیل بود، نشان‌دهنده یک پیشرفت در فناوری نبود. هر عنصر واکمن از قبل در حال تولید یا آزمایش به عنوان بخشی از دستگاه دیگری بود که رئیس افسانه‌ای سونی، ماسارو ایبوکا، در اوایل سال ۱۹۷۹ درخواست ویژه‌ای کرد.
ایبوکا عاشق موسیقی بود که مرتباً سفر می‌کرد و او قبلاً عادت داشت یکی از ضبط‌کننده‌های استریوی “قابل حمل” شرکت خود را در پروازهای بین‌المللی با خود حمل کند. اما سونی TC-D5 دستگاه سنگینی بود که به هیچ وجه با استانداردهای مدرن قابل حمل نبود، بنابراین ایبوکا از معاون وقت خود، نوریو اوگا، پرسید که آیا می‌تواند چیز بهتری سرهم کند.
اوگا با همکاری محصول موجود شرکت، پرسمن – یک ضبط صوت تک‌گوشی قابل حمل که در بین روزنامه‌نگاران محبوب بود – یک دستگاه استریو فقط برای پخش، به موقع برای پرواز بعدی ایبوکا بر فراز اقیانوس آرام آماده کرد. اگرچه این واکمن اولیه به هدفون‌های بزرگ و گوش‌بند مانند و باتری‌های سفارشی نیاز داشت (که البته در اواسط پرواز ایبوکا تمام شد)، اما کیفیت صدا و قابلیت حمل آن، رئیس سونی را به شدت تحت تأثیر قرار داد.
وقتی ایبوکا تلاش خود را برای ایجاد نسخه‌ای قابل فروش از این دستگاه آغاز کرد، اعتراضات زیادی در داخل شرکت مطرح شد که بزرگترین آنها مفهومی بود: آیا کسی واقعاً دستگاه کاستی را می‌خرد که نه برای ضبط، بلکه فقط برای پخش باشد؟ پاسخ ساده‌ی ایبوکا – «فکر نمی‌کنی یک پخش‌کننده‌ی کاست استریو که بتوانی هنگام راه رفتن به آن گوش کنی، ایده‌ی خوبی باشد؟» – به یکی از بزرگترین کم‌بهایی‌ها در تاریخ تجارت تبدیل شد.
پس از یک مرحله‌ی توسعه‌ی طاقت‌فرسا که تنها چهار ماه طول کشید، مهندسان سونی محصولی قابل اعتماد را با قیمت ۳۰هزار ین (تقریباً ۱۵۰ دلار آمریکا در سال ۱۹۷۹) آماده‌ی عرضه به بازار کردند و قبل از شروع تعطیلات تابستانی دانش‌آموزان ژاپنی در دسترس قرار گرفتند – هر دو هدف حیاتی که در ابتدای توسعه تعیین شده بودند. تیراژ اولیه‌ی تولید ۳۰هزار واحد، پس از یک ماه فروش ضعیف (تنها ۳۰۰۰ واحد در ژوئیه ۱۹۷۹ فروخته شد) بسیار بلندپروازانه به نظر می‌رسید. اما پس از یک کمپین نوآورانه‌ی بازاریابی مصرف‌کننده که در آن نمایندگان سونی به سادگی به عابران پیاده در خیابان‌های توکیو نزدیک شدند و به آنها فرصتی برای گوش دادن به واکمن دادند، این محصول رونق گرفت و موجودی‌های موجود قبل از پایان ماه اوت به فروش رسید و آغاز یکی از بزرگترین داستان‌های موفقیت سونی را رقم زد.
گروه گزارش