“آژنگ نیوز”:ژاکری، شورش دهقانان فرانسوی علیه سوءاستفاده‌هایی که اشراف شمال شرقی فرانسه به آنها تحمیل کرده بودند،در چنین روزی در سال ۱۳۵۸ میلادی درمنطقه مو شکست سختی خورد.این شورش به نام ژاکری شناخته میشد، وبرگرفته از لقب “ژاک بونهام” که به سربازان غیر اشرافی داده میشد؛بود.
ژاکری یک شورش بزرگ دهقانی در شمال فرانسه در طول جنگ صد ساله در سال ۱۳۵۸ بود. این شورش به دلیل مجموعه‌ای از رویدادها، از جمله مرگ سیاه و تأثیر جنگ بر دهقانان فرانسوی، آغاز شد.
در واقع ژاکری ۱۳۵۸ یکی از مشهورترین و مرموزترین قیام‌های دهقانی قرون وسطی است. شورشیان ژاکری که از یک روستای کوچک شروع کردند اما در نهایت بیشتر شمال فرانسه را درنوردیدند، قلعه‌های اشراف را ویران کردند و ده‌ها اشراف‌زاده را کشتند تا اینکه در موجی خونین از سرکوب سرکوب شدند.
اشراف انتقام‌جو با هجوم به سراسر روستاها، تمام روستاها را ویران کردند و آگاهانه بی‌گناهان را در کنار گناهکاران اعدام کردند. یک خانواده داغدار به یاد آوردند که چگونه یک شوالیه به روستای آنها آمد و خویشاوند خود را صرفاً به دلیل شایعه‌ای مبنی بر اینکه گفته بود می‌خواهد “ارباب اشراف” شود، به دار آویخت.
ژاکری ۱۳۵۸ به اختلافات دیرینه در مورد اینکه آیا این شورش فقط یک انفجار غیرمنطقی نفرت دهقانان بود یا صرفاً امتداد شورش پاریسی، پاسخ می‌دهد.
این نشان می‌دهد که این نتیجه‌گیری‌های متضاد بر اساس این فرض واهی است که شورش یک جنبش واحد با یک هدف واحد بوده است. در واقع، ژاکری را باید به عنوان مجموعه‌ای از رویدادهای بسیاری که در طول زمان تکامل یافته‌اند، درک کرد. این شورش هزاران نفر را درگیر کرد که به روش‌های مختلف و متغیری درک می‌کردند که چه کاری انجام می‌دهند.
در ایدئولوژی هژمونیک اروپای قرون وسطی، اشراف جنگجویان جامعه (bellatores) بودند، در حالی که مردم عادی، به ویژه دهقانان، کارگران آن (laboratores) بودند. قرار بود کارگران مازاد خود را در ازای حمایتی که جنگجویان اشراف ارائه می‌دادند، تحویل دهند. در فرانسه، این منطق نه تنها به اشراف جایگاه اجتماعی والایی می‌داد، بلکه تا حدی آنها را از مالیات نیز محافظت می‌کرد، به این دلیل که مالیات‌ها بیشتر برای جنگ هزینه میشد. اینکه آیا دهقانان واقعاً معتقد بودند که این یک معامله منصفانه است، جای تردید دارد، اما این امر به آنها دلیلی داد تا استدلال کنند که اشرافی که نتوانستند به تعهدات خود عمل کنند، شایسته امتیازات خود نیستند – نقدی بر ایدئولوژی سلطه به معنای خاص خود. و در سال‌های منتهی به ژاکری، اشراف فرانسوی به طور چشمگیری در نقش نظامی خود شکست خورده بودند.
داستان ژاکری درباره چگونگی عبور افراد و جوامع از تنگناهای سیاسی، اجتماعی و نظامی خاص خود، واکنش آنها به وقایع در حال وقوع و چگونگی انتخاب آنها برای به خاطر سپردن (یا فراموش کردن) پیامدهای آن است.
گروه گزارش