“آژنگ نیوز”:روش کشورداری در دوره هخامنشی مبتنی بر تقسیم کار و آموزش تخصصی برای همه بوده و همچنین بر این مبنا بوده که هر کس به نسبت مهارت و میزان کار، حقوق دریافت می‌کرده است.در خصوص این رویه اسناد مکتوب فراوانی از جمله الواح گلی متعددی باقی مانده است.از آن جمله یک قرارداد کارآموزی برای حرفۀ رختشویی از عصر هخامنشی است .
متن ترجمۀ سند چنین است:
نبو شوم ایدین پسر اردیا نوه فلان، و همسرش اینا اسگیل بیلت، دختر شمش ایلوا،
برده‌شان به نام نیدینتو را
به لیبلوط پسر اوشایا داده‌اند
برای مدت شش سال تا حرفۀ رختشویی را بیاموزد.
او باید حرفۀ رختشویی را به‌طور کامل به او بیاموزد.
اگر به‌طور کامل او را آموزش ندهد، برای هر روز سه سیلا غله به‌عنوان اجاره‌بها/سهم مالکانه او
باید به نبو شوم ایلوم بدهد.
برده از ماه نیسانو (ماه اول)، سال هشتم کورش، در اختیار لیبلوط بوده است،
او باید او را آموزش دهد و سپس او را به خداوند شمش بدهد.
بعد از اتمام آموزش، او یعنی مالک برده، باید یک لباس به ارزش چهار شقل بیاورد و به لیبلوط بدهد.
شهود: نام سه شاهد ذکر شده است.
کاتب به نام نبو زیر لیشیر (Nabu-zer-lišir)
محل انعقاد قرارداد: شهر سیپر
روز ۲۵ ماه ابو (ماه ۵)، سال هشتم کورش شاه بابل شاه سرزمین‌ها (برابر ۲۴ اوت ۵۳۱).
🔸توضیح مترجم
این قرارداد پنج ماه بعد از شروع کارآموزی نوشته شده است.
قرار است این برده بعد از آموزش به معبد ابابار معبد شمش در شهر سیپر تقدیم شود.
خلاصۀ سند: نبو شوم ایدین و همسرش خانم اینا اسگیل بیلت برده‌شان به نام نیدینتو را برای آموختن حرفه رختشویی به مدت شش سال به استادکاری به نام لیبلوط می‌سپارند.
تاریخ سند: سال هشتم کورش، ماه ۵، روز ۲۵، برابر ۲۴ اوت ۵۳۱ ق م. محل قرارداد سیپر. بایگانی معبد ابابار، معبد شمش در شهر سیپر..
✍️حسین بادامچی، دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تهران.
گروه تاریخ