“آژنگ نیوز”:تاریخچه تکامل دست انسان نشان می دهد که انسنان هومو نالدی دست‌هایی داشت که صخره‌نوردان به آنها حسادت می‌کردند.تحقیقات جدید نشان داده است که هومو نالدی – گونه منقرض شده انسان که در نتفلیکس مشهور است – دست‌هایی داشته که تا حدی برای بالا رفتن و تا حدی برای کاردستی طراحی شده بودند. این یافته به پر کردن شکافی در درک ما از تکامل دست انسان کمک می‌کند و نشان می‌دهد که سخت‌افزار دستی مورد نیاز برای ابزارسازی و سایر کارهای دشوار، قبل از اینکه ما قدرت گرفتن میمون‌مانند خود را از دست بدهیم، شروع به توسعه کرده است.
سامار سیدا، نویسنده‌ی این مطالعه، گفت: «بسیاری از مردم فکر می‌کنند که فقط یک گذار از جایی که دست برای حرکت استفاده می‌شد، وجود داشته و سپس ناگهان آن را از دست داده و شروع به استفاده از ابزار کرده‌ایم. اما احتمالاً این گذار خطی نبوده است. احتمالاً بسیار بالا و پایین بوده است و انسان‌تبارهای مختلف احتمالاً هر دو رفتار را فقط در فرکانس‌های مختلف انجام می‌داده‌اند.» او گفته است:. به روش‌های مختلف. با مقایسه‌ی استخوان‌های انگشت فسیل‌شده‌ی هومو نالدی با استخوان‌های یک انسان‌تبار ۲ میلیون ساله به نام استرالوپیتکوس سدیبا، محققان دریافتند که هر دو گونه دارای ترکیبی از ویژگی‌های انسانی و میمون‌مانند هستند و نشان می‌دهند که چگونه دست‌های اجداد ما به آنها در دستکاری و حرکت کمک می‌کرده است.
به عنوان مثال، انگشت شست و انگشت پنجم به خوبی برای انجام «گرفتن قدرتی» سازگار شده بودند که می‌توانست ضربه زدن با سنگ چخماق و سایر فعالیت‌های چابکی را تسهیل کند، در حالی که سایر جنبه‌های مورفولوژی دست برای حرکت مناسب‌تر بودند. در همین حال، هومو نالدی ترکیبی عجیب از ویژگی‌ها را نشان می‌داد، به طوری که انگشتان هر فرد شامل استخوان‌هایی بود که بیشتر شبیه انسان به نظر می‌رسیدند و برخی دیگر که بیشتر شبیه میمون بودند. سید می‌گوید: “این واقعاً تعجب‌آور بود. بنابراین ما مجبور بودیم سناریوهای رفتاری جایگزین را که منجر به بارگذاری متفاوت [استخوان‌های مختلف انگشت] می‌شد، در نظر بگیریم و نزدیکترین چیزی که می‌توانستیم به آن فکر کنیم این است که چگونه انسان‌های مدرن از صخره بالا می‌روند.”
به طور خاص، نویسندگان مطالعه توضیح می‌دهند که به نظر می‌رسد دستان هومو نالدی به خوبی برای انجام “گرفتن‌های پرسی” سازگار شده‌اند، که اغلب توسط صخره‌نوردان استفاده می‌شود. چنین مهارتی با توجه به طرح غار ستاره در حال طلوع در آفریقای جنوبی که هومو نالدی حدود ۳۰۰هزار سال پیش در آن ساکن بود، منطقی است.
سید توضیح می‌دهد: “این غار واقعاً عمیق است و دارای یک سراشیبی عظیم است، بنابراین پیش‌بینی می‌شود که آنها احتمالاً در حال بالا رفتن بوده‌اند زیرا واقعاً راه دیگری برای ورود و خروج وجود ندارد.” با وجود این، نویسندگان مطالعه محتاط هستند که هیچ اظهار نظر قطعی در مورد نحوه استفاده انسان‌های باستانی از دستان خود نکنند. آنها می‌نویسند: «اینکه آیا هومو نالدی به طور معمول از چنگک‌های چین‌دار استفاده می‌کرده و آیا از آنها برای بالا رفتن از سطوح عمودی سنگ استفاده می‌شده است، نیاز به آزمایش‌های بیشتری دارد.»
با این حال، آنچه این یافته‌ها نشان می‌دهند این است که تنوع زیادی در مورفولوژی دست در بین انسان‌های ماقبل تاریخ وجود داشته است، که همه اینها نشان می‌دهد که گذار از دست‌های میمون‌مانند به دست‌های انسان، فرآیندی ساده نبوده است. محققان نتیجه می‌گیرند: «ما پیشنهاد می‌کنیم که این تنوع، منعکس‌کننده راه‌حل‌های رفتاری متعدد برای استفاده از دست برای دستکاری و جابجایی بین تقریباً ۲.۰ تا ۰.۳ [میلیون سال پیش] است، نه یک مسیر خطی به سمت افزایش مهارت.»
گروه گزارش