“آژنگ نیوز”:آیا بشر میتواند میلیون‌ها سال نوری را در عرض چند ثانیه طی کند؟از میان‌ستاره‌ای گرفته تا جنگ ستارگان، داستان‌های علمی تخیلی پر از داستان‌هایی در مورد چگونگی سفر انسان‌ها در کیهان برای بازدید از جهان‌های دوردست است. اما حتی با پیشرفته‌ترین موشک‌های مدرن ما، سفر به لبه‌های منظومه شمسی ممکن است بیشتر عمر یک انسان را به خود اختصاص دهد. با این حال، دانشمندان می‌گویند راهی وجود دارد که بشریت بتواند میلیون‌ها سال نوری را در عرض چند ثانیه طی کند.
با عبور از کرمچالهها در تار و پود فضا و زمان، ممکن است بتوانیم به راحتی به دورترین ستاره‌ها سفر کنیم. کرم‌چاله، بسیار شبیه به سیاهچاله، ساختاری است که وقتی گرانش آنقدر قوی است که تار و پود جهان را خم می‌کند، ایجاد می‌شود. نظریه‌های انیشتین در مورد جهان پیش‌بینی می‌کنند که فضا-زمان میتواند به گونه‌ای خم شود که یک “پل” بین دو نقطه مختلف در فضا-زمان ایجاد کند. پروفسور دژان استوکوویچ، کیهان‌شناس دانشگاه بوفالو، می گوید: “از نظر تئوری، هیچ محدودیتی برای اینکه چقدر می‌توانیم از این طریق سفر کنیم وجود ندارد. “دو نقطه دور می‌توانند میلیاردها سال نوری در امتداد فضای معمولی و تنها چند ثانیه در امتداد کرم‌چاله فاصله داشته باشند.”
کرمچالهها چیستند؟
دکتر آندریا فونت، اخترفیزیکدان نظری از دانشگاه جان مورز لیورپول، میگوید: «کرمچالهها «تونل‌هایی» در بافت فضا و زمان هستند که می‌توانند مسیر عادی بین دو ناحیه دور در جهان ما را میانبر بزنند.» به گفته انیشتین، یک جسم با جرم، بافت فضا-زمان را مانند وزنه‌ای که روی یک ورق لاستیکی می‌افتد، خم می‌کند. این منحنی‌ها همان چیزی هستند که نیروی گرانش را ایجاد می‌کنند. اما معادلات انیشتین همچنین وقتی گرانش شروع به بسیار قوی شدن می‌کند، راه‌حل‌های بسیار عجیبی دارند. دکتر فونت میگوید: «به عنوان مثال، ما می‌دانیم که سیاهچالهها می‌توانند فضای اطراف خود را تحت تأثیر گرانش خم کنند. در اصل، هندسه فضا-زمان میتواند به گونه‌ای تا شود و خم شود که بتوان تونلی بین دو سیاهچاله عظیم در مکان‌های دور ایجاد کرد.» اتصال بین این نقاط دور چیزی است که دانشمندان آن را کرم‌چاله می‌نامند. جایی که این تونل به فضا می‌رسد، دهانه و تونل، گلو نامیده می‌شود.
اگر در نقطه شروع شما یک دهانه کرم‌چاله و در مقصدتان دهانه دیگری وجود داشته باشد، می‌توانید با سرعتی بیش از سرعت نور به هر کجای جهان سفر کنید. اگرچه این از نظر تئوری فوق‌العاده است، اما بخش دشوار، باز نگه داشتن کرم‌چاله به اندازه کافی برای عبور ایمن از آن است. دکتر فونت توضیح می‌دهد: «کرمچالهها به دو دسته تقسیم می‌شوند، برخی قابل عبور هستند و برخی دیگر نیستند. «از بین آنهایی که قابل عبور هستند، به این معنی که مسیر بین دو انتها باز می‌ماند، همیشه نمی‌توان آن را به اندازه کافی باز نگه داشت تا سفر واقعی انجام شود.» به دلیل نیروهای گرانشی شدید دخیل در تا شدن فضا-زمان، کرمچالهها بسیار ناپایدار هستند و احتمالاً دهانه آنها در خود فرو می‌ریزد. برای دور زدن این مشکل، هر فناوری «ماشین وارپ» در آینده به راهی برای باز نگه داشتن دهانه کرم‌چاله به اندازه کافی برای عبور ایمن از آن نیاز دارد.
اگر بخواهیم مانند پیشتازان فضا، یک نیروی محرکه‌ی پیچشی داشته باشیم، این امر مستلزم یافتن راهی برای باز نگه داشتن کرم‌چاله به مدت کافی برای عبور از آن است. به دلیل گرانش قوی، کرمچالهها به طور طبیعی روی خود فرو می‌ریزند. برای جلوگیری از این، یک تمدن پیشرفته میتواند از «انرژی منفی» برای باز نگه داشتن تونل استفاده کند.
اما آیا کرمچالهها واقعی هستند؟ اگر بخواهیم یک درایو وارپ از کرم‌چاله‌های طبیعی بسازیم، ممکن است با یک مشکل بسیار بزرگ روبرو شویم. در حالی که در حال حاضر هیچ مدرکی برای کرمچالهها نداریم، مانند سیاهچالهها که توسط نظریه‌های نسبیت انیشتین پیش‌بینی شده‌اند. همانطور که اکنون برای اولین بار سیاهچالهها را مشاهده کرده‌ایم، دانشمندان امیدوارند روزی بتوانند کرمچالهها را نیز مشاهده کنند.
پروفسور استوکوویچ خوشبین است که روزی شواهد آن به دست خواهد آمد. «طبیعت، که قدرت ساخت آن بسیار برتر از قدرت انسان است، همیشه راهی برای ساختن چیزی پیدا می‌کند که با راه‌حل‌های نظریه‌های مشروع مانند نسبیت عام توصیف می‌شود. «راه حل شوارتزشیلد که سیاهچالهها را توصیف می‌کند در سال ۱۹۱۶ به دست آمد و دانشمندان برجسته در ۵۰ سال بعدی به سادگی از باور به وجود چیزی در طبیعت که به این اندازه عجیب باشد، خودداری کردند. «امروزه، ما سیاهچالهها را در همه جای جهان می‌بینیم. من معتقدم که اتفاق مشابهی برای کرمچالهها رخ خواهد داد.»
گروه گزارش