“آژنگ نیوز”:زن باستانی باجایگاه اجتماعی بالابا شنلی ازپَرطوطی ومنقارتوکان مهره‌دار در پروی امروزی دفن شده است.این شیوه تدفین متعلق به فرهنگ باستانی کارال، قدیمی‌ترین تمدن در قاره آمریکا است.
این جسد در بقایای ساختمانی در یک شهر ماهیگیری باستانی کشف شد.براساس گزارش وزارت فرهنگ پرو ؛حدود ۵۰۰۰ سال پیش، اعضای یک گروه بومی باستانی پرو، یکی از اعضای نخبه جامعه خود را دفن کردند: آنها بدن او را در لایه‌هایی از پارچه، گیاهان بافته شده و پرهای رنگارنگ طوطی ماکائو پیچیدند و قبر او را با کالاهای ارزشمندی از جمله صدف، کاسه‌های سنگی و منقار یک توکان پر کردند.
باستان‌شناسان اخیراً این تدفین را در محوطه باستانی آسپرو کشف کردند – که زمانی یک شهر ماهیگیری توسعه‌یافته از تمدن کارال بود، گروهی که بین حدود ۳۰۰۰ تا ۱۸۰۰ سال قبل از میلاد در سواحل پرو زندگی می‌کردند. طبق بیانیه وزارت فرهنگ پرو، این کشف جنبه‌ای کلیدی از ساختار اجتماعی کارال را روشن کرده است. دیوید پالومینو، رئیس محوطه باستانی آسپرو، می‌گوید: «این یک تدفین مهم است زیرا عناصری دارد که با یک زن از جایگاه والایی مطابقت دارد. نه تنها مردان در این تمدن ارتباط مهمی داشتند.»
تمدن کارال، که با نام کارال-سوپه نیز شناخته می‌شود، قدیمی‌ترین تمدن شناخته شده در قاره آمریکا بود که تا ۳۰ شهر بزرگ را ساخت. این تمدن حدود هزار سال پس از سومر بین‌النهرین، تقریباً در همان زمانی که مصریان باستان اهرام را ساختند، شکل گرفت. مردم کارال تقریباً ۲۰۰۰ سال پیش از تمدن معروف‌تر اولمک، در مکزیک امروزی، وجود داشته‌اند. تیمی از باستان‌شناسان به رهبری روث شیدی این قبر را در یک ساختمان عمومی باستانی کارال به نام هواکا دِ لوس ایدولوس، در فاصله کمتر از نیم مایلی از اقیانوس آرام کشف کردند. طبق این بیانیه، این ساختمان یکی از ۲۲ «مجموعه معماری» است که آسپرو را تشکیل می‌دهند که در شمال لیما در مرکز پرو واقع شده است. پیش از آنکه محققان در سال ۲۰۰۵ کار باستان‌شناسی را در این مکان آغاز کنند، این مکان به مدت سه دهه به عنوان محل دفن زباله‌های شهری مورد استفاده قرار می‌گرفت.
به دلیل بسته‌بندی دقیق جسد، مو، پوست و ناخن‌های آن در طول هزاره‌ها حفظ شده‌اند. این زن تقریباً ۱.۵ متر قد داشته و بین ۲۰ تا ۳۵ سال سن داشته است. محققان در حال حاضر در حال بررسی بقایای آن هستند تا اطلاعات بیشتری در مورد رژیم غذایی و علت مرگ این زن کسب کنند. پالومینو می‌گوید: «به طور کلی تصور می‌شد که حاکمان [کارال] مرد بوده‌اند یا نقش‌های برجسته‌تری در جامعه داشته‌اند.» اما این قبر، به همراه قبر یکی دیگر از زنان نخبه کارال که در سال ۲۰۱۶ کشف شد، نشان می‌دهد که در واقع، زنان اعضای تأثیرگذار تمدن باستانی بوده‌اند.
کالاهای قبر این زن که اخیراً کشف شده شامل یک صدف حلزون آمازونی، یک تور ماهیگیری، یک پارچه پشمی، حدود ۳۰ سیب‌زمینی شیرین، ابزار بافندگی و یک سوزن، چهار سبد نی و یک منقار توکان مزین به مهره‌های سبز و قهوه‌ای بود. او با شنلی از پرهای آبی و قهوه‌ای، که ظاهراً از یک طوطی دم‌کوتاه جنگل‌های بارانی آمازون است، دفن شده بود. خبرگزاری اسپانیایی Agencia EFE گزارش می‌دهد که شنل پَر با استفاده از تکنیکی بافته شده است که تاکنون فقط در سایت‌های چیمو و اینکا که قدمت آنها به چند قرن بعد برمی‌گردد، یافت شده است. شنل و سایر اشیاء کشف شده در قبر نشان می‌دهد که فرهنگ کارال هم فناوری پیشرفته ماهیگیری و هم تکنیک‌های هنری را توسعه داده است. پالومینو به Agencia EFE می‌گوید: «این کشف نه تنها برای تاریخ پرو، بلکه برای جهان و برای درک چگونگی رسیدن تمدن کارال به چنین سطح فناوری قابل توجهی مهم است.»
گروه گزارش